Shedia

EN GR

01/04/2015

ΣΚΥΛIΣΙΑ ΖΩΗ. Γκουρµέ, µπουτίκ και διαστροφή του Βασίλη Παπακριβόπουλου

Ένα εστιατόριο σερβίρει εδέσµατα µόνο για τετράποδα, ενώ «δίπλα» κάποιοι διεστραµµένοι επιλέγουν ερωτικούς συντρόφους σε «πορνεία ζώων».
 
Το «Pets Deli», στο Βερολίνο, αποτελεί το πρώτο γαστρονοµικό εστιατόριο για σκύλους στη Γερµανία. 
 
 
Tελικά, τα πάντα µπορούν να συµβούν σε αυτόν τον κόσµο, ακόµα και να επικροτήσουν έλληνες σκεπτόµενοι πολίτες τίτλο άρθρου της κραυγαλέα χυδαίας και λαϊκίστικης εφηµερίδας «Bild». Ο οποίος τίτλος έθετε πρόσφατα στους αναγνώστες της το εξής ερώτηµα: «Το Βερολίνο χρειάζεται άραγε πραγµατικά ένα γαστρονοµικό εστιατόριο για σκύλους;». 
 
Όντως, εδώ και ένα χρόνο περίπου, έχει ανοίξει στο Γρούνεβαλντ, µια σικ συνοικία της γερµανικής πρωτεύουσας, το «Pets Deli», ένα γκουρµέ παντοπωλείο-εστιατόριο για τετράποδα κατοικίδια ζώα. Ο τριαντάχρονος ιδιοκτήτης του υποστηρίζει ότι  αποφάσισε να ανοίξει αυτήν την επιχείρηση επειδή ο σκύλος του έβρισκε δύσπεπτες τις σκυλοτροφές που πουλάνε τα σουπερµάρκετ. Έτσι, προσέλαβε µια διαιτολόγο ειδικευµένη στη διατροφή των ζώων, η οποία και καταρτίζει τα γαστρονοµικά αλλά και διαιτητικά ισορροπηµένα µενού που προτείνονται στους τετράποδους πελάτες τους και στα ευκατάστατα αφεντικά τους: βοδινό, γαλοπούλα ή (πανάκριβο) κρέας καγκουρό, συνοδευόµενα από µια µεγάλη ποικιλία από γαρνιτούρες, στις οποίες µπορεί να συναντήσει κανείς ακόµα και φρούτα του δάσους. Προσφέρονται, επίσης, και εκλεκτοί γατοµεζέδες, όπως το πλούσιο σε ωµέγα λιπαρά λάδι σολοµού. Και, φυσικά, ένα καλό γεύµα πρέπει να κλείσει µε το κατάλληλα σχεδιασµένο γλυκό ως επιδόρπιο. 
 
Η τιµή των περισσότερων µερίδων κυµαίνεται µεταξύ 3-6 ευρώ, αν και για ορισµένα φτάνει ακόµα και τα 9 ευρώ. Όπως τονίζει δε ο ιδιοκτήτης του, η «ποιότητα του κρέατος που χρησιµοποιεί είναι τόσο εκλεκτή, ώστε ανετότατα θα µπορούσαν να καταναλωθούν κι από τους ανθρώπους». Μάλιστα, εκτός από την πώληση «φαγητού σε πακέτο», προσπαθεί να προωθήσει και τη λειτουργία του χώρου ως «εστιατόριου σκύλων», οι οποίοι έχουν επίσης τη δυνατότητα να απολαύσουν το γεύµα τους στα πιατάκια που υπάρχουν διάσπαρτα στο χώρο του καταστήµατος. Επι-πλέον, για να «φτιάξει ατµόσφαιρα», έχει στολίσει το µαγαζί µε ξύλα, τα οποία µαζεύει από ένα µεγάλο άλσος στο οποίο συνηθίζουν να βγάζουν βόλτα τους σκύλους τους οι κάτοικοι, έτσι ώστε αυτά να είναι διαποτισµένα µε µυρωδιά σκύλου, δηµιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα φιλικό κι ευχάριστο –για τους σκύλους πάντα– οσφρητικό περιβάλλον. 
 
 
 
Αξεσουάρ και κτηνοβασία
 
Πιθανότατα δε, αρκετοί από τους φιλόζωους πελάτες αυτού του καταστήµατος θα έχουν πεταχτεί και µέχρι το Αµβούργο, για να ψωνίσουν ένα δωράκι για τον τετράποδο φίλο τους από το «Koko von Knebel», την πολυτελή µπουτίκ που πουλάει «ξεχωριστά» και «συλλεκτικά» αξεσουάρ για κατοικίδια: από λουριά σκύλου τα οποία αποτελούνται από πραγµατικά κοσµήµατα (400 ευρώ) ώς συλλεκτικά πιατάκια φαγητού «limited edition» (800 ευρώ!) ή πολυτελή κι αναπαυτικά ειδικά καροτσάκια για να βγάζεις το σκύλο σου βόλτα όταν αυτός είναι άρρωστος ή ηλικιωµένος! 
 
Ωστόσο, όσο κι αν και αποτελεί πρόκληση για τα πολλά εκατοµµύρια γερµανών νεόπτωχων που βίωσαν από τους πρώτους σε ολόκληρη την Ευρώπη τις οδυνηρές συνέπειες της άγριας λιτότητας µέσα από την εφαρµογή των «µεταρρυθµίσεων» της περιβόητης «Ατζέντας 2010», αυτή η µεταµφιεσµένη µε το µανδύα της φιλοζωίας επιδειξιοµανία είναι, στην πραγµατικότητα, ανώδυνη για τα ίδια τα ζώα, τα οποία στην Γερµανία απειλούνται πολύ περισσότερο από µια άλλη µορφή «ζωοφιλίας»: την κτηνοβασία. Σύµφωνα µε τη γερµανική Οµοσπονδία προστασίας των ζώων και την Οµοσπονδία ενάντια στο βιασµό των ζώων (ΒΜΤ), αυτό το φαινόµενο στη Γερµανία –όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης– είναι αρκετά διαδεδοµένο. Μάλιστα, καθώς η πορνεία στη Γερµανία είναι µια νόµιµη –και φορολογούµενη– οικονοµική δραστηριότητα, ορισµένα γερµανικά οµόσπονδα κρατίδια εξέταζαν το ενδεχόµενο να επιτρέψουν τη δηµιουργία «πορνείων ζώων», στα οποία ο κάθε διεστραµµένος θα έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει µε περισσή ευκολία τις αποτρόπαιες ορέξεις του. 
 
Σύµφωνα µε τους ακτιβιστές αυτών των οργανώσεων, εκτός από τα ζώα τα οποία θα µπορούσε να φανταστεί κανείς ευκολότερα (;), η αρρωστηµένη λίµπιντο στρέφεται ακόµα και κατά αλόγων, γουρουνιών, χάµστερ και  φιδιών, µε τους σκύλους (ακόµα και τα τσιουάουα) να αποτελούν µάλλον τους συνηθέστερους στόχους. Μάλιστα, έχουν δηµιουργηθεί στο διαδίκτυο ολόκληρα κυκλώµατα τα οποία προµηθεύουν στους επίδοξους κτηνοβάτες ακόµα και το πλέον ασυνήθιστο ζωικό είδος. 
 
Πάντως, η γερµανική νοµοθεσία έχει διατηρήσει ένα κάποιο «φύλλο συκής»: ποινικοποιεί την κινηµατογράφηση αυτών των αποτρόπαιων στιγµών και τη διακίνηση αυτού του οπτικού υλικού. 
  
 
 
Οι πραγµατικοί φίλοι
 
Ωστόσο, πέρα από όλα όσα αναφέρθηκαν προηγουµένως, τα οποία δίνουν µια εξαιρετικά άσχηµη εικόνα της γερµανικής κοινωνίας, υπάρχει κι η φωτεινή πλευρά της. 
 
Η «Tiertafel» ιδρύθηκε το 2006, όταν µια Γερµανίδα παρακολούθησε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ για τον σπαρακτικό αποχωρισµό µιας οικογένειας άνεργων και του σκύλου της, τον οποίο αδυνατούσαν πλέον να συντηρήσουν. Καθώς η ύπαρξη αδέσποτων είναι αδιανόητη στη Γερµανία, όποιος επιθυµεί να εγκαταλείψει το κατοικίδιό του το παραδίδει σε ειδικά άσυλα και, εάν δεν βρεθεί σε σύντοµο χρονικό διάστηµα κάποιος για να το υιοθετήσει, τότε το ζώο υποβάλλεται σε ευθανασία. Κι όσο αυξάνεται η φτώχεια στη Γερµανία τόσο αυξάνονται οι εγκαταλείψεις ζώων και τόσο µειώνεται η προθυµία για υιοθέτηση.
 
Η οργάνωση συγκεντρώνει ζωοτροφές από ιδιώτες κι από βιοµηχανίες (οι τελευταίες δίνουν συχνά ποσότητες µε κοντινή ηµεροµηνία λήξης) και τις µοιράζει σε αποδεδειγµένα άπορους κατόχους κατοικίδιων οι οποίοι δυσκολεύονται να συντηρήσουν τα ζώα τους, πόσω µάλλον που οφείλουν να καταβάλλουν τον ιδιαίτερα υψηλό φόρο κατοικίδιων ζώων (120 ευρώ ετησίως ανά σκύλο). Όταν η οργάνωση άνοιξε το 2006 το πρώτο γραφείο της στο Βερολίνο, απέκτησε µέσα σε λίγες εβδοµάδες «πελατεία» 260 σκύλων, 200 γάτων κι αρκετών ινδικών χοιριδίων, χρυσόψαρων και παπαγάλων. Μέσα σε δύο χρόνια, τα γραφεία της έγιναν 19, ενώ µε το ξέσπασµα της κρίσης ο αριθµός των γραφείων και των ατόµων που καταφεύγουν σε αυτά πολλαπλασιάστηκε µε εντυπωσιακό ρυθµό. 
 
Αυτή η χειρονοµία δεν έχει µονάχα φιλοζωικό χαρακτήρα. Έχει αποδειχθεί ότι για πολλά ηλικιωµένα ή άπορα άτοµα που βιώνουν µε τον χειρότερο δυνατό τρόπο τις συνέπειες του κοινωνικού αποκλεισµού (και ιδιαίτερα για τους ηλικιωµένους άπορους, καθώς στη Γερµανία, λόγω της «Ατζέντας 2010», εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι ζουν σε άθλιες συνθήκες, αισθητά κάτω  από το όριο της φτώχειας) τα κατοικίδια αποτελούν έναν σηµαντικό –και συχνά τον τελευταίο– κοινωνικό δεσµό, πολύτιµο για την ψυχική τους ισορροπία. 
 
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η εικόνα του άστεγου στην Ευρώπη που συνοδεύεται από το σκύλο του, το µοναδικό ον που δεν τον αντιµετωπίζει µε περιφρόνηση και απέχθεια και τον κοιτάζει µε ένα βλέµµα γεµάτο γλυκύτητα. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που οδήγησε πολλούς γάλλους κτηνιάτρους να συγκροτήσουν οµάδες εθελοντών που περιποιούνται τους σκύλους των άστεγων, συνοδεύοντας τις µονάδες του (γαλλικού) «Κοινωνικού ΕΚΑΒ» (SAMU Social), των κινητών ιατρικών µονάδων του ΕΚΑΒ που επισκέπτονται επιτόπου τους άστεγους στις πιάτσες τους για να τους παράσχουν περίθαλψη, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πλέον παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια και δεν διανοούνται πια ούτε καν να πάνε σε ένα νοσοκοµείο ή στα γραφεία της Κοινωνικής Πρόνοιας.   
 
 
Εικονογράφηση του Νικόλα Καλοτεράκη, από την έκδοση «The Man and the Flower and Other Short Stories».
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ


ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot