27/08/2014
Πατριδογευσία του Χρήστου Κωστή
Μπορς και βαρένικι
Η Λίντα από το Λβοφ ήθελε να γίνει πιανίστρια. Σήµερα, ζει στην Αθήνα και ονειρεύεται την επιστροφή της στην Ουκρανία.
Hοικοδέσποινά µας πριν από είκοσι περίπου χρόνια άφησε τη µετασοβιετική Ουκρανία της ανεργίας για την Ελλάδα. Σήµερα, δεν κρύβει την αγωνία της για το µέλλον της πατρίδας της, που έχει βυθιστεί σε µια αιµατηρή εµφύλια σύγκρουση.
«Γεννήθηκα το 1950 στο Λβοφ της δυτικής Ουκρανίας, την πιο ευρωπαϊκή πόλη της χώρας. Μέχρι το 1939 ανήκε στην Πολωνία. Αποτελούσε υπόδειγµα αρµονικής συµβίωσης διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκευτικών δογµάτων, Ουκρανών, Ρώσων, Πολωνών, Εβραίων, Αρµένιων, καθολικών, ουνιτών και ορθόδοξων», µας αφηγείται η Λίντα.
«Η οικογένειά µου ήταν µεικτή. Ο πατέρας µου Ρώσος και η µητέρα µου Ουκρανή, µιλούσαµε και τις δύο γλώσσες στο σπίτι. Πήγα, όµως, σε ουκρανικό σχολείο. Όνειρό µου ήταν να γίνω πιανίστρια. Έκανα µαθήµατα πιάνου στο κρατικό ωδείο της πόλης και δεν έχανα κονσέρτο στη διάσηµη Όπερα του Λβοφ. Για να κάνεις, όµως, καλλιτεχνική καριέρα, έπρεπε να ήσουν µέλος του κόµµατος, και οι δικοί µου δεν ήταν», συνεχίζει.
Μοιραία, µετά το σχολείο, θα ξεκινήσει να δουλεύει ως εργάτρια σε ένα εργοστάσιο γουναρικών. «Ο µισθός µου δεν ήταν πολύ υψηλός, κέρδιζα 140 ρούβλια το µήνα, έφτανε, όµως, για να ζω αξιοπρεπώς. Όλα τα τρόφιµα, τότε, ήταν φθηνά, το ψωµί στοίχιζε µόλις 20 λεπτά».
Το 1971 θα έρθει ο γάµος της και, στη συνέχεια, η γέννηση των δυο γιων της, που µένουν ακόµα στην πόλη. «Τα βάφτισα κρυφά τα παιδιά µου, στο σπίτι. Επιτρεπόταν µεν η θρησκευτική λατρεία, αλλά αποδοκιµαζόταν από το κράτος. Σε επιπλήττανε από τη δουλειά σου αν πήγαινες στην εκκλησία».
Αναπολεί, ωστόσο, τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης. «Είχαµε όλοι τις δουλειές µας. Το Λβοφ ήταν από τις πιο βιοµηχανικές σοβιετικές πόλεις, από τηλεοράσεις έως λεωφορεία κατασκευάζονταν στα εργοστάσιά του».
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης θα σηµάνει την αποβιοµηχανοποίηση της πόλης. Τα περισσότερα εργοστάσια έκλεισαν, το ίδιο και το δικό της, το 1995. «Η κατάρρευση του καθεστώτος προκάλεσε µια κατακόρυφη πτώση του βιοτικού µας επιπέδου. Σε κάθε δεύτερη οικογένεια οι γυναίκες έφευγαν για όλες τις χώρες της Ευρώπης, να εργαστούν σε οποιαδήποτε δουλειά». Έτσι θα κάνει και εκείνη, το 1996. «Διάβασα σε µια εφηµερίδα µια αγγελία ενός τοπικού γραφείου που αναζητούσε γυναίκες για να δουλέψουν στην Ελλάδα. Απάντησα αµέσως».
Έτσι, θα βρεθεί στη Θήβα, όπου για τέσσερα χρόνια θα εργαστεί φροντίζοντας ηλικιωµένους. «Δεν ήξερα λέξη ελληνικά, τα έµαθα, όµως, µέσα σε λίγους µήνες».
Ύστερα, θα κατέβει στην Αθήνα, όπου και θα αλλάξει πολλά σπίτια. «Η εργασία αυτή είναι δύσκολη, πρέπει, ωστόσο, να στέλνω χρήµατα στα παιδιά µου, στη µητέρα µου, η οποία παίρνει σύνταξη µόνο 80 ευρώ».
Όσο για την εµφύλια διαµάχη που έχει ξεσπάσει στην πατρίδα της, είναι σαφής: «Πρέπει να µείνει ενωµένο το κράτος. Δυστυχώς, η διάσταση ανάµεσα σε ουκρανόφωνους της δυτικής Ουκρανίας και ρωσόφωνους της ανατολικής, ανάµεσα σε ουνίτες ή καθολικούς και ορθόδοξους επανήλθε στο προσκήνιο. Μέχρι και το ’50 υπήρχε αντάρτικο εθνικιστών ουκρανών στα Καρπάθια, ενώ µετά την ανεξαρτησία, το 1991, οι ρωσόφωνοι επιζητούν την προσάρτηση στη Ρωσία. Τώρα, βιώνουµε τη σύγκρουση δύο εθνικισµών».
Η Λίντα θέλει να επιστρέψει σύντοµα στη χώρα της. «Μου λείπει η οικογένειά µου, το µεσαιωνικό κέντρο του Λβοφ, η πλατεία Ρύνοκ, όπου συνυπάρχουν κτίρια αναγεννησιακά και του µοντερνισµού, τα παραδοσιακά εστιατόρια που σερβίρουν µπορς [σούπα µε λαχανικά και κρέας] και βαρένικι», καταλήγει.
Βαρένικι για 4 άτοµα
ΥΛΙΚΑ
6 µεγάλες πατάτες
3 κ.σ. βούτυρο
200 γραµ. ανθότυρο
700 γραµ. αλεύρι
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 µεγάλα κρεµµύδια ξερά
1 αυγό
Αλατοπίπερο
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε µια κατσαρόλα, βράζουµε τις πατάτες. Αφού στραγγίξουµε το νερό, τις λιώνουµε. Ύστερα, ρίχνουµε το βούτυρο, ανακατεύοντας για 5 λεπτά, και, στη συνέχεια, το ανθότυρο και το αλατοπίπερο, φτιάχνοντας ένα µείγµα. Παράλληλα, σε µια λεκάνη ρίχνουµε το αυγό και το αλεύρι, προσθέτοντας, λίγο-λίγο, χλιαρό νερό και ζυµώνουµε για 20 λεπτά, ώστε να ανοίγεται η ζύµη σε φύλλο. Αφού την αφήσουµε να ξεκουραστεί για µία ώρα, την κόβουµε σε στρογγυλά τεµάχια, χρησιµοποιώντας ένα ποτήρι νερού, και τα γεµίζουµε µε το µείγµα, κλείνοντάς τα σε σχήµα µισοφέγγαρου. Ύστερα, βράζουµε τα τεµάχια σε αλατισµένο νερό για 5 λεπτά και τα τοποθετούµε στο πιάτο, περιχύνοντάς τα µε το ελαιόλαδο και τα κρεµµύδια που έχουµε, εντωµεταξύ, τσιγαρίσει.
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #18
- Στο βάθος του δρόµου, η ελπίδα, του Χρήστου Αλεφάντη
- Σχολικές δηµοκρατίες, του Σπύρου Ζωνάκη
- Η όαση δίπλα από το κελί, της Ελευθερίας Κουµάντου
- Η φαντασία στην επιστήµη, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Αλληλεγγύη και υδατάνθρακες! τoυ Γκολεαδόρ
- Να γίνουµε πιο περιπετειώδεις! Συνέντευξη του Στέφανου Τσιβόπουλου στη Ντόση Ιορδανίδου
- Αϊβαλί, η πατρίδα µου. Συνέντευξη του Soloup στην Ελεωνόρα Ορφανίδου
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Συναντήσεις της Ελευθερίας Κουµάντου
- Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα
- Αστικοί µύθοι του Άγγελου Τσέκερη
- Out & About του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος του Nέστορα Πουλάκου
- Πατριδογευσία του Χρήστου Κωστή
- Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Πρόσωπα του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter