Shedia

EN GR

27/02/2013

Η δημοσιογραφία της αλληλεγγύης, του Χρήστου Αλεφάντη

Writer’s block. Πώς ξεκινάς ένα σηµείωµα που «δούλευες» στο μυαλό σου χρόνια; 
 
Μήπως µμε την ιστορία του 50χρονου Δημήτρη  Οικοδόμος είναι, που έχει να κάνει μεροκάματο δύο χρόνια. Τον περασμένο Αύγουστο σχεδόν εκλιπαρούσε έναν περιπτερούχο στο κέντρο της Αθήνας. Είχε και συγκεκριμένη πρόταση: «Θα δουλεύω από τις 6:00 το απόγευμα ως τις 6:00  το άλλο πρωί και θα μου δίνεις 10 ευρώ, για όλο το δωδεκάωρο. Να βγάζω τα τσιγάρα μου τουλάχιστον…». Ή µμήπως µμε την ιστορία της ανώνυµτης 35χρονης που τις προάλλες ικέτευε να δουλέψει λάντζα σε ένα ουζερί της Καισαριανής, έναντι ενός και µμόνο πιάτου φαγητό; «Δεν θέλω λεφτά», καθησύχαζε τον άφωνο ιδιοκτήτη. Υπάρχει και η περίπτωση της µμακροχρόνια άνεργης γραφίστριας από την Κοκκινιά: «Ψάχνω να κάνω ακόμα και κονσομασιόν. Πρέπει να πάρω γάλα στα παιδιά μου». 
 
Μετά είναι ο 52χρονος Κέλι του εξωφύλλου. Είναι ένας από τους 100.000 αστέγους του «λάκι κάντρι» (η «τυχερή χώρα», όπως έλεγαν κάποτε την Αυστραλία), αλλά έχει μια ηρεμία στα μάτια, στο λόγο και στον τρόπο. Δεν είναι πως έχει συμβιβαστεί με το ριζικό του. Είναι το περιοδικό που έχει στα χέρια του κάποιες μέρες το μήνα που κάνει τη διαφορά. Το πουλάει 5$, βάζει τα 2,5$ στην τσέπη και συμπληρώνει το πενιχρό κρατικό επίδομα. Κάπως έτσι τα βγάζει πέρα. Με αξιοπρέπεια. Ο Κέλι είναι ένας από τους 350 πωλητές του αυστραλιανού «The Big Issue» –ένα από τα πιο επιτυχημένα περιοδικά δρόµου, σε όλο τον κόσμο. 
 
Και δεν είναι μονάχα τα λεφτά. Είναι η προοπτική της απασχόλησης, η ικανοποίηση του να ξυπνάει τα πρωινά και να ξέρει ότι έχει κάπου να πάει. Να μιλήσει, να πουλήσει, να απασχοληθεί. Να συμμετάσχει. Ωφελείται ο ίδιος, ωφελείται και η κοινωνία ολόκληρη. 
 
Δεν μας αρέσει να μπερδεύουμε τους ανθρώπους με αριθµούς, αλλά η μελέτη οικονομικών επιπτώσεων που πραγματοποίησε, το 2009, η εταιρεία RMCG Consultants για λογαριασμό του αυστραλιανού περιοδικού δρόμου είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτική:
 
Η κοινωνία εξοικονομεί 20.000$ ετησίως για κάθε πωλητή του «The Big Issue» (δηλαδή, συνολικά 7.000.000$ το χρόνο), κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, μέσα από τη μείωση στην ζήτηση των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας. Είναι απλό. Οι πωλητές απασχολούνται, παραµένουν ενταγμένοι στην κοινωνία, διατηρούν την ελπίδα, μάχονται. Δεν πέφτουν στη µαύρη τρύπα της απομόνωσης και του περιθωρίου. Τα χρήματα δε που εξοικονομούνται διοχετεύονται σε άλλους τομείς του κοινωνικού κράτους, που παραμένει η Αυστραλία.
 
Επιπλέον, σύμφωνα µε την ίδια έρευνα, το περιοδικό δρόμου δημιουργεί εμπορικά οφέλη της τάξης των 3.000.000$ ετησίως. Είναι ο τζίρος από τις πωλήσεις του περιοδικού, που ακριβοδίκαια μοιράζεται μεταξύ πωλητών και εξόδων λειτουργίας.
 
Το περιοδικό δρόµου «Σχεδία» δεν πρόκειται να ανακαλύψει την Αμερική του εκδοτικού κόσμου. Δημοσιογραφικά, ο στόχος του είναι σαφής: Ένα ανεξάρτητο, συνεπές, δημοσιογραφικό περιοδικό με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά. 
 
Ακόµα πιο σαφής, όμως, είναι ο κοινωνικός του προσανατολισμός. Η «Σχεδία» υπάρχει για να δώσει ελπίδα σε συνανθρώπους µας που μοιάζει να τα έχουν χάσει όλα. Να τους δώσει τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα. Να φωτίσει μονοπάτια που οδηγούν έξω από το σκοτάδι της κοινωνικής απομόνωσης και απαξίωσης.   
 
Από την τιµή πώλησης του περιοδικού το 50% ανήκει στον πωλητή.
 
Η «Σχεδία» είναι η δημοσιογραφία της αλληλεγγύης στην πράξη.
 
Χρήστος Αλεφάντης
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ