26/03/2014
Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
Τουαλέτες και BBQ
Κυριακή πρωί, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, ήταν που συναντηθήκαμε με μια ομάδα δραστήριων ανθρώπων και ενεργών πολιτών στην ανανεωμένη αίθουσα του κτιρίου του ΗΣΑΠ. Γωνία Αθηνάς και Λυκούργου, σκάρτα πενήντα μέτρα από τη θλιμμένη πλατεία Ομονοίας. Αφορμή στάθηκε μια πρόσκληση του Reactivate Athens LAB.
«Στόχος της συνάντησης είναι η γνωριμία δημιουργικών ομάδων της πόλης με την ομάδα του Reactivate Athens LAB και η διερεύνηση δυνατοτήτων επικοινωνίας και συνεργασίας στη διαμόρφωση νέων ιδεών που θα βασίζονται στην εμπειρία, τη γνώση και τη δράση των ομάδων στην πόλη της Αθήνας», ανέφερε η ηλεκτρονική πρόσκληση.
Κάθε ομάδα, μεταξύ αυτών και η «σχεδία» μας, είχε δέκα λεπτά να απαντήσει σε δέκα ερωτήσεις που είχαν σχέση με τη δράση και τους στόχους της, αλλά και να παρουσιάσει «μια νέα ιδέα για το κέντρο της Αθήνας».
Μας άρεσε πολύ η ιδέα και ο τρόπος. Σαν ένα σοβαρό παιχνίδι μάς φάνηκε. Και τα σοβαρά παιχνίδια είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση.
Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκε καν να το πολυσκεφτούμε. Φευγαλέα μονάχα, πέρασε από το νου η σκέψη ότι στο άκουσμα της τρομερής μας «ιδέας» οι λοιποί συμμετέχοντες θα μας αποδοκίμαζαν διά της σιωπής και του εξοργιστικού εκείνου συγκαταβατικού χαμόγελου που, συνήθως, συνοδεύεται από μια απαλή, ανεπαίσθητη κίνηση της κεφαλής. Από πάνω προς τα κάτω. «Πεζοί άνθρωποι…» θα σκέφτονταν για μας.
Παραήμασταν σίγουροι, όμως, για να κάνουμε πίσω.
«Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήρατε τους φίλους σας και την οικογένειά σας και επισκεφθήκατε ένα πάρκο της πόλης. Διαλέξατε το δέντρο με την καλύτερη σκιά, απλώσατε το παλιό εμπριμέ σεντόνι, βγάλατε από την τσάντα τα ταπεράκια με τις σαλάτες και τα σπιτικά κεφτεδάκια, ανοίξατε ένα μπουκάλι κρασί και κάνατε ένα πικ νικ;» Ξεκινήσαμε με ερώτηση-πάσα προς τους παρευρισκόμενους, αλλά και τους ίδιους μας τους εαυτούς.
«Ποτέ», απάντησε δια της σιωπής η συντριπτική πλειοψηφία.
Και η κουβέντα άνοιξε.
Δεν είναι στη λογική μας η βόλτα στο πάρκο. Όχι επειδή δεν έχει καμία γοητεία, αλλά επειδή οι αρχές δεν έχουν φροντίσει να το κάνουν ελκυστικό για τον μέσο αστό (=κάτοικο της πόλης). Αντιθέτως, διά της ολιγωρίας τoυς, έχουν φροντίσει να το απαξιώσουν στη συνείδηση του μέσου ανθρώπου.
Οι Βορειοευρωπαίοι παρακαλούν για λίγο ήλιο, για να ξεχυθούν στα υπέροχα, ατελείωτα, πλήρως εξοπλισμένα πάρκα τους και εμείς ψάχνουμε το «φθηνό και καλό μαγαζί» για την οικογενειακή έξοδο.
«Εξοπλισμένα πάρκα»;
Κάπου εκεί μπήκαμε στο ψαχνό της πρότασής μας.
«BBQ και τουαλέτες για το κέντρο της Αθήνας. Αυτά θα θέλαμε να δούμε στην πόλη!»
Θυμάμαι, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη του γερμανικού βορρά είχαν εστίες υπαίθριου BBQ ακόμα και στα αθλητικά τους πάρκα! Μαζεύονταν οι παρέες, μικροί και μεγάλοι, και το καταδιασκέδαζαν, ψήνοντας, πίνοντας, γελώντας και κουβεντιάζοντας, ξαπλωμένοι στο χορτάρι.
«Και να πάμε στο πάρκο. Αν χρειαστεί ο φίλος, το παιδί, η σύζυγος να πάνε σε μια τουαλέτα, τι γίνεται;» Είναι μια καλή ερώτηση. Την τελευταία φορά που πέρασα δίπλα από τις τουαλέτες του Πεδίου του Άρεως σχεδόν λυποθύμησα από τη δυσοσμία. Λειτουργούν άραγε;
Αλλά η έλλειψη δημόσιων τουαλετών δεν αφορά μόνο τα πάρκα. Αφορά την πόλη ολόκληρη. Όλοι μας έχουμε περάσει από τα ΜακΝτόναλντς της πλατείας Συντάγματος. Οι πιο ντροπαλοί προσποιηθήκαμε ότι κοιτούσαμε –τάχα– τον πίνακα με το μενού, πριν πάρουμε, δειλά-δειλά και ενοχικά, τις σκάλες που οδηγούν στις τουαλέτες.
Από πωλητή της «σχεδίας» στη Θεσσαλονίκη έμαθα πρόσφατα ότι, πλέον, οι μεγάλες αλυσίδες γρήγορου φαγητού έχουν βάλει κωδικούς στα αποχωρητήρια και πρόσβαση έχουν μόνο όσοι κρατούν τη μαγική απόδειξη μιας αγοράς, πάνω στην οποία αναγράφεται ο αριθμός της… ανακούφισης. Μπίζνες κάνουν οι άνθρωποι. Ας το δεχθούμε, έστω και… δαγκωμένα.
Άλλωστε, η άνετη μετακίνησή μας στην πόλη είναι, πρωτίστως, δουλειά των δημοτικών και όποιων άλλων αρχών.
Όμορφα είναι τα μεγαλόπνοα σχέδια και τα οράματα. Πριν, όμως, μας φέρουν θάλασσα για μακροβούτια και πλαγιές για σκι στο κέντρο της Αθήνας (και της Θεσσαλονίκης), ας αρχίσουμε με τα πιο απλά και την επίλυση των πιο βασικών ζητημάτων. Μόνο έτσι θα γίνει ελκυστική η πόλη στους ανθρώπους της. Θα μας δώσει κίνητρο να βγούμε από το σπίτι.
Να ανακαταλάβουμε τους δρόμους και την πόλη.
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #14
- Η Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης, του Νίκου Κωνσταντίνου
- Απελευθερώνοντας βιβλία! του Σέργιου Μήλη
- Sex 'n' drugs και… Ταλιµπάν, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Κόµικ: Πλάτανος, του Soloup
- Η σεζόν ξεκίνησε! του Γιώργου Αράπογλου
- «Η καλύτερη επιλογή είναι να γελάσεις...». Συνέντευξη των DUO FINA στην Ελεωνόρα Ορφανίδου
- Το παιχνίδι που µας ενώνει. Συνέντευξη του Λίβον Μπις στον Θάνο Σαρρή
- Παθιασµένος µε ό,τι έχει µηχανή! Συνέντευξη του Σεµπάστιαν Φέτελ στον Callum McSorley
- Ένα ξέµπαρκο τζόβενο από τον Κολωνό. Συνέντευξη του Θανάση Σκρουµπέλου στον Μάκη Διόγο
- Ζωή πέρα από τη φαντασία. Συνέντευξη του Γκάρι Όλντµαν στην Jane Graham
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Συναντήσεις του Γιώργου Αράπογλου
- Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα
- Γελοιογραφία του Μιχάλη Κουντούρη
- Aστικοί µύθοι του Άγγελου Τσέκερη
- Out & About του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος του Γιώργου Αράπογλου
- Πατριδογευσία της Χρυσάνθης Παπαγεωργίου
- Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Πρόσωπα, του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter