Shedia

EN GR

27/02/2013

Το συναίσθημά μας είναι ο καθρέφτης της ευφυΐας μας.

Για τον θιβετιανό πνευματικό ηγέτη τα συναισθήματα είναι μερικές φορές πολύ οδυνηρά. Γι’ αυτό ο Θεός ή η φύση μάς εφοδίασε μ’ ένα είδος αντίβαρου: την ανθρώπινη νοημοσύνη.
 
Συνέντευξη του Δαλάι Λάμα στην Danielle Batist 
Φωτογραφίες: Simon Murphy.
 
Αποκλειστική συνέντευξη με την Αγιότητά Του τον Δαλάι Λάμα
 
Πριν από λίγους μήνες, ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς ηγέτες του καιρού μας, η Αγιότητά του ο 14ος Δαλάι Λάμα, πραγματοποίησε μια παγκόσμια περιοδεία για να διαδώσει το μήνυμά του για ειρήνη και συμφιλίωση. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στο Ηνωμένο Βασίλειο, της οποίας το θέμα ήταν «Be the change» («Να είσαι η αλλαγή»!), ο 77χρονος Δαλάι Λάμα παραχώρησε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Διεθνές Δίκτυο Εφημερίδων Δρόμου (INSP), μέλος του οποίου είναι η και η «Σχεδία». Η συνέντευξη και οι εξαιρετικές φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στις περισσότερες εφημερίδες δρόμου του πλανήτη. Ήταν ένα από τα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε.
 
Πολλοί από τους 12.000 πωλητές μας εφημερίδων δρόμου σε 40 χώρες απ’ όλο τον κόσμο είναι ή έχουν υπάρξει άστεγοι. Ο Βούδας ήταν και ο ίδιος άστεγος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Από την άλλη, και εσείς, όπως και πολλοί Θιβετιανοί, έχετε περάσει σχεδόν όλη σας τη ζωή στην εξορία. Τι σημαίνει για εσάς η έλλειψη στέγης;
Οι άνθρωποι που στερούνται κατοικίας είναι σχεδόν σαν να μην έχουν τα θεμέλια για να χτίσουν τη ζωή τους. Δεν έχουν ένα καταφύγιο. Είναι πολύ θλιβερό. Αλλά από μια ευρύτερη σκοπιά, θα έλεγα ότι ολόκληρος ο πλανήτης είναι το σπίτι μας. Ο άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση, αλλά εξακολουθεί να είναι κομμάτι της κοινωνίας των ανθρώπων. Πιστεύω ότι στην ανθρώπινη φύση ενυπάρχει το ενδιαφέρον που μας ωθεί να προθυμοποιούμαστε να βοηθούμε εκείνον που αντιμετωπίζει δυσκολίες. Οι άστεγοι δεν έχουν κατοικία με την στενή έννοια του όρου, αλλά η κατοικία με την ευρεία έννοια είναι ακόμα εκεί. Εκείνοι που δεν διαθέτουν στέγη δεν θα έπρεπε να νιώθουν απελπισμένοι. Κατά μία έννοια, είμαι και εγώ άστεγος.
 
Ωστόσο, το να είσαι άστεγος είναι μερικές φορές χρήσιμο, καθώς συνειδητοποιείς ότι σε πολλά μέρη μπορείς να βρεις ένα νέο σπίτι. Εάν έχεις μόνο μια κατοικία, είσαι κατά κάποιον τρόπο εγκλωβισμένος σε αυτή.
 
Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της παγκόσμιας ύφεσης, παρατηρείται μια αύξηση του αριθμού των πωλητών στους κόλπους του κινήματος των εφημερίδων δρόμου. Πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν ή χάνουν την εργασία τους και καταλήγουν στο δρόμο. Τι πιστεύετε για τα μέτρα λιτότητας που έχουν υιοθετήσει οι κυβερνήσεις για ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση;
Είναι μια περίπλοκη κατάσταση. Αντανακλαστικά, η πρώτη σκέψη που κάνω είναι ότι οι κυβερνήσεις έχουν την ευθύνη για μια χώρα στο σύνολό της και, κατά συνέπεια, ίσως, ενίοτε, αυτά τα μέτρα να είναι απαραίτητα. Από την άλλη, οι πραγματικές αιτίες των τωρινών δυσκολιών θα πρέπει να αναζητηθούν σε προγενέστερες κυβερνήσεις και κάποιες εταιρείες. Είναι αυτοί που φέρουν την ευθύνη για τα σημερινά αποτελέσματα. Τώρα που τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε αυτό το σημείο, φαίνεται να περιορίζουν κάπως τη δράση τους. Είναι πολύ πολύπλοκο. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι δεν διαθέτουν πια ούτε καν τα προς το ζην, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ λυπηρό. Ειλικρινά, πολύ θλιβερό. Δεν ξέρω πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί όλη αυτή κατάσταση…
 
Πριν από δύο ή τρία χρόνια, μια εφημερίδα του Μεξικού, αν θυμάμαι καλά, είχε ένα ρεπορτάζ για μια οικογένεια που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σκύλο της για οικονομικούς λόγους. Ο σκύλος έμεινε πραγματικά άστεγος. Υπήρχε μια φωτογραφία του στην εφημερίδα όπου έδειχνε πολύ θλιμμένος. Δεν υπήρχε πλέον κανένας να τον φροντίσει. Όταν είδα αυτή τη φωτογραφία, ένιωσα σχεδόν απόγνωση.
 
Όποτε συναντώ ανθρώπους που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, πάντοτε τους υπενθυμίζω ότι παρά τις πολλές δυσχέρειες, θα πρέπει, ως ανθρώπινα όντα, να διατηρούν την αυτοπεποίθησή τους και να δουλεύουν σκληρά. Εάν χάσουν εντελώς την πίστη στον εαυτό τους, την ελπίδα και τη θέληση, τότε οι δυσκολίες θα συνεχιστούν και θα εξελιχθούν σε μια πραγματική καταστροφή. Στην πραγματικότητα είναι αναγκαίο να διατηρούμε την ελπίδα και την αποφασιστικότητά μας να αλλάξουμε τα πράγματα.
 
Έχετε κατ’ επανάληψη δηλώσει, ότι είναι σημαντικό να μην χάνουμε την ελπίδα. Στην αυτοβιογραφία σας, που γράψατε το 1953, εμφανιστήκατε πεπεισμένος ότι «ασχέτως με το πόσο επιδεινώνονται τα πράγματα, αργά ή γρήγορα θα βελτιωθούν». Δεδομένης της σημερινής κατάστασης στο Θιβέτ, εξακολουθείτε να το πιστεύετε;
Έχασα την ελευθερία μου σε ηλικία δεκαέξι ετών. Ήταν ακριβώς η στιγμή που οι δυσκολίες άρχισαν να εμφανίζονται. Όταν ήμουν είκοσι τεσσάρων ετών, έχασα την ίδια μου τη χώρα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πενήντα δύο ετών, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα. Οι περισσότερες ειδήσεις που έρχονται από την πατρίδα μου είναι πολύ απογοητευτικές και θλιβερές. Οι Θιβετιανοί εναποθέτουν σε μένα τις ελπίδες τους, μου δείχνουν την εμπιστοσύνη τους. Δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα και ώρες-ώρες νιώθω πραγματικά απελπισμένος. 
 
Αλλά, όπως ανέφερα και πρωτύτερα, είναι πολύ καλύτερο να διατηρούμε τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία μας, παρά να αφήνουμε τον εαυτό μας να χάνει την ελπίδα. Δεν ωφελεί. Αυτό τονίζω σε όλους τους ανθρώπους: Ανεξαρτήτως από τις δυσκολίες, πρέπει να κρατούμε ζωντανή την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητά μας.
 
Όταν οι άνθρωποι περνούν τόσο δύσκολες εποχές, όπως συμβαίνει και στην πατρίδα σας, πώς καταφέρνετε να μην καταλαμβάνεστε από αισθήματα θυμού, απογοήτευσης ή μίσους;
Το συναίσθημά μας είναι ο καθρέφτης της ευφυΐας μας. Σε διανοητικό επίπεδο, αναλύουμε κάθε κατάσταση. Εάν μια κατάσταση είναι τέτοια που μπορεί να ξεπεραστεί, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Αν, όμως, δεν είναι δυνατόν να υπερνικήσουμε μια κατάσταση, δεν χρησιμεύει σε τίποτα ν’ ανησυχούμε υπερβολικά, καθώς η ανησυχία συνήθως φέρνει την απογοήτευση και η απογοήτευση, με τη σειρά της, προκαλεί την οργή. Συνεπώς, είναι πάντοτε καλύτερο να προσπαθούμε να μην στενοχωριόμαστε πάρα πολύ. Το συναίσθημα από μόνο του δεν μπορεί να το κάνει αυτό, αλλά με τη βοήθεια της ανθρώπινης ευφυΐας μπορούμε να το καταφέρουμε. Είτε έχουν δημιουργηθεί από το Θεό είτε από τη φύση, πιστεύω ότι τα συναισθήματα είναι μερικές φορές πολύ οδυνηρά. Έτσι, ο Θεός ή η φύση μάς εφοδίασε μ’ ένα είδος αντίβαρου, που είναι η ανθρώπινη νοημοσύνη. Όταν τα ζώα αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, σχεδόν καταρρέουν και χάνονται. Αλλά ως ανθρώπινα όντα, χάρη στη νοημοσύνη μας, είμαστε ικανοί να κρίνουμε και να μετρούμε τις απαντήσεις μας.
 
Στην αυτοβιογραφία σας «Ελευθερία στην Εξορία» κατηγορείτε τα κινεζικά κρατικά ΜΜΕ για εξαπάτηση του λαού, καθώς διαστρεβλώνουν χονδροειδώς την πραγματικότητα για την κατάσταση στο Θιβέτ από το 1950 και πέρα. Πόσο απαραίτητα είναι τα ανεξάρτητα Μέσα Ενημέρωσης στις μέρες μας;
Τα ανεξάρτητα Μέσα είναι εξαιρετικά σημαντικά. Για μένα, τα ΜΜΕ είναι σχεδόν σαν ένα τρίτο μάτι. Μερικές φορές, όμως, αυτό το τρίτο μάτι μπορεί να είναι λίγο μεροληπτικό [γέλια]. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Αν τα Μέσα πρώτα αναλύουν αντικειμενικά κι έπειτα κάνουν ένα ρεπορτάζ και παρουσιάζουν μια ιστορία στον κόσμο, τότε ο ρόλος τους είναι εξαιρετικά χρήσιμος και αποτελεσματικός. Όταν συναντώ ανθρώπους αυτού του χώρου, τους τονίζω ότι πρέπει να χώνουν τη μύτη τους βαθιά στις υποθέσεις και να διερευνούν όλες τις πλευρές, όχι μόνο τη βιτρίνα, αλλά και τι κρύβεται πίσω από αυτήν. 
Πρέπει να διεξάγουν εξονυχιστικές έρευνες, έτσι ώστε ν’ αποκαλύπτουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν την πραγματικότητα, ιδιαίτερα στις δημοκρατικές χώρες. Τα ΜΜΕ οφείλουν να κάνουν συστηματικές έρευνες, να παρουσιάζουν τα ευρήματά τους αντικειμενικά και αμερόληπτα και να πληροφορούν το κοινό. Μόνο αν λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο έχουν να παίξουν έναν πολύ σπουδαίο και ουσιαστικό ρόλο.
 
Οι εφημερίδες του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου (INSP) καλύπτουν θέματα που συχνά είναι ξεχασμένα. Ποιες είναι οι πιο σημαντικές ιστορίες που θα έπρεπε να ειπωθούν, σε σχέση με το Θιβέτ;
Σε ό,τι αφορά το θιβετιανό ζήτημα, αυτό που αξίζει να σημειωθεί, είναι ότι η ίδια η φύση του θιβετιανού αγώνα είναι μη βίαιη και απολύτως δομημένη σ’ ένα πνεύμα συμφιλίωσης. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο αγώνας μας χρειάζεται διεθνή στήριξη. Οφείλουμε να πετύχουμε, γιατί αν αποτύχουμε, αυτό θα ενθαρρύνει τους ανθρώπους εκείνους που υποστηρίζουν άλλες μεθόδους, εκείνους που βασίζονται στην ισχύ και στη βία για να επιβληθούν.
 
Επιπλέον, η ιστορία του Θιβέτ δεν είναι μονάχα ένα πολιτικό αλλά και ένα περιβαλλοντικό ζήτημα. Το θιβετιανό οροπέδιο (που αποτελεί μέρος των Ιμαλαΐων) παίζει σημαντικό ρόλο στην κλιματική αλλαγή. Σχεδόν όλοι οι κύριοι ποταμοί αυτής της περιοχής του κόσμου προέρχονται από το θιβετιανό οροπέδιο. Η προστασία του οικοσυστήματος του Θιβέτ δεν είναι μόνο προς όφελος του θιβετιανού λαού. Οι ζωές περισσότερων του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων εξαρτώνται από αυτούς τους ποταμούς.
 
Μια άλλη ύψιστη προτεραιότητα είναι η διαφύλαξη της θιβετιανής κουλτούρας, που είναι μια κουλτούρα ειρήνης, μη βίας και συμπόνιας. Δεν πρόκειται μόνο για έναν αρχαίο πολιτισμό, αλλά και για έναν πολιτισμό που βρίσκεται σε απόλυτη συσχέτιση με τον σημερινό κόσμο. Ζούμε σ’ έναν αυξανόμενα υλιστικό κόσμο, όπου όλα επικεντρώνονται στον καταναλωτισμό. Υπάρχουν ηθικά προβλήματα που οδηγούν ενίοτε στη βία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα, αντιδρούν, κάποιες φορές, με όλο και πιο βίαιο τρόπο. 
 
Έχετε 4,5 εκατομμύρια ακόλουθους στο Twitter, τέσσερα εκατομμύρια θαυμαστές στο Facebook και πολλοί συζητούν για τις ιδέες και τα διδάγματά σας στο διαδίκτυο. Πρόσφατα δημοσιεύσατε στο Twitter: «Είμαι ολοένα και πιο πεπεισμένος ότι έχει έρθει ο καιρός για να ανακαλύψουμε ένα νέο μοντέλο σκέψης περί ηθικής και πνευματικότητας, πέρα από κάθε θρησκεία». Γιατί το πιστεύετε αυτό;
Προφανώς ανάμεσα στα επτά δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ατόμων που δεν ενδιαφέρεται για τη θρησκεία. Ακόμα και στις τάξεις των πιστών θεωρώ ότι υπάρχει μια μεγάλη πλειοψηφία που δεν παίρνει τη θρησκεία στα σοβαρά. Για πολλούς η θρησκεία έχει γίνει απλά ένα καθημερινό τελετουργικό, αλλά έχει χάσει κάθε αξία. Συνεπώς, το γεγονός ότι μπορεί να πηγαίνουν την Κυριακή στην εκκλησία ή σε έναν ναό δεν λέει πολλά πράγματα. Προσεύχονται στον Βούδα ή τον Θεό, αλλά στην πραγματική τους ζωή δεν διστάζουν να εμπλακούν σε αδικίες, ψέματα, εκφοβισμούς, απάτες. Αυτές οι ενέργειες, είναι σε πλήρη αντίθεση με όλες τις βασικές θρησκείες και τις παραδοσιακές διδασκαλίες. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος των πιστών στερείται ουσιαστικά θρησκευτικής πίστης.
 
Οι παραδοσιακές πνευματικές διδαχές και αρχές παρουσιάζουν τεράστια οφέλη για τον καθένα από εμάς. Οι άνθρωποι που δεν παίρνουν τη θρησκεία τους στα σοβαρά, χάνουν αυτή τη γνώση, και η θρησκεία δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πρέπει να ανακαλύψουμε έναν ευρύτερα αποδεκτό τρόπο για να διαδώσουμε το μήνυμα ότι οι ηθικές αξίες αποτελούν, στην πραγματικότητα, τη βάση μιας ευτυχισμένης ζωής. 
 
Αυτό ισχύει τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο μιας οικογένειας, μιας κοινότητας, της ίδιας της ανθρωπότητας. Είναι δε κοινό σε όλες τις μεγάλες θρησκείες και παραδόσεις, σε πιστούς αλλά και σε απίστους. Όλοι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και να έχουν μια ευτυχισμένη οικογένεια. 
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αν έχεις χρήματα ή εξουσία, η ζωή σου αποκτά νόημα και γίνεσαι ευτυχισμένος. Αυτό είναι λάθος. 
 
Η ευτυχία και η θλίψη είναι κομμάτια του νου, είναι πνευματικές εμπειρίες. Ο πραγματικός τρόπος να μειώσουμε τον πόνο και τη δυστυχία και ν’ αυξήσουμε την ευτυχία και τη χαρά βρίσκεται μονάχα μέσα από την πνευματική άσκηση. Κάποιοι από τους φίλους μου είναι πολύ πλούσιοι. Και, φυσικά, επειδή είναι εύποροι, ασκούν σημαντική επιρροή στην κοινωνία. Αλλά ως άτομα, έχω παρατηρήσει ότι είναι πολύ δυστυχισμένα. Αυτό αποδεικνύει ότι τα χρήματα, η ματαιοδοξία και η δύναμη δεν αποτελούν τη μόνη πηγή ευτυχίας.
 
Από το 2009, οπότε και συνέβη η πρώτη αυτοπυρπόληση στο Θιβέτ, σύμφωνα με το Θιβετιανό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Δημοκρατία, 37 άνθρωποι έχουν τυλιχτεί στις φλόγες. Η Κίνα απάντησε σ’ αυτό το κύμα των αυτοπυρπολήσεων απαγορεύοντας την είσοδο των ξένων ταξιδιωτών στο Θιβέτ. Πώς αισθάνεστε για το γεγονός ότι μερικοί συμπατριώτες σας προβαίνουν σε τέτοιες ακραίες πράξεις; Είναι αποτελεσματικές οι προσπάθειες της Κίνας ν’ αποκρύψει τις διαμαρτυρίες;
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως είναι αυτό της Κίνας, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν δώσει πολύ μεγάλη έμφαση στη βαναυσότητα. Ο φόβος και η δυσπιστία αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους και γι’ αυτό προσπαθούν πάντοτε να κρύψουν την αλήθεια. Τα 1,3 δισεκατομμύρια του κινεζικού λαού έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν την αλήθεια. Και από τη στιγμή που αυτά τα 1,3 δισεκατομμύρια θα γνωρίζουν την πραγματικότητα για την κατάστασή τους, θα έχουν την ικανότητα να κρίνουν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η λογοκρισία είναι ανήθικη.
Αλλά, δυστυχώς, η λογοκρισία είναι καθημερινό φαινόμενο. Μακροπρόθεσμα, αυτό δεν μπορεί παρά να έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα, καθώς, αν η Κίνα θέλει να διαδραματίσει έναν πιο εποικοδομητικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, είναι αναγκαίο το κινεζικό κράτος ν’ αντιμετωπίζεται με σεβασμό και εμπιστοσύνη από τον υπόλοιπο κόσμο. Η λογοκρισία και οι περιορισμοί στις μετακινήσεις των ανθρώπων είναι επιβλαβής για την ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης και σεβασμού.
 
Ελπίζω ότι οι Κινέζοι ηγέτες, τελικά, θα συνειδητοποιήσουν ότι τέτοιες μέθοδοι είναι κοντόφθαλμες, στενόμυαλες και παράλογες. Πιστεύω ότι θα το συνειδητοποιήσουν και, αργά ή γρήγορα, θ’ αλλάξουν. Ο κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο έχει εκφράσει κατ’ επανάληψη την ανάγκη πολιτικών μεταρρυθμίσεων. Έχει ακόμα δηλώσει ότι η Κίνα χρειάζεται μια δημοκρατία δυτικού τύπου. Αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία, την ελεύθερη πληροφόρηση και τη διαφάνεια. Ελπίζω ότι τα πράγματα θ’ αλλάξουν. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν ότι είναι και προς το δικό τους συμφέρον.
 
Τα περιστατικά [αυτοπυρπολήσεις] που έγιναν στο Θιβέτ είναι φυσικά πολύ, πολύ θλιβερά. Κατά μία έννοια, δείχνουν ότι οι Θιβετιανοί πιστεύουν πάρα πολύ στη μη βία. Δεν θέλουν να κάνουν κακό στους άλλους, κι έτσι, αυτοπυρπολούμενοι, κάνουν κακό στον εαυτό τους. Είναι ένα σημάδι απόγνωσης, δεν χωράει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
 
Τώρα, για το αν είναι σωστό ή λάθος, πρώτα απ’ όλα, είναι ένα ευαίσθητο πολιτικό ζήτημα. Αλλά από βουδιστική άποψη, κάθε πράξη, είτε είναι θετική είτε αρνητική, εξαρτάται, σε τελική ανάλυση, από το κίνητρο. Εκείνοι που ωθούνται σε τέτοιου είδους ενέργειες από μια μορφή συμπόνιας και ειλικρινούς πίστης στο Βουδιστικό Ντάρμα, είναι διαφορετική περίπτωση. Αλλά σε αυτή τη φάση, η οργή και το μίσος είναι εκείνα που τροφοδοτούν κυρίως αυτές τις ενέργειες κάτι που είναι μάλλον αρνητικό. Δεν μπορούμε να γενικεύουμε, πρέπει να παίρνουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά και από βουδιστική σκοπιά. Αλλά από πολιτική άποψη, θεωρώ το λαό του Θιβέτ ως τον αφέντη μου.
 
Στην αυτοβιογραφία σας αναφέρεστε στις ανεκτίμητες εμπειρίες που αποκτήσατε ταξιδεύοντας μεταμφιεσμένος. Είπατε ότι ήταν μια ευκαιρία να διαπιστώσετε «πώς ήταν η πραγματική ζωή» των συμπατριωτών σας. Βρίσκεστε στην εξορία για πάνω από πενήντα χρόνια και έχετε γίνει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες του πλανήτη. Πώς καταφέρνετε να παραμένετε συνδεδεμένος με τις ζωές των απλών ανθρώπων μέσα κι έξω από το Θιβέτ;
Ταξιδεύοντας εντός του Θιβέτ, αρκετές φορές αναμείχθηκα με το πλήθος και τους καθημερινούς ανθρώπους. Μερικοί με ρωτούσαν πού είναι ο Δαλάι Λάμα, κι εγώ τους απαντούσα: «Ο Δαλάι Λάμα βρίσκεται παντού». Κάποια στιγμή, οργάνωσα μια δημόσια συγκέντρωση και αναγνώρισα μια γυναίκα με την οποία είχα συνομιλήσει, όντας μεταμφιεσμένος. Όταν είδε το πρόσωπό μου και συνειδητοποίησε ότι ήμουν το ίδιο άτομο δεν μπορούσε να το πιστέψει [γέλια]. Τέτοια γεγονότα είναι πάντοτε αρκετά αστεία. Το βασικό κίνητρο για την ανάμειξή μου με το πλήθος ήταν να μάθω περισσότερα για την πραγματικότητα. Όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είσαι ο Δαλάι Λάμα δεν είναι εξίσου ειλικρινείς όσο μ’ έναν συνηθισμένο μοναχό. 
 
Στο παρελθόν, ακόμα και οι δικοί μου αξιωματούχοι δεν απαντούσαν ξεκάθαρα στις ερωτήσεις μου. Έτσι, πάντοτε ρωτούσα τους οδοκαθαριστές, που ήταν αμόρφωτοι κι αθώοι άνθρωποι. Μου έλεγαν ευθέως οτιδήποτε είχαν ακούσει, ακόμα κι αν επρόκειτο για επικρίσεις σχετικά μ’ έναν αντιβασιλέα, υψηλόβαθμους αξιωματούχους, μεγάλους Λάμα. Δεν δίσταζαν να μου αποκαλύψουν όλα τα αρνητικά πράγματα. [γέλια].
 
Οι πωλητές των εφημερίδων δρόμου, σε όλο τον κόσμο, αντιμετωπίζουν διάφορες κοινωνικές και οικονομικές δυσκολίες. Όταν, όμως, τους ρωτάμε ποια είναι η πιο σκληρή πλευρά της κατάστασής τους, η απάντηση είναι συχνά η ίδια: το αίσθημα της μοναξιάς. Έχοντας νιώσει τη μοναξιά στη ζωή σας, ποιες συμβουλές θα δίνατε στους πωλητές μας;
Στην περίπτωσή μου, αν δω τον εαυτό μου μονάχα ως «Θιβετιανό» ή «Βουδιστή», αυτό από μόνο του θα δημιουργήσει ένα είδος απόστασης, Άρα, λέω στον εαυτό μου: «Ξέχνα το! Είσαι ένα ανθρώπινο ον. Ένα από τα 7 δισεκατομμύρια». Σκεπτόμενοι κατ’ αυτόν τον τρόπο, ερχόμαστε αυτομάτως πιο κοντά ο ένας με τον άλλον. Αν οι άνθρωποι δίνουν πολύ μεγάλη έμφαση στην κατάστασή τους, συλλογιζόμενοι «είμαι φτωχός» ή «είμαι άστεγος» ή «βρίσκομαι σε δύσκολη θέση», υπερτονίζουν κάτι δευτερεύον. Ναι, είναι μια πραγματικότητα, αλλά υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή που λέει ότι είμαστε άνθρωποι. Ότι είμαι ένας μεταξύ επτά δισεκατομμυρίων πάνω στη γη. Δεν είμαι μόνος. Γνωρίζω ότι από πρακτική άποψη αυτό μπορεί να μην βοηθάει ιδιαίτερα, αλλά συναισθηματικά μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο.
 
*Ο φωτογράφος Simon Murphy προσέφερε χωρίς να δεχθεί αμοιβή τις φωτογραφίες αυτής της συνέντευξης. Περισσότερες πληροφορίες για τη δουλειά του μπορείτε να βρείτε στο: www.simonmurphyphotographer.com
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ


ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot