Shedia

EN GR

29/05/2013

«Τα κινήµατα αναπτύσσονται εκεί όπου γεννιέται η ελπίδα». Συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα στη Μαρία Ψαρά

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει στη «σχεδία» για την ευθύνη της Αριστεράς να μετατρέψει το φόβο σε δύναμη και την απογοήτευση σε δράση.
 
συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα στη Μαρία Ψαρά
 
Θα μπορούσε να έχει… αναπαυτεί στις «δάφνες» της ως παγκόσμια record woman στον ακοντισμό. Να απολάμβανε τη δημοφιλία της ως μία από τις καλύτερες αθλήτριες της Ελλάδας.
 
Όμως η Σοφία Σακοράφα δεν το έκανε αυτό, ούτε τότε που το άστρο της μεσουρανούσε στο στερέωμα του αθλητισμού. Την ίδια ώρα που κατέρριπτε το παγκόσμιο ρεκόρ συμμετείχε σε κινήματα ειρήνης και πολιτικής αλληλεγγύης. 
 
«Η δημοφιλία δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο» απαντά στη «σχεδία» η Σοφία Σακοράφα που ακόμη και σήμερα, ύστερα από μακρά πορεία στην πολιτική, δείχνει πως το εννοεί. Η κίνησή της να ψηφίσει «όχι» στο πρώτο Μνημόνιο την έθεσε εκτός ΠΑΣΟΚ, με το οποίο εκλεγόταν βουλευτής από το 2007. 
 
Κράτησε την έδρα, εισηγήθηκε τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους, ενώ παράλληλα ανέπτυξε δράση για τη συγκρότηση του Αριστερού Αντιμνημονιακού Μετώπου.
 
Τον Δεκέμβριο του 2011 ανακοίνωσε πολιτική συνεργασία με τον Πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ενώ τον Απρίλιο του 2012 πια προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ για να εκλεγεί τελικά πρώτη σε σταυρούς στη Β΄ Αθηνών.  
 
Και από το καινούριο της πόστο, όμως, η «αντάρτισσα» (όπως τη λέγανε από παλιά στο ΠΑΣΟΚ) Σοφία Σακοράφα δεν μασάει τα λόγια της. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, εξηγεί πως δεν θα σταματήσει να ασκεί πολιτική κριτική ως «εργαλείο για να πάμε καλύτερα», υπεραμύνεται των επιλογών της και καταλήγει πως «Όχι δε συμφωνούμε σε τίποτε από όσα κάνει η κυβέρνηση».
 
 
Διαγραφήκατε από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν ψηφίσατε υπέρ του πρώτου Μνημονίου. Τρία χρόνια και τρία Μνημόνια μετά αισθάνεστε δικαιωμένη με την επιλογή σας;
Η μη ψήφιση των μνημονίων υπήρξε μια απόφαση με πολύ στέρεο πολιτικό υπόβαθρο. Η στάση μου τότε δεν ήταν βέβαια προφητική, αλλά ακουμπούσε σε όλη τη γνώση και την εμπειρία που υπήρχε από τις χώρες που πέρασε το ΔΝΤ. Με την έννοια αυτή η σημερινή κατάσταση είναι μια πικρή πολιτική δικαίωση. Η πραγματική και ουσιαστική όμως δικαίωση θα επέλθει όταν μπορέσουμε και ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση λεηλασίας της πατρίδας μας και του λαού μας. Το «όχι» και τότε και σήμερα δεν ήταν μια απλή κοινοβουλευτική πράξη, αλλά μια συνειδητή πολιτική επιλογή, η οποία εάν δε συνοδευθεί από την ανατροπή θα μείνει αδικαίωτη.
 
Εκλεγήκατε πρώτη σε σταυρούς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας. Είσαστε ικανοποιημένη με την αντιπολίτευση που ασκεί το κόμμα σας; 
Να πούμε καταρχήν ότι η επίθεση στο λαό μας είναι τόσο ακραία και ταυτόχρονα χυδαία και άδικη που καμία αντιπολίτευση από τα πάνω και από μόνη της δεν μπορεί να την ανατρέψει. Η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τη δημιουργία λαϊκού μετώπου με κινηματικά χαρακτηριστικά αποτελεί τη μόνη βάσιμη και δυναμική ελπίδα για τον τόπο μας. Στην κατεύθυνση αυτή γίνονται σοβαρά βήματα, ίσως όχι τόσο αποτελεσματικά όσο αντιστοιχούν σε μια τέτοια λαίλαπα. Εκτιμώ όμως ότι μετά και το συνέδριό μας ο βηματισμός θα είναι πιο ταχύς, πιο ανατρεπτικός, πιο μάχιμος. Εκτιμώ ότι τόσο η ιδεολογική μας πλατφόρμα, όσο και ο προγραμματικός μας λόγος θα αποτελέσουν εργαλεία, τα οποία θα γίνουν κτήμα του λαού μας στην κατεύθυνση της ανατροπής αλλά και της κοινωνικής μας ανασυγκρότησης. 
 
Πρόσφατα, μετά το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, ασκήσατε έντονη κριτική για τη στάση του απέναντι στον Πρόεδρο Ομπάμα. Διατυπώσατε βαριές κατηγορίες, όπως ότι το κόμμα πάσχει από ιδεολογικό έλλειμμα και έλλειψη αξιοπιστίας. Εμμένετε στην κριτική σας αυτή και σήμερα; 
Τα βάζετε όλα μαζί και είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω, με την έννοια ότι συμπτύξατε μια τοποθέτηση 10 σελίδων σε δύο σειρές. Θα ξεκαθαρίσω όμως το εξής: η πολιτική κριτική, η έκφραση πολιτικής αγωνίας και ανησυχίας δεν αποτελούν «βαριές κατηγορίες» αλλά εργαλείο για να πάμε καλύτερα. Έχω μια πάγια αντίληψη και εξ αυτής προκύπτει ο προβληματισμός και η αναγκαιότητα της αυτοκριτικής και της κριτικής. Πιστεύω ότι η ανατροπή δεν είναι εγγυημένη, ούτε δεδομένη «όσο η ανατολή του ήλιου την επόμενη μέρα». Η ανατροπή είναι μια ώριμη δυνατότητα,  η οποία όμως για να γίνει πραγματικότητα απαιτεί δράση, οργάνωση και στρατηγική.
 
 Η επαναφορά λοιπόν της μπάλας στο γήπεδο –από την εξέδρα που σκόπιμα την πετά η κυβέρνηση– είναι το κεντρικό ζητούμενο συνολικά  για το ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο για τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα. Το δικό μας γήπεδο είναι η κοινωνία και οι ανάγκες της, η κινηματική δράση, η συγκρότηση συμμαχιών βάσης κι ένας ξεκάθαρος πολιτικός λόγος ρήξης με ό,τι μας καταδυναστεύει. Ένας λόγος που θα προωθεί τους πολιτικούς μας στόχους και θα θέτει ευδιάκριτη τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ανατροπή και σε αυτό που λέμε διαχείριση της σημερινής  θλιβερής κατάστασης.
 
 
Το 2004 λάβατε από τον Γιασέρ Αραφάτ την παλαιστινιακή υπηκοότητα και εκπροσωπήσατε την Παλαιστίνη στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Σήμερα ποια είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο Παλαιστινιακό, ιδιαίτερα τη στιγμή που υπάρχει όψιμος «έρωτας» μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ;
Ο εντελώς –όπως αποδεικνύεται– «όψιμος» έρωτας με το Ισραήλ, αφορά στις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι οποίες στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής έβλεπαν το δέντρο και έχαναν το δάσος. Αποτέλεσμα αυτής της κοντόφθαλμης πρακτικής υπήρξε η άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής άνευ αρχών, μιας εξωτερικής πολιτικής που υπονόμευε επί της ουσίας τα συμφέροντα της Ελλάδας, αφού από τη μια μεριά χάσαμε ή κλονίσαμε παραδοσιακές και επωφελείς συμμαχίες, από την άλλη μεριά απωλέσαμε τη στρατηγική μας ταυτότητα στο χώρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
 
Για μας είναι ξεκάθαρο ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να βασίζεται σε αρχές και πάγιες αξίες, όπως το δίκαιο, το δικαίωμα των λαών στην ελευθερία και στην πατρίδα, το δικαίωμα των λαών να αντιστέκονται στην κατοχή και να επιδιώκουν να ζουν ειρηνικά και ισότιμα με τους γείτονες τους. Για το γεωπολιτικό χώρο στον οποίο υπάρχει η Ελλάδα συνυπολογίζοντας και τις κρίσιμες εξελίξεις που συντελούνται στο χώρο αυτό, η παραπάνω θέση και οι παρεμβάσεις σε διεθνές επίπεδο με βάση τη θέση αυτή, είναι ο μόνος τρόπος για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι των διεθνών εξελίξεων, όχι σαν παρατηρητές, όχι σαν κομπάρσοι, όχι σαν εντολοδόχοι, αλλά σαν πρωταγωνιστές, όπως παλιότερα.
 
Η κυβέρνηση σας κατηγορεί για στείρα άρνηση, χωρίς εφικτές προτάσεις. Πώς το σχολιάζετε; Έχει εκπονήσει υλοποιήσιμο πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ; 
Καταρχήν αποδέχομαι με πολιτική τιμή την «κατηγορία» ότι αρνούμαστε να συναινέσουμε σε πολιτικές που καταστρέφουν το λαό μας και αφαιμάζουν την πατρίδα μας. Και αυτή η άρνηση δεν είναι στείρα, ούτε ιδεοληπτική, αλλά απολύτως αυτονόητη και λογική. Οι δικές μας προτάσεις, οι οποίες εμπεριέχονται σε ένα συνολικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης. Εμείς αρνούμαστε το μνημόνιο, αρνούμαστε τούτη τη συστημική κρίση να την πληρώσει ο λαός μας, αρνούμαστε με αφορμή τούτη την κρίση να ξεπουλήσουμε το δημόσιο πλούτο μας και κάθε παραγωγική δυνατότητα της Ελλάδας. Έχουμε άλλη κατεύθυνση, άλλο προσανατολισμό και σαφώς άλλες αφετηρίες. Είναι πολιτικά αδύνατο να συναντηθούμε οπουδήποτε με την παρούσα κυβέρνηση. Αυτό στην πολιτική δεν ονομάζεται στείρα άρνηση, αλλά κυρίαρχη πολιτική αντίθεση με χαρακτηριστικά σύγκρουσης.
 
Πρόσφατα, ύστερα από σπάνια συνεργασία με βουλευτές κομμάτων της συμπολίτευσης, αλλά και της αντιπολίτευσης, καταθέσατε τροπολογία για τη μείωση –αν όχι διαγραφή– των προστίμων που είχαν επιβληθεί σε συνδυασμούς, επικεφαλής συνδυασμών και υποψήφιους στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του 2010. Τι σας έκανε να συνυπογράψετε μια τέτοια τροπολογία που χαρακτηρίστηκε ως «ρουσφετολογική»;
Θέλω να ξεκαθαρίσω απολύτως το ζήτημα αυτό. Όποιος έχει ρίξει μια προσεκτική ματιά στο νόμο 3870/2010 που ψηφίσθηκε επί υπουργίας Ραγκούση, περί εκλογικών δαπανών στις δημοτικές εκλογές, θα αντιληφθεί ότι πρόκειται για ένα  νομοθέτημα, που είναι δαιδαλώδες και ασαφές. Τόσο δαιδαλώδες και τόσο ασαφές που ακόμη και οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΣ εκείνη την κρίσιμη χρονική περίοδο αδυνατούσαν να δώσουν στους ενδιαφερόμενους σαφείς και οριστικές απαντήσεις.  
 
Το αποτέλεσμα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών συνδυασμών, το τονίζω αυτό, που δεν είχαν τη δυνατότητα μιας ευρείας νομικής και λογιστικής υποστήριξης ή που δεν είχαν τη δυνατότητα απεύθυνσης σε  ένα κομματικό μηχανισμό για να ενημερωθούν αναλυτικά, ή  που δεν είχαν ακόμη και τα χρονικά περιθώρια –αφού γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι αρκετοί συνδυασμοί πολύ ειδικότερα με τις υψηλές απαιτήσεις του Καλλικράτη οριστικοποίησαν τη συμμετοχή τους 5 λεπτά πριν τη λήξη της προθεσμίας– βρέθηκαν τυπικά εκτεθειμένοι.
 
Τα πρόστιμα που προέβλεπε ο νόμος για αυτές τις τυπικές παραλείψεις ήταν εξοντωτικά. Η τροπολογία η οποία ψηφίστηκε μειώνει το ύψος των προστίμων που αφορά μόνο στην εκλογική διαδικασία του 2010, ακριβώς για να μην «τιμωρεί» για να μην εξοντώνει το μικρό και ανέτοιμο συνδυασμό.  Δε θέλω να μπω στην ουσία του οικονομικού ελέγχου που προκύπτει από το νόμο, αλλά θα σταθώ αφενός στο μεγάλο ύψος των προστίμων για τυπικές παραλείψεις από τη μία, από την άλλη στην αδυναμία του να ελέγξει πραγματικά τις χρηματοδοτικές ροές προς συνδυασμούς. Οι τεράστιες χρηματοδοτικές ροές που διαπιστώνουμε ή υποψιαζόμαστε ότι προκύπτουν στις δημοτικές εκλογές είναι βέβαιο ότι δεν αφορούν αυτούς τους μικρούς συνδυασμούς που προέβησαν σε αυτές τις τυπικές παραλείψεις και φυσικά δεν διαπιστώνονται μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος.
 
Αλήθεια, συμφωνείτε σε τίποτα από όσα κάνει η κυβέρνηση; 
Νομίζω ότι σας απάντησα. Η κυβέρνηση αυτή εφαρμόζει πολιτικές που απορρέουν όλες και ολοκληρωτικά από το μνημόνιο. Δεν γίνεται να συμφωνήσει κανείς σε τέτοιες πολιτικές, όταν η πυξίδα της δικής του πολιτικής είναι σαφέστατα και ξεκάθαρα εκτός μνημονίου. Θα υπογραμμίσω δε, ότι ακόμη και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που έρχονται στη βουλή –γιατί μόνον τέτοιες έρχονται πια– που ίσως αφορούν πιο μικρά και περιφερειακά ζητήματα αποτελούν την πιστή εφαρμογή των εντολών του ΔΝΤ και της Τρόικας, αποτελούν μικρά κομμάτια ενός βάρβαρου παζλ.  Λοιπόν τίμια και οριστικά: Όχι, δεν συμφωνούμε σε τίποτε από όσα κάνει η κυβέρνηση.
 
Με τέτοια τροπή που έχουν πάρει τα οικονομικά πράγματα στη χώρα, υπάρχει δυνατότητα για την Ελλάδα να συνεχίσει το δρόμο της χωρίς Μνημόνια;
Μα η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα είναι ευθεία συνέπεια των μνημονίων. Ας μη μιλήσω με νούμερα για την ανεργία, για τους αστέγους και τους άπορους, για το διαρκώς διογκούμενο χρέος… Ας μη μιλήσω με νούμερα για την υγεία και την παιδεία… Δεν χρειάζεται ειδικά σε ένα περιοδικό που το σώμα του αποτελείται από όλους αυτούς που χτυπήθηκαν σκληρά από τις μνημονιακές πολιτικές. Η Ελλάδα και ο λαός μας έχει μία και μοναδική ώριμη δυνατότητα, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί και επιβεβλημένη αναγκαιότητα: να ακυρώσει τα μνημόνια και στη θέση τους να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα θωράκισης του λαού μας, αξιοποίησης των δυνατοτήτων μας και των δυνάμεών μας, ένα πρόγραμμα αποκατάστασης των αδικιών, ένα πρόγραμμα με στόχο την ανάπτυξη του λαού μας και όχι τη μεγέθυνση των κερδών.
 
 
Τα μέτρα συνεχίζονται, οι επιστρατεύσεις απεργών επίσης, ο εργασιακός μεσαίωνας καλά κρατεί. Γιατί ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους;
Πράγματι οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις του κόσμου είναι πολύ «χαμηλές» απέναντι σε αυτό το μεγάλο που τον κατακλύζει. Και το μεγάλο δεν αφορά μόνον την καταστροφή κεκτημένων, την καταστροφή της ζωής μας, αλλά αφορά και την υπονόμευση της ίδιας της δημοκρατίας. Οι αιτίες είναι σίγουρα πολλές: φόβος, απογοήτευση, ακόμη και ψευδαίσθηση ότι αύριο με ένα μεταφυσικό τρόπο να πράγματα θα αλλάξουν. Εγώ θα σταθώ στη δική μας ευθύνη. Δεν είμαι της άποψης ότι τα κινήματα μοιραία θα γεννηθούν. Τα κινήματα αναπτύσσονται εκεί όπου γεννιέται η ελπίδα. Γι’ αυτό το τελευταίο, εμείς στην αριστερά έχουμε μια τεράστια υποχρέωση, αλλά και ευθύνη. Να μετατρέψουμε το φόβο σε δύναμη, την απογοήτευση σε δράση και το μεταφυσικό τρόπο σκέψης σε συνειδητή πολιτική παρέμβαση.
 
Την ίδια στιγμή, αυξάνονται οι αυτοκτονίες. Πιστεύετε ότι η αυτοχειρία είναι πολιτική επιλογή;
Οι χιλιάδες αυτοκτονίες στην Ελλάδα είναι συνέπειες, οι τραγικότατες συνέπειες των καταστροφικών, των αντικοινωνικών πολιτικών των τελευταίων χρόνων. Επειδή αντιλαμβάνομαι το πνεύμα της ερώτησής σας, η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα για τον ίδιο αποτέλεσε πολιτική επιλογή, πολιτική πράξη, όπως συνέβη και παλιότερα με παρόμοιες πολιτικές πράξεις. Το κρίσιμο πολιτικό και κοινωνικό ζητούμενο σήμερα είναι να εμπνεύσουμε την ελπίδα και να γίνουμε ο δρόμος ώστε να ακυρώσουμε κάθε συνθήκη, κάθε αιτία, κάθε λόγο που μπορεί να οδηγήσει σε μια τέτοια επιλογή. Η επιλογή πάντα είναι η ζωή… Ας διαλύσουμε ό,τι τη διαλύει!
 
Μπορεί τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η κυβερνώσα Αριστερά;
Σαφώς! Η αριστερή διακυβέρνηση στην Ελλάδα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες απόλυτης καταστροφής,  βασίζεται στον πολλαπλασιασμό των κοινωνικών δυνάμεων που θα στηρίξουν μια ανατροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η μόνη μετωπική δύναμη που μπορεί να πραγματώσει κάτι τέτοιο.
 
Για τη «σχεδία»
«Είναι εξαιρετικά σημαντικό ένα περιοδικό δρόμου να πωλείται από άπορους, άστεγους και άνεργους. Λέτε «η σχεδία δεν είναι επαιτεία» και συμφωνώ απολύτως ότι η αλληλεγγύη δεν είναι επαιτεία, αλλά συλλογική στάση και δράση». 
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ


ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot