Shedia

EN GR

30/04/2014

Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ

Το στοιχειωμένο σπίτι
 
Μετά από δύο αιματηρότατους πολέμους, κάποιοι φαντάστηκαν ένα τετραπέρατο σπίτι, πολυπολιτισμικό, σαν αγκαλιά Ελευθερίας, Ισότητας και Αλληλεγγύης. Έναν συνεταιρισμό αγαθών, προϊόντων, εργασίας και πλούτου που να ξαναμοιράζει την ευημερία ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων. Ίσως απ' αυτό το τελευταίο ξεκίνησε το όραμα. Απ' την οικονομία, δηλαδή. Πάντως, περιλάμβανε και τα άλλα. Δεν ήταν άψυχο ταμείο υπό κατασκευή. Στην εξέλιξη της ιστορίας, όμως, τα οραματικά στοιχεία δεν έγιναν όρος απαραίτητος για την ολοκλήρωση. Το θαυμαστό φιλόξενο, πολύμορφο, ελεύθερο και αλληλέγγυο οικοδόμημα έπαιρνε όλο και περισσότερα χαρακτηριστικά πετρόχτιστης αγοράς. Η ισότητα του ονείρου έδωσε τη θέση της στο νόμο των ισχυρών και στα δόντια των κερμάτων. Το οικοδόμημα-φρούριο έγινε όλο και πιο λειψό δημοκρατικά και όλο και εχθρικότερο προς τους εξωτερικούς επισκέπτες, στων οποίων την εκμετάλλευση είχε ανέκαθεν στηριχτεί. Πολλοί απ' αυτούς σκοτώνονταν πια στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν... Αλλά, έγινε όλο και λιγότερο φιλικό, επίσης, προς τους μέσα. Στους οποίους –όπως ήταν επόμενο– αναπτύχθηκαν διάφορες αποκλίνουσες διαθέσεις. Μια κυνική απάθεια και αδιαφορία για ό,τι «μοιραίο» συνέβαινε. Οι περισσότεροι ελάχιστα έβλεπαν να καθρεφτίζονται οι επιθυμίες τους στη χτισμένη πραγματικότητα. Μια κριτική και αμφισβήτηση της ταμειακής και οχυρωματικής μορφής που είχε προσλάβει το στοιχειωμένο σπίτι. Κάπως αδύναμη. Και στην αντίθετη πλευρά, μια ιαχή που απαιτούσε περισσότερη οχύρωση, πιο απάνθρωπα τείχη, πολεμικότερη διαχείριση...
 
Η Ευρώπη έχει πολλά χρόνια αποφύγει να γίνει κεντρικό πεδίο πολέμου. Οι αγώνες, όμως, στο εσωτερικό της δεν έπαψαν –κι ευτυχώς– ούτε στιγμή. Αν είχαν τελειώσει και τ 'αποτελέσματα ήταν αυτά, σχεδόν κανείς δεν θα χαρούμενος.
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ