Shedia

EN GR

01/12/2014

Υπερευαίσθητος Άι Βασίλης

του Σέργιου Μήλη
 
Ειδικά προγράµµατα σε Αυστραλία και ΗΠΑ δίνουν την ευκαιρία σε παιδιά που πάσχουν από αυτισµό να χαρούν την αγκαλιά του καλοκάθαγου γέροντα.
 
Σε αντίθεση µε τα υπόλοιπα παιδάκια της ηλικίας του, για τον µικρό Μπεν η επίσκεψη σ’ ένα εµπορικό κέντρο και η ανταλλαγή χριστουγεννιάτικων ευχών µε τον Άι Βασίλη ήταν πάντα µια δοκιµασία. Αιτία ήταν ο αυτισµός, που έκανε το θόρυβο, τα φώτα και τα πλήθη ένα αφόρητο µαρτύριο. Τώρα, όµως, τα πράγµατα είναι διαφορετικά. Ένας αυξανόµενος αριθµός «ευαίσθητων» Άι Βασίληδων δίνoυν την ευκαιρία στον Μπεν και σε όλα τα παιδιά που πάσχουν από Διαταραχή Αυτιστικού Φάσµατος να συναντήσουν τον «χοντρό» κύριο σε συνθήκες φιλικές προς αυτά, να φωτογραφηθούν µαζί του και να ανταλλάξουν χριστουγεννιάτικες ευχές µε ηρεµία και µακριά από τον πολύ κόσµο.
 
Τα τελευταία χρόνια, στις ΗΠΑ και την Αυστραλία κυρίως, αρκετές κοινωνικές οργανώσεις και σύλλογοι που ασχολούνται µε τα παιδιά που έχουν αυτισµό, αλλά και πολλά εµπορικά κέντρα µε δική τους πρωτοβουλία, οργανώνουν συναντήσεις µε τον «ευαίσθητο» Άι Βασίλη για τα παιδιά αυτά, σε ειδικές συνθήκες και σε διαφορετικές ώρες από τον υπόλοιπο κόσµο. 
 
Γνωριµία από πριν
 
Για τα παιδιά µε αυτισµό, είναι από πολύ δύσκολο έως οδυνηρό να περιµένουν στη σειρά για να κάτσουν στα γόνατα ενός άγνωστου άντρα, µέσα σ’ ένα χώρο µε δυνατή µουσική, έντονο φωτισµό και πλήθος κόσµου να κυκλοφορεί ανάµεσά τους. Ο Σκοτ Κρέλιν (Scott Crellin), τζένεραλ µάνατζερ του εµπορικού κέντρου Χαϊπόιντ στη Βικτώρια της Μελβούρνης και πατέρας του µικρού Κούπερ που έχει αυτισµό, ήξερε από πρώτο χέρι ότι το να κάτσει ο γιος του στα πόδια του Άι Βασίλη, µέσα στο εµπορικό κέντρο, στις συνήθεις συνθήκες, του προκαλούσε µόνο δυστυχία και, ουσιαστικά, τον απέκλειε από µια παραδοσιακή παιδική γιορτή. Έτσι, οργάνωσε ένα πρόγραµµα που έδωσε την ευκαιρία σε οικογένειες µε αυτιστικά παιδιά να κλείσουν ένα εικοσάλεπτο ραντεβού µε έναν καλά ενηµερωµένο και προετοιµασµένο Άι Βασίλη, σ’ ένα ήσυχο περιβάλλον.  
 
Σε συνεργασία µε τον µη κερδοσκοπικό οργανισµό «Αµέιζ» («Amaze»), που ασχολείται µε τους ανθρώπους που πάσχουν από Διαταραχή Αυτιστικού Φάσµατος, προετοίµασαν τη συνάντηση µε τον ευαίσθητο Άι Βασίλη, µε βάση τα ενδιαφέροντα των παιδιών και τις πιθανές επιθυµίες τους. Στη συνέχεια, έστειλαν και φωτογραφικό υλικό στους γονείς, ώστε τα παιδιά να είναι προετοιµασµένα για το τι θα συναντήσουν. Η ανταπόκριση ήταν ενθουσιώδης, όπως λέει ο Σκοτ: «Οι περισσότεροι γονείς µάς είπαν πόσο σπουδαίο ήταν αυτό το γεγονός και πόσο έντονα συναισθήµατα δηµιούργησε στους ίδιους και στα παιδιά. Μια φωτογραφία των παιδιών τους µε τον Άι Βασίλη ήταν κάτι που το είχαν διαγράψει από το µυαλό τους». Άλλωστε, και ο ίδιος ο κ. Κρέλιν έζησε για πρώτη φορά την εµπειρία να έχει στα χέρια του µια φωτογραφία ενός ευτυχισµένου µικρού Κούπερ στην αγκαλιά του Άι Βασίλη. «Το είχαµε προσπαθήσει άλλη µια φορά στο παρελθόν, αλλά ο Κούπερ άρχισε να περπατάει ασταµάτητα, να κλείνει τα αυτιά του µε τα χέρια του και να χτυπιέται στο πάτωµα. Τον προετοίµασα δύο µέρες για την επίσκεψη στον ευαίσθητο Άι Βασίλη, που του φέρθηκε πολύ έξυπνα και ήταν πολύ ήσυχος. Όταν µετά από λίγη ώρα τον ρώτησε αν θέλει να κάτσει στα γόνατά του και ο Κούπερ είπε ναι, σοκαρίστηκα και βγήκα έξω κλαίγοντας»!
 
Το ζήτηµα της ησυχίας είναι το πιο σηµαντικό για τα παιδιά µε αυτισµό. Ο έντονος θόρυβος είναι το µεγαλύτερο πρόβληµα που αντιµετωπίζουν όταν βρίσκονται µε κόσµο, και οι «ευαίσθητοι» Άι Βασίληδες το γνωρίζουν. Ο Τζον, θεραπευτής σε ίδρυµα για παιδιά κι εφήβους στην Αριζόνα των ΗΠΑ, είναι ένας ακόµα «ευαίσθητος» Άι Βασίλης: «Με τη νευρικότητα που έχουν τα παιδιά και την ευαισθησία στους θορύβους, δεν µιλάµε για ΧΟ, ΧΟ, ΧΟ, αλλά για χο, χο, χο. Έχω το µεγαλύτερο χαµόγελο στον κόσµο, αλλά το να βλέπω αυτά τα παιδιά να χαµογελάνε είναι πολύ σπουδαίο. Δυστυχώς, τα Χριστούγεννα έχουν εµπορευµατοποιηθεί πάρα πολύ. Στο πρόγραµµα αυτό βλέπουµε τα παιδιά να είναι πραγµατικά ευτυχισµένα».
 
 
«Μερικά χο, χο, χο»!
 
Ο Τζόναθαν, που δουλεύει στο Φοίνιξ ως ειδικός στην υποστήριξη ατόµων µε αυτισµό, παρατηρεί ότι το πρόγραµµα έχει µεγαλώσει σηµαντικά σ’ αυτά τα τρία χρόνια λειτουργίας του: «Έχουµε δει οικογένειες να κλαίνε και να µας ευχαριστούν για την ευκαιρία που δίνουµε στα παιδιά τους, γιατί διαφορετικά δεν θα µπορούσαν να φωτογραφηθούν µε τον Άι Βασίλη. Κάθε παιδί, όµως, αξίζει να ζήσει αυτή την εµπειρία». 
 
O 69χρονος Λέπακ (Lepak), από το Χάρτ-φορντ του Κονέκτικατ, έχει συναντήσει πολλά παιδιά ντυµένος µε τη στολή του ‘Αι Βασίλη. Ξεκινάει µε µερικά χο, χο, χο και χαµόγελα, περιµένοντας από τους µικρούς φίλους να τον πλησιάσουν. 
 
«Τους βλέπω να µε κοιτάνε µε την άκρη των µατιών τους, µετά πλησιάζουν σιγά-σιγά, αποµακρύνονται ξανά σαν να µην είµαι εκεί, για να επανέλθουν σε λίγο. Είναι κρίσιµο να "πηγαίνεις µε τα νερά τους" στην επικοινωνία και η επαφή να γίνεται µε τους δικούς τους όρους». Οι αντιδράσεις των παιδιών ποικίλλουν. Κάποιοι κάνουν χάι φάιβ µε τον Άι Βασίλη, κάποιοι κάθονται κοντά του, κάποιοι άλλοι λίγο πιο µακριά, κάποια παιδιά θέλουν µαζί τους και τη µαµά ή τον µπαµπά, ενώ οι πιο θαρραλέοι  ανεβαίνουν στα γόνατά του.
 
Για ένα παιδί µε αυτισµό, η παραµικρή χειρονοµία ή το πιο ασήµαντο αντικείµενο µπορεί να δηµιουργήσει κάποιου είδους επαφή», λέει ο Λέπακ και συµπληρώνει: «Είναι φοβερό το συναίσθηµα όταν είµαι µέσα στη στολή του Άι Βασίλη και κοιτάζω αυτά τα µικρά αθώα πρόσωπα. Τους αρέσει, κι αυτό µου ζεσταίνει την καρδιά»!