Shedia Το ωραιότερο γκολ! του Γκολεαδόρ

28/08/2013

Το ωραιότερο γκολ! του Γκολεαδόρ

Τα παιδιά της Eθνικής Aστέγων επέστρεψαν με ανανεωμένη την πίστη και τη θέληση να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο – ατομικό και συλλογικό.

Στις εξέδρες δέκα απίθανα παιδιά –εκ των οποίων τα τέσσερα κορίτσια– δεν σταματούν ούτε στιγμή: «Hellas! Hellas!». Πανηγυρίζουν έξαλλα στα γκολ του Κωστή, του Εριόν και του Χρήστου, χειροκροτούν θερμά και τα γκολ των... άλλων που φορτώνουν το βάθος της ελληνικής εστίας. Είναι τα παιδιά της Eθνικής Aστέγων της Ινδίας. Μικρά και μικροκαμωμένα όλα, σεμνά και χαμογελαστά, από τις πρώτες μέρες είχαν «κολλήσει» με την ελληνική αποστολή. Φωτογραφίες και κουβέντα στις εξέδρες, στην τραπεζαρία, στο προαύλιο της φοιτητικής εστίας της οδού Κουρτσίνκα, εκεί όπου διέμεναν αυτές τις δέκα μέρες οι αποστολές των 64 χωρών που συμμετείχαν στη μεγάλη συνεύρεση.

Από τις συγκλονιστικότερες, όμως, στιγμές του τουρνουά τις έζησαν όλοι στον αγώνα της Εθνικής μας με την ομάδα της Αυστραλίας.

Οι δύο ομάδες συνδέονται με βαθιά φιλία, από την πρώτη κιόλας συμμετοχή της Ελλάδας στο 5ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων της Κοπεγχάγης το 2007. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τον ίδιο πάγκο. Εναλλάξ όλα τα παιδιά φώναζαν «Aussie! Aussie! Aussie!» και «Hellas! Hellas! Hellas!». Τα γκολ, απ' όπου και αν προέρχονταν(!), πανηγυρίστηκαν εξίσου απ' όλους.

Εντός αγωνιστικού χώρου, κυριάρχησαν τα δύο κορίτσια των ομάδων. Η «δικιά» μας, η Ορθοδοξία, πέτυχε τέσσερα γκολ, η Σούζι έβαλε άλλα δύο. Στο τέλος, κανείς δεν ασχολήθηκε με το «πόσο ήρθαμε;».

Η δήλωση του Κωστάκη, του φουνταριστού μας(!), μετά τη λήξη του αγώνα, αποδίδει πιστά το γενικότερο αίσθημα και συναίσθημα: «Δεν μπορούσα να παίξω καλά σήμερα... Δεν ήμουν συγκεντρωμένος... Δεν ξέρω... Κάτι ένιωθα... Περίεργα... Νομίζω ήταν αγάπη»!

Τα έλεγε αυτά και χωνόταν στην αγκαλιά του Έρικ, του αβορίγινα παίκτη των Αυστραλών, με τον οποίον είχαν γίνει αχώριστοι φίλοι. Μιλούσαν με τις ώρες. Κι ας μην ήξερε γρι αγγλικά ο Κωστάκης. Και βέβαια γρι ελληνικά ο Έρικ, που από τις τελευταίες μέρες κυκλοφορούσε παντού με ένα μπλουζάκι της καμπάνιας «Γκολ στη Φτώχεια». Επικοινωνούσαν. Ο Κώστας την τελεταία μέρα της παραμονής της ομάδας στο Πόζναν ήταν ντυμένος όλος στα… αυστραλέζικα. Ο Έρικ τού είχε δώσει σορτς, φανέλα, κάλτσες, παπούτσια, τα πάντα.

Ο έταιρος των ιθαγενών παικτών της Αυστραλίας είχε «κολλήσει» με τον Χρήστο. Το βράδυ του αγώνα, μας αναζήτησε στην τραπεζαρία για να δώσει τη φανέλα του στον Χρηστάκη, που στα 17 του ήταν το νεότερο μέλος της ποδοσφαιρικής μας παρέας. Νάσου κι αυτός με το μπλουζάκι «Γκολ στη Φτώχεια» το άλλο πρωινό στην τραπεζαρία!

Οι Αυστραλοί είναι από τις κορυφαίες ομάδες του θεσμού ολόκληρου. Αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι και κοινωνική διαδικάσια που ξεπερνά τις γραμμές που ορίζουν το ποδοσφαιρικό γήπεδο. Δεν αγχώνονται ποτέ για τα γκολ που τρώνε... κατά συρροή και πάντα μα πάντα θα βγουν χαμογελαστοί από το γήπεδο, αφού προηγουμένως έχουν τραγουδήσει όλοι μαζί τον ανεπίσημο εθνικό ύμνο της χώρας, το «Waltzing Matilda».

Προπονητής και ψυχή της ομάδας, ένας Ελληνοαυστραλός. Ο 42χρονος Γιώργος Χαλκιάς, εκ Λακωνίας ορμώμενος, κάνει.. θαύματα δια του ποδοσφαίρου στη μακρινή ήπειρο, όπου ο αριθμός των καταγεγραμμένων αστέγων ξεπερνά τις 100.000.

Φιλίες παντού

Αλλά, δεν ήταν μόνο οι Αυστραλοί και οι Ινδοί. Τα κυρίαρχα στοιχεία στο Πόζναν ήταν αυτά της αγάπης, του σεβασμού και της αλληλεγγύης. Κάθε βράδυ, τα παιδιά όλων των αποστολών χόρευαν τρελά στα πάρτι και στις συναυλίες που είχαν στήσει οι διοργανωτές (τα οποία τελείωναν αυστηρά στις 21:30). Τα Ελληνόπουλα επικοινωνούσαν (και χόρευαν) με όλους. Με τις αποστολές από την Ινδονησία, τους Καναδούς του ομογενή «Μπιλ» (από της Αρκαδίας τα μέρη), ακόμα και με τα πιο απόμακρα κορίτσια από την Κιργιζία. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Φιλίας.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Την ίδια στιγμή, αρχηγοί και προπονητές των ομάδων συζητήσουν –στις καθημερινές τους συναντήσεις–για τα προγράμματά τους, αντάλλασσαν γνώσεις και εμπειρίες και αναζητούσαν τρόπους καλύτερης επικοινωνίας κατά τη διάρκεια της χρονιάς ολόκληρης. Οι Πορτογάλοι και οι Μεξικάνοι έχουν πρότυπα projects με έντονα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά, υπό την έννοια ότι πέρα από την κοινωνική διάσταση, έχουν ρίξει βάρος και στην ανάδειξη ποδοσφαιρικών ταλέντων από πληθυσμούς που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Με τη βοήθεια του κράτους και σημαντικών χορηγών, έχουν εισχωρήσει στις φτωχογειτονιές των χωρών τους, εδραιώνοντας σπουδαία ποδοσφαιρικά προγράμματα και αναπτύσσοντας φυτώρια ανάδειξης ταλέντων της στρογγυλής θεάς. Οι Δανοί μάς εξηγούσαν για ένα πρόγραμμα που στόχο έχει την προσέλκυση περισσότερων κοριτσιών στα γήπεδα. Ήταν ένα θέμα που συζητήθηκε αρκετά. Το πώς δηλαδή θα πειστούν τα κορίτσια του κόσμου να δουν το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι και παρέα και, γενικώς, ως μια κοινωνική διαδικασία. Να μπουν κι αυτά στο παιχνίδι. Όπως έκανε φέτος η Ορθοδοξία, αλλά και τα άλλα κορίτσια που σιγά σιγά κάνουν τα πρώτα τους βήματα και προσέρχονται στις προπονήσεις της Εθνικής μας των Αστέγων.

Με την ενεργή υποστήριξη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Γκάρεθ Πάρκερ δημιουργεί στη βρετανική νήσο τις προϋποθέσεις για χιλιάδες νέους και νέες να παίξουν ποδόσφαιρο, και μέσα από το γήπεδο να βγουν οριστικά από τα σκοτεινά μονοπάτια της κατάχρησης ουσιών, ενώ οι Γερμανοί έχουν ρίξει το βάρος σε πληθυσμούς που έχουν βιώσει τη βία και τις καταχρήσεις.

Κάθε πρόγραμμα είχε κάτι σημαντικό να πει και να προσφέρει σε αυτές τις καθημερινές ανταλλαγές εμπειριών και τεχνογνωσίας.

Και τώρα τι;

Κυρίαρχο θέμα συζήτησης στις συναντήσεις των αρχηγών των αποστολών ήταν η διαχείριση των παιδιών μετά την επιστροφή στις πατρίδες τους. Πώς δηλαδή αυτή η εμπειρία θα μεταλλαχθεί σε ένα πραγματικό κίνητρο για μια καλύτερη ζωή. Ένα επιπλέον εφόδιο στον συνεχή αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, ατομικά και συλλογικά. Για μια καλύτερη κοινωνία.

Αυτό ήταν και το κυρίαρχο θέμα στην τελευταία συνάντηση των μελών της ελληνικής αποστολής, την παραμονή της επιστροφής. Τι μάθαμε; Πού επιστρέφουμε; Τι θα κάνουμε; Σήμερα. Αύριο. Σε μια σχεδόν αδιανόητα δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, αυτό που κράτησαν οι υπεύθυνοι της αποστολής από τις κουβέντες, αλλά και τα μάτια των παιδιών όλων, είναι μια αισιοδοξία και μια αποφασιστικότητα να μην εγκαταλείψουν ποτέ τη μάχη για μια καλύτερη ζωή. Άλλωστε, αυτό είναι και το διαχρονικό μήνυμα της καμπάνιας «Γκολ στη Φτώχεια»: Μην τα παρατάτε ποτέ, εντός και εκτός γηπέδων. Μην τα παρατάτε, και στο τέλος το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει.

Ο αγώνας συνεχίζεται, λοιπόν. Οι προπονήσεις θα ξαναρχίσουν σε λίγες εβδομάδες, ενώ από φέτος η ελληνική ομάδα των Αστέγων θα συμμετέχει ως «σχεδία» και στο πρωτάθλημα Τύπου.

Σε αυτή την ξεχωριστή ποδοσφαιρική οικογένεια, εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, τα τελευταία χρόνια, έχουν αποκτήσει την αίσθηση ότι βρίσκονται εντός μιας ποδοσφαιρικής εστίας (όπου εστία σημαίνει σπίτι). Μέσα από τη δικτύωση με φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού, οι άνθρωποι της καμπάνιας «Γκολ στη Φτώχεια» αναζητούν αδιάκοπα τρόπους διεύρυνσης των παρεχόμενων υπηρεσιών προς όλους τους συμμετέχοντες. Ξεκινώντας πάντα από αυτό το υπέροχο, απλό παιχνίδι που λέγεται ποδόσφαιρο.

Βάλαμε και γκολ!

Αγωνιστικά, οι παίκτες της ελληνικής ομάδας πέτυχαν μόνο νίκες. Ποδοσφαιρικά, η αλήθεια είναι ότι κάναμε χαρούμενους πολλούς από τους αντιπάλους μας, αλλά φέτος βάλαμε (παραδόξως) και πολλά γκολ! Ήταν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της ομάδας μας, η οποία κατετάγη τελικά 33η στην τελική κατάταξη, έχοντας πετύχει έξι νίκες (και δεχθεί επτά ήττες).

Αξίζει να σημειωθεί ότι –όπως τόνιζαν με έμφαση τα παιδιά– τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ικανοποίηση την ένιωσαν μετά από μια μεγάλη ήττα! Το 2-10 από τους απίθανους μπαλαδόρους της Βραζιλίας μπορεί να μοιάζει βαρύ, αλλά δεν είναι! Άλλωστε, σε αυτό το θεσμό τα γκολ πέφτουν βροχή. Οι Άγγλοι, για παράδειγμα, δέχθηκαν κάπου 30 γκολ στους δύο πρώτους αγώνες τους. Η ικανοποίηση είναι αποτέλεσμα της αίσθησης ότι όσοι έπαιξαν δεν παράτησαν ποτέ μα ποτέ τον αγώνα. Συνέχισαν να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους μέχρι το σφύριγμα της λήξης. Και είναι, πράγματι, ωραίο το συναίσθημα να ξέρεις ότι «τα έχεις δώσει όλα». Πως δεν τα παράτησες ποτέ.

Τα αποτελέσματα της ομάδας μας σε αυτό το 11ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων ήταν τα εξής: Με Κόστα Ρίκα 2-7, με Βραζιλία 2-10, με Φινλανδία 3-4, με Σουηδία 6-1, με Ναμίμπια 3-10, με Τσεχία 6-1, με Αυστραλία 11-7, με Αγγλία 9-4, με Ουαλία 11-6, με Λουξεμβούργο 6-5, με Βέλγιο 6-11, με Φιλιππίνες 5-6, με Βόρεια Ιρλανδία 1-10.

Το Κύπελλο σήκωσε στους άνδρες η Βραζιλία (επικράτησε στον τελικό του Μεξικού στα πέναλτι) και στις γυναίκες το Μεξικό (κέρδισε 4-1 τη Χιλή στο μεγάλο τελικό). Tο Κύπελλο Ήθους (Fair Play) απονεμήθηκε στην ομάδα του Καναδά.

Η σύνθεση της αποστολής είχε ως εξής: Θανάσης Βούρβος, Αντώνης Ζαχαράς, Εριόν Ιμεράι, Κωνσταντίνος Ασημάκης, Χρήστος Τσακίρης, Στέλιος Τζαφέρη, Ορθοδοξία Σκούρα, Δημήτρης Γούγου.

Προπονητής της ομάδας ήταν ο Σέργιος Μήλης και αρχηγός της αποστολής ο Χρήστος Αλεφάντης.

Το 12ο Παγκόσμιο Κύπελλο θα φιλοξενηθεί του χρόνου (2014) στη Χιλή.

Στη λίμνη Μάλτα

Οι αγώνες έγιναν σε ένα υπέροχο τοπίο. Ακριβώς δίπλα από τη λίμνη Μάλτα είχαν στηθεί τα τρία γηπεδάκια όπου φιλοξενήθηκαν οι εκατοντάδες αγώνες που έγιναν μέσα στη διάρκεια της εβδομάδας 10-18 Αυγούστου. Εκατοντάδες οι αγώνες, χιλιάδες τα γκολ, άπειρες οι χαρές, λίγες οι λύπες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η μπάλα κατέληγε στη λίμνη. Να λέμε την αλήθεια, δύο απο αυτές τις φορές, η μπάλα έφυγε από πόδια ελλήνων παικτών. Για την ακρίβεια, από τα πόδια του Χρήστου, ο οποίος είχε γίνει το ανέκδοτο της ομάδας για αυτό το θέμα. Έστελνε τα σουτ του στο... Θεό. Και στη λίμνη.

Οι Πολωνοί δεν θα λέγαμε ότι... γέμισαν τις κερκίδες. Προτιμούσαν το τζόγκινγκ, το σκέιτμπορντ και την ηλιοθεραπεία γύρω και δίπλα στη λίμνη. Μόνο τα παιχνίδια των εθνικών τους ομάδων τούς κέντριζαν το ενδιαφέρον. Οι αθλητές των άλλων αποστολών ,όμως, ήταν αρκετοί για να προσδώσουν τον απαραίτητο ενθουσιασμό και να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα.

Shedia

Το ωραιότερο γκολ! του Γκολεαδόρ

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS

Shedia

Το ωραιότερο γκολ! του Γκολεαδόρ

Διαδωστε το

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Το Newsletter της Σχεδιας

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS