Shedia

EN GR

29/05/2013

Το νερό του καραγκιόζη

 
κείμενο: Χρήστος Αλεφάντης
 
-Και τι σε νοιάζει εσένα, ρε καραγκιόζη;
 
Ο «καραγκιόζης» είμαι εγώ. Έχω ακούσει και χειρότερα. Όχι πολύ χειρότερα, αλλά χειρότερα σίγουρα. Το «καραγκιόζης» πάντως το έχω εμπεδώσει. «Καλός είναι μωρέ ο καραγκιόζης», παρηγοριέμαι όταν αρχίζει να μου περνάει ο θυμός.
 
Πιο δύσκολο μου φαίνεται να δώσω μια ολοκληρωμένη, κάθετη, απολύτως πειστική απάντηση στο βασικό ερώτημα «τι με νοιάζει». Μια απάντηση αφοπλιστική που θα επιφέρει καίριο πλήγμα στον όποιο συνομιλητή μου και, εν τέλει, την ολοκληρωτική του και άνευ όρων παράδοσή του.  
 
Έχω αναλύσει και τις αιτίες γι’ αυτό. Ο χρόνος αντίδρασης είναι συνήθως περιορισμένος, το πεδίο της αντιπαράθεσης γενικώς δεν είναι ιδιαιτέρως φιλόξενο, αλλά και ο –κατά κανόνα άγνωστος– συνομιλητής μου στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται να ακούσει την απάντηση.
 
Αν μπορούσε, θα περιορίζονταν στη λέξη «καραγκιόζη» και τέλος. Αλλά, δεν βγαίνει.
 
-Γιατί καλέ μου κύριε κατασπαταλάτε έτσι το νεράκι; Αμαρτία είναι...
 
-Καραγκιόζη!
 
Όντως δεν βγαίνει. Ενώ με το «τι σε νοιάζει εσένα;» υποστηρίζεται καλύτερα ο... καραγκιόζης.
 
Είναι αμέτρητες οι φορές που με το κούτελο χαμηλωμένο έχω αποπειραθεί να κάνω την κουβέντα. Είναι τις στιγμές εκείνες που κατεβαίνοντας τη Χαριλάου Τρικούπη θα πέσω –πρωί πρωί– πάνω στην εικόνα της κυρίας ή του κυριούλη που με ένα λάστιχο νερού στο χέρι επιχειρεί να απομακρύνει το χαρτάκι που έχει στηλώσει στην είσοδο της πολυκατοικίας προς την κατεύθυνση της εισόδου της διπλανής πολυκατοικίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, προς το πεζοδρόμιο.
 
Και τρέχει το νεράκι.
 
Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, ο... δράστης ελάχιστα ενδιαφέρεται για το σκουπίδι-στόχο. Είμαι σίγουρος πλέον ότι εκείνη την ώρα που δεκάδες λίτρα νερού κατασπαταλώνται για το... χαρτάκι του άλλου, ο νους του είναι αλλού. Στην απλήρωτη ΔΕΗ, σε έναν έρωτα που τελείωσε πρόωρα και άδοξα, σε ένα πάθος που ξαναφούντωσε, στο άδειο ψυγείο. Γενικώς, αλλού.
 
Το θέμα του νερού όμως, είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση.
 
-Με νοιάζει καλέ μου κύριε, γιατί νεράκι δεν έχουμε. Θα διψάσουμε όλοι μας. Εσείς, τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας.
 
Είναι η πρώτη μου γραμμή άμυνας. Και η τελευταία. 
 
Η προστασία του νερού είναι υπόθεση όλων μας. Ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα αυτής της μάχης.
 
Στην καθημερινή μας χρήση τα παραδείγματα αλόγιστης χρήσης αφθονούν (σε αντίθεση με το νεράκι, βεβαίως).
 
Ένα άλλο κλασικό παράδειγμα είναι το σερβίρισμα νερού στα χιλιάδες καφεμπάρ της χώρας. Το ποτήρι νερό μαζί με το ουίσκι ή με τον εσπρέσο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παραδοσιακού ελληνικού… customer service. Τα βλέπω τα ποτήρια στα τραπέζια και νιώθω ότι είναι έτοιμα να διαμαρτυρηθούν για το επερχόμενο άδοξο τέλος. Το νερό θα καταλήξει, στις περισσότερες των περιπτώσεων, στο νεροχύτη. Και επειδή δεν μιλούν αυτά, εκεί που νιώθω ότι με... παίρνει, πολλές φορές παρεμβαίνω στη θέση τους: «Ρε παιδιά, μη βάζετε ντε και καλά νερό στον κόσμο, αφού δεν το πίνει. Δεν είναι καλύτερα να ρωτάτε αν θέλει ο πελάτης νερό, έτσι ώστε να αποφεύγεται η σπατάλη;».
 
Στατιστικά εκεί έχω καλύτερες αντιδράσεις απ’ ότι στο δρόμο.
 
Άλλοτε πάλι, επειδή –άνθρωπος είμαι κι εγώ– και δεν έχω όρεξη να «τ’ ακούω» πρωί πρωί από τον κυριούλη με το λάστιχο σκέφτομαι να αποφύγω τη κουβέντα, ακριβώς για να αποφύγω και τον.. Καραγκιόζη.
 
«Δεν είναι δική μου δουλειά. Είναι υπόθεση της πολιτείας να τον μάθει (και αν δεν μαθαίνει με το καλό, ας μάθει με ένα γερό πρόστιμο...) την αξία της εξοικονόμησης νερού. Αυτή η ενδοϋπαρξιακή σύγκρουση συνήθως κρατάει ελάχιστα.
 
«Όχι ρε, είναι και δική μου υπόθεση. Όλων μας», το ξανασκέφτομαι. Και ρίχνομαι στη μάχη.
 
Το θέμα βεβαίως δεν είναι τα ποτήρια νερού ή ο κυριούλης με το λάστιχο. Είναι η ίδια η αντίληψη που (δεν) έχουμε για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.
 
Η προστασία του νερού πρέπει να ξεκινήσει από εμάς, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, το διπλανό μας. 
 
Το ότι οι μεγαλύτερες απώλειες νερού στην πατρίδα μας συμβαίνουν στο χώρο της αγροτικής παραγωγής δεν λέει τίποτα.
 
Καλή η συγκέντρωση υπογραφών, οι συνελεύσεις, οι διαδηλώσεις για την προστασία του νερού. Αλλά, ας δούμε και το σπίτι μας. Κυριολεκτικά.
 
Η προστασία της κοινωνίας των πολιτών ξεκινάει από τον ίδιο τον πολίτη.
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ