Shedia

EN GR

01/12/2014

Street News

της Αναστασίας Σιμιτσιάδη
 
Περιοδικό, κίνητρο ζωής
 
Η ιστορία της οικογένειας της Σάντρα Κόρφιτζ είναι άµεσα συνυφασµένη µε το δανέζικο περιοδικό δρόµου «Hus Forbi». Η Σάντρα είχε χάσει από πολύ µικρή ηλικία κάθε επαφή µε τον πατέρα της, που ήταν χρήστης ναρκωτικών, και µεγάλωσε µε τη γιαγιά της, καθώς η βιολογική της µητέρα ήταν και αυτή εξαφανισµένη. Τον ξαναβρήκε ύστερα από χρόνια, όταν αποφάσισε να γίνει πωλητής του «Hus Forbi» και να αποτοξινωθεί. «Απέκτησε ξανά ένα λόγο για να σηκωθεί από το κρεβάτι και να βγει έξω. Το ότι έγινε πωλητής µάς βοήθησε να γίνουµε ξανά οικογένεια και να ζήσω µαζί του 10 επιπλέον χρόνια», περιγράφει η Σάντρα. 
ΠΗΓΗ:  Hus Forbi - Denmark
 
Μαχητές του κλίµατος
 
Με µοναδικό τους όπλο τα κανό, κάτοικοι των νησιών Φίτζι, της Σαµόα, των νησιών του Σολοµώντα και της Παπούα Νέας Γουινέας µάχονται κατά της βιοµηχανίας των ορυκτών καυσίµων, που απειλεί την ίδια τους την ύπαρξη. Οι «µαχητές του κλίµατος», όπως έχουν γίνει γνωστοί, µπλόκαραν µε τα κανό τους την είσοδο των πλοίων στο λιµάνι του Νιούκαστλ στην Αυστραλία, όπου µεταφέρονται εκατοµµύρια τόνοι άνθρακα. Υπολογίζεται πως µόνο ο τοµέας  της παραγωγής του ρυπογόνου αυτού καυσίµου είναι υπεύθυνος για το 44% των παγκόσµιων εκποµπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2)  στην ατµόσφαιρα, του αερίου που είναι υπεύθυνο για το φαινόµενο της κλιµατικής αλλαγής, που ήδη πλήττει τα συγκεκριµένα νησιωτικά συµπλέγµατα.   
ΠΗΓΗ: www.street-papers.org / IPS
 
 
Κέρδη για λίγους
 
Πρόκειται για ένα έργο το οποίο, όταν ολοκληρωθεί, αναµένεται να αυξήσει κατακόρυφα τα έσοδα της χώρας, που υπολογίζεται πως θα φτάσουν τα 2,5 δισεκατοµµύρια δολάρια το χρόνο. Ωστόσο, τα κέρδη από την επέκταση της διώρυγας του Παναµά δεν αναµένεται να ανακουφίσουν ούτε στο παραµικρό τον πληθυσµό της χώρας. «Το πρόβληµα µε τη διώρυγα είναι πως κανένας πολίτης δεν βλέπει τα κέρδη από τη χρήση της, αφού τίποτα απ’ αυτά δεν φτάνει σε µας»,  λέει ο 29χρονος Αλφρέντο Χεράζο, που κάθε µέρα διανύει µε το λεωφορείο  79 χιλιόµετρα για να πάει στη δουλειά και να επιστρέψει. Σ’ αυτό συµφωνεί και ο Γκαρσία, που ζει στην πόλη του Παναµά, τονίζοντας πως στη χώρα έχει δηµιουργηθεί ένα τεράστιο κοινωνικό χάσµα, µε τον αριθµό των ανθρώπων που ζουν στο όριο της φτώχειας να αυξάνεται. «Πρέπει, επιτέλους, τα οικονοµικά να µεταφέρουν ένα µέρος των κερδών τους στους πολίτες», καταλήγει ο Γκαρσία. 
ΠΗΓΗ: www.street-papers.org / IPS
 
 
 
 
Καλιφόρνια και το νερό νεράκι
 
Περίπου 22 εκατοµµύρια Καλιφορνέζοι εξαρτώνται από νερό του οποίου η ποιότητα δεν θεωρείται η καλύτερη, καθώς σε πολλές περιπτώσεις έχουν βρεθεί κατάλοιπα φυτοφαρµάκων, ενώ δύο εκατοµµύρια πολίτες που ζουν σε υποβαθµισµένες περιοχές δεν έχουν καµία πρόσβαση σε νερό και στηρίζονται αποκλειστικά στο εµφιαλωµένο το οποίο και αγοράζουν. «Το πρόβληµα είναι τεράστιο και πάρα πολύ σοβαρό. Καθώς έχει αντίκτυπο τόσο στην υγεία των ανθρώπων όσο και του περιβάλλοντος. Χρειάζεται να γίνουν  έργα για να βοηθηθούν οι φτωχές κοινότητες, αλλά και πολλές µεγάλες εταιρείες που εκµεταλλεύονται τα υδατικά αποθέµατα –πολλές φορές παρανόµως– να κάνουν πίσω», τονίζει ο Κόλιν Μπέιλι από την εθνική πρωτοβουλία «Συνασπισµός για το Νερό».  
ΠΗΓΗ: Homeward Street Journal - USA
 
 
Τροφή από τα σκουπίδια
 
Κάθε χρόνο, 1,3 δισεκατοµµύρια τόνοι τροφίµων καταλήγουν στα σκουπίδια, σύµφωνα µε τα Ηνωµένα Έθνη, την ώρα που 805 εκατοµµύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε φαγητό. Έρευνα της πρωτοβουλίας «Save Food» συµπεραίνει πως αρκεί να σωθεί το 25% των τροφίµων που πετιούνται σε όλο το κόσµο για να πάψουν να πεινούν 870 εκατοµµύρια άνθρωποι. Θέλοντας να αφυπνίσει τον κόσµο, ο ακτιβιστής Ροµπ Γκρίνφιλντ αποφάσισε να διασχίσει µε το ποδήλατο τις ΗΠΑ και να τρέφεται µε φαγητά που έβρισκε στους σκουπιδοντενεκέδες. «Πολλά από τα τρόφιµα είχαν πεταχτεί στα σκουπίδια χωρίς να έχουν ανοιχτεί οι συσκευασίες. Δηµητριακά, αναψυκτικά, ακόµη και λαχανικά βρέθηκαν άθικτα στα σκουπίδια. Όλα αυτά θα µπορούσαν να έχουν δοθεί σε κάποιους που τα έχουν ανάγκη», περιγράφει ο ίδιος. 
ΠΗΓΗ: www.street-papers.org / IPS
 
 
 
Συµφιλιωµένος Τζέιµς Μποντ
 
«Δεν έχω δει ούτε µια ταινία του Τζέιµς Μποντ µέχρι το τέλος». Αυτή η εξοµολόγηση δεν προέρχεται από τον οποιονδήποτε, αλλά από τον Ρότζερ Μουρ. Στο γράµµα που έγραψε στον νεότερο εαυτό του για χάρη του βρετανικού περιοδικού δρόµου «The Big Issue», o Μουρ, που είναι σήµερα 86 ετών, λέει πως δεν αντέχει να βλέπει τον εαυτό του σε ταινίες του Μποντ, γιατί του θυµίζουν πως δεν είναι τόσο καλός ηθοποιός όσο νοµίζει πως είναι. «Εκτός αυτού, στις ταινίες κάνω πράγµατα, όπως να ανεβαίνω τρέχοντας µια σκάλα, που σήµερα δεν µπορώ να κάνω και δεν αντέχω καν να το βλέπω», γράφει ο Μουρ που, κατά τα άλλα, δηλώνει συµφιλιωµένος µε την ηλικία του. 
ΠΗΓΗ: The Big Issue UK
 
 
 
Παιδιά στα αζήτητα
 
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, πάνω από 6.000 παιδιά υπολογίζεται πως έφτασαν στην Ιρλανδία από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Δυτικής Αφρικής χωρίς τη συνοδεία ενήλικα. Τα παιδιά αυτά οδηγήθηκαν σε ξενώνες νέων σε όλη τη χώρα χωρίς καµία, ουσιαστικά, επίβλεψη από το κράτος. Σύµφωνα µε το ιρλανδικό περιοδικού δρόµου «The Big Issue», απ’ αυτά τα παιδιά, 440 είναι σαν να µην υπήρξαν ποτέ. Πώς γίνεται να χαθούν παντελώς τα ίχνη τόσων ανθρώπων; Την απάντηση δίνει η  Συνήγορος του Παιδιού, Έµιλι Λόγκαν. «Μέχρι και το 2010, ο καθένας µπορούσε να µπει ανενόχλητος σ’ έναν απ΄αυτούς τους ξενώνες και να κάνει ό,τι θέλει. Φοβάµαι πως  τα παιδιά αυτά µπορεί να είναι οπουδήποτε, να έχουν κακοποιηθεί ή να έχουν πέσει θύµατα εµπορίας», επισηµαίνει. 
ΠΗΓΗ:  Ireland's Big Issue