Shedia

EN GR

27/03/2013

Μια «σχεδία» υψηλών ταχυτήτων, της Ελένης Καλαματιανού

Της Ελένης Καλαματιανού
 
«Μια σχεδία θα μας σώσει». Σε (πολύ) ελεύθερη απόδοση αυτός ήταν ο τίτλος του αφιερώματος που είχε στη «σχεδία», την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου, το λονδρέζικο περιοδικού δρόμου «The Big Issue». Σε αφιέρωμά του στα περιοδικά δρόμου, το περιοδικό The Economist ξεκινούμε το θέμα του με τη «σχεδία». Το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters επισκέφθηκε ακόμα και τα γραφεία της «σχεδίας», στην σεμνή, σφριγηλή, πανέμορφη γειτονιά του Αγίου Παύλου (μια ανάσα από την πλατεία Καραϊσκάκη) στο πλαίσιο σχετικού ειδικού αφιερώματος, ενώ απεσταλμένος του βρετανικού BBC ήταν στη συνέντευξη Τύπου της επίσημης παρουσίασης του περιοδικού. Από κοντά και τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Χρόνος τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός και πολλή μελάνη αφιερώθηκαν στην παρουσίαση του εκδοτικού και κοινωνικού αυτού κινήματος. Το παρθενικό ταξίδι της «σχεδίας» στα ταραγμένα μας νερά προσέλκυσε τους προβολείς της δημοσιότητας.
 
Μας ικανοποίησε. Όχι για λόγους εγωιστικούς, αλλά για καθαρά πρακτικούς. Η δημοσιότητα ήταν (και παραμένει) ζητούμενο, για να μάθει ο κόσμος τι είναι η «σχεδία», τι υπηρετεί και, κυρίως, τι «γυρεύουν» στους δρόμους της πόλης αυτοί οι συμπολίτες μας με το διακριτό κόκκινο γιλέκο, το χαμόγελο στο πρόσωπο, την ελπίδα στην ψυχή και το περιοδικό στο χέρι. Ο λόγος, βεβαίως, για τους πωλητές του περιοδικού.
 
Βλέπετε, η «σχεδία» δεν έχει τη δυνατότητα προβολής και διαφήμισης επί πληρωμή. Οι ασκήσεις επικοινωνίας που κάνουμε (όπως τα εξαιρετικά από κάθε άποψη χάπενινς στις πλατείας Μοναστηρακίου και Καπνικαρέας στα τέλη του Φλεβάρη) γίνονται με πολύ κόπο. Όχι πως μας πειράζει, βέβαια. Αντιθέτως.
 
Το ενδιαφέρον των ελληνικών και ξένων μίντια ήταν μία πτυχή που έπρεπε να διαχειριστούμε. Άλλα ήταν, όμως, τα μηνύματα που μας κράτησαν (και μας κρατούν) σε εγρήγορση.
 
«Καλημέρα, είμαι άνεργη και θα ήθελα να γίνω πωλητής του περιοδικού ‘σχεδία’. Πώς και πού θα μπορούσα να κάνω αίτηση και ποια δικαιολογητικά απαιτούνται; Ευχαριστώ». Το μήνυμα της Σ.Κ. προσγειώθηκε στο ηλεκτρονικό μας γραμματοκιβώτιο την πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας της «σχεδίας». 
 
Η Σ.Κ. είναι σήμερα πωλήτρια της «σχεδίας».
 
 
Ακολούθησε καταιγισμός. 
«Καλησπέρα σας. Συγχαρητήρια για το εγχείρημα και καλή επιτυχία. Υπάρχουν δύο άτομα από Καβάλα που ενδιαφέρονται για την κινηση αυτή και είναι άνεργοι. Επίσης με ενημέρωση σίγουρα θα ενδιαφερθούν και άλλοι. Σκέφτεστε το περιοδικό να πωλείται και στην Καβάλα;».
Ναι, το σκεφτόμαστε.
 
Ένας άλλος νέος, άνεργος χρόνια, από κεφαλοχώρι του νομού Μεσσηνίας, ήρθε και στο γραφείο να ρωτήσει αν μπορεί να παίρνει τεύχη με αντικαταβολή, να τα πουλάει και, στη συνέχεια, να παίρνει άλλα!
 
Δεν δουλεύει έτσι, το σύστημα, όμως. Η φυσική παρουσία ανθρώπων του περιοδικού κοντά στα σημεία διανομής και διάθεσης είναι κρίσιμη. Είναι απαραίτητη ως προς την ανάγκη άμεσης παρέμβασης και υποστήριξης που συνθέτουν το δίκτυο πωλητών του περιοδικού.
 
Καβάλα, Δράμα, Ζάκυνθος, Πάτρα, Αίγιο, Άρτα, Γιάννενα, Καστοριά, Χανιά, Ηράκλειο, Σύρος, Χαλκίδα, Βόλος, Κοζάνη. Και Θεσσαλονίκη. Πολλή Θεσσαλονίκη. Πόλεις που μου έρχονται πρόχειρα στο νου, απ’ όπου εκδηλώθηκε συγκεκριμένο ενδιαφέρον για το περιοδικό μας.
 
Σύντομα και Θεσσαλονίκη
Από την ημέρα που κυκλοφόρησε η «σχεδία» (και η είδηση), τα γραφεία του περιοδικού πολιορκούνται από το ενδιαφέρον ανθρώπων όλων των ηλικιών που θέλουν να ενταχθούν στο δίκτυο πωλητών. Είναι βαθιά η κρίση. Όχι πως δεν το γνωρίζαμε, αλλά –όπως και να έχει- ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Πώς θα αντιδράσει ο κόσμος. Κι ας δουλεύαμε επί χρόνια στο «καρνάγιο» της οδού Φαβιέρου τη «σχεδία» και το project ολόκληρο. Δημοσιογραφικά, επικοινωνιακά, μα –πρωτίστως- οργανωτικά σε σχέση με την υποστήριξη των ανθρώπων που είναι οι πωλητές του περιοδικού. 
 
«Γεια σας, ονομάζομαι Δ.Κ. (σ.σ. ο επιστολογράφος μάς έχει στείλει πλήρη στοιχεία). Είμαι 24 ετών και  μένω στην Δράμα. Είμαι άνεργος, περίπου δύο χρόνια. Ενδιαφέρομαι να πουλήσω το περιοδικό εδώ στην Δράμα. Αν γίνεται τότε πείτε μου τι να κάνω. Μπράβο σας για την εξαιρετική εργασία σας κ καλή δύναμη. Ευχαριστώ».
Δράμα, 24 χρόνων, άνεργος, δύο χρόνια…
Απαντήσαμε αμέσως (γενικώς, προσπαθούμε να ανταποκρινόμαστε όσο πιο γρήγορα γίνεται στα εισερχόμενα), δώσαμε ένα στίγμα για τα πλάνα μας και ζητήσαμε από τον Δ.Κ. να μας ενημερώνει για τα νέα της περιοχής. Χάρηκε. Ανταποκρίθηκε, κι αυτός, αμέσως. 
 
«Τα προβλήματα της πόλης μου είναι τα ιδία εδώ και πολλά χρόνια, δεν περιμέναμε την κρίση για να δούμε να καταρρέουν τα πάντα μπροστά μας. Η ανεργία, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είναι σε πολύ μεγάλα νούμερα. Τώρα πρέπει να είναι κοντά στο 55%. 
 
Τα μεγάλα βάσανα αυτού του νομού άρχισαν, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90,  όταν οι επιχειρήσεις άρχισαν να φεύγουν για Βουλγαρία και η ταφόπλακα μπήκε όταν έκλεισε η «Σόφτεξ». Μεγάλα έργα ποτέ δεν έγιναν, δουλειές ποτέ δεν ήρθαν, πανεπιστήμια ποτέ (τρία τμήματα ΤΕΙ έχουμε και με το σχέδιο ‘Αθηνά’ φεύγουν από τον νομό). 
 
Ο νομός εκλέγει τρεις βουλευτές και σχεδόν πάντα, ο ένας είναι πιο άχρηστος από τον άλλον. Κατά καιρούς έχουμε δημάρχους που προσπαθούν να το παλέψουν, αλλά τα μέσα που διαθέτουν είναι λίγα…».
 
Αυτή είναι η ανταπόκριση ενός 24χρονου από τη μακρινή Δράμα, στην Ελλάδα του 2013.
 
Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων μας οδηγούν στην επίσπευση της διαδικασίας διανομής τού περιοδικού, κατ’ αρχήν, στη Θεσσαλονίκη, όπου ήδη βρισκόμαστε σε επαφή με φορείς με τους οποίους θα μπορούσαμε ενδεχομένως να συνεργαστούμε για την αποτελεσματική υποστήριξη του περιοδικού και των ανθρώπων του στη συμπρωτεύουσα. Ίσως, μάλιστα, να μας προλάβει και το καλοκαίρι.
 
Οι ενδιαφερόμενοι ας έχουν το νου τους, τόσο μέσα από τις σελίδες του τεύχους, όσο και μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα μας www.shedia.gr (θα είναι έτοιμη πολύ σύντομα), αλλά και μέσα από την ολοζώντανη σελίδα μας στο facebook.
 
Η «σχεδία» ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα.
 
 
Για τα «Δρομολόγια»
Στο προηγούμενο τεύχος είχαμε μια αναφορά στο πρώτο ελληνικό περιοδικό δρόμου που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1999 («Τα ‘Δρομολόγια’», σελ. 19). Με αφορμή το δημοσίευμα λάβαμε ένα σημείωμα από την κ. Ελένη Κολλιοπούλου, η οποία ήταν εκ των συντελεστών της εξαιρετικής εκείνης προσπάθειας, που κατάτι μας διορθώνει: «Θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να γίνει μια διόρθωση στους συντελεστές που ξεκίνησαν τα Δρομολόγια, διότι εκτός από εμένα (Ελένη Κολλιοπούλου) που αναφέρετε, συμμετείχαν στην έκδοση η Γκιούλ Φιντάν, η Ξένια Θεοφανίδου, ο Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος και η Κάτια Χατζηδημητρίου».
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ