24/04/2013
«Μου πήρε µία ζωή για να βρω την ευτυχία». Συνέντευξη του Ντάστιν Χόφµαν στην Τζέιν Γκράιαµ
Αναμφίβολα, ο Ντάστιν Χόφμαν είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής μας, ο οποίος πρόσφατα έκανε και το πρώτο του κινηματογραφικό ντεμπούτο ως σκηνοθέτης με το «Κουαρτέτο» (Quartet), μια ταινία που έχει ως θέμα τα απόμαχα μέλη ενός κουαρτέτου εγχόρδων και παίζεται αυτές τις μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μια μέρα μετά την πρεμιέρα στο Λονδίνο, ο Χόφμαν μίλησε με ειλικρίνεια για τη ζωή του και για πρώτη φορά δήλωσε ότι είναι ήρεμος και χαρούμενος. Τη νύχτα πριν τη συνάντησή μας αυτός και η γυναίκα του παραβρέθηκαν στην πλατεία Λέστερ (Leicester) για την επίσημη πρώτη προβολή. Ο Χόφμαν υποκλίθηκε επί σκηνής μπροστά στο ζωηρό χειροκρότημα του κοινού μαζί με τους πρωταγωνιστές του φιλμ: Μπίλι Κόνολι, Μάγκι Σμιθ, Τομ Κόρτνεϊ και Πολίν Κόλιν, και έπειτα αποσύρθηκε στον εξώστη απ’ όπου παρακολούθησε την ταινία.
«Ποτέ στο παρελθόν δεν ήμουν τόσο χαρούμενος όσο είμαι τώρα. Αλλά μου πήρε μια ζωή για να φτάσω ώς εδώ!», εξομολογείται το επόμενο πρωί με ένα τεμπέλικο χαμόγελο μακαριότητας.
Το ραντεβού ήταν σε ένα πολυτελές καλόγουστο ξενοδοχείο από αυτά που περιμένεις να συναντήσεις έναν σταρ. Καθώς πλησίαζα στο χώρο όπου θα πραγματοποιούνταν η συνέντευξη ακουγόταν από τους διαδρόμους η δυνατή φωνή του φίλου του, Μπίλι Κόνολι, ο οποίος αφηγούνταν εκεί κοντά μια πικάντικη ιστορία για τον Ουίστον Τσόρτσιλ.
Με υποδέχθηκε με ένα ζεστό χαμόγελο για να με κάνει να αισθανθώ πιο άνετα.
«Είμαι ευτυχισμένος. Τόσο απλά. Γύρισα στη γυναίκα μου χθες βράδυ και της είπα. “Δεν θέλω να τελειώσει.” Στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου ήμουν γεμάτος άγχος και ανυπομονούσα να περάσει όλο αυτό. Μου πήρε μια ζωή να αφήσω την ευτυχία να με βρει. Καμιά φορά σκέφτομαι τη ζωή μου σαν ένα ελβετικό τυρί γεμάτο τρύπες, όσο μεγαλώνω αποκτώ και λιγότερες. Η ικανότητα μου να ζω την κάθε στιγμή είναι κάτι που νιώθω ότι μπορώ να κάνω σήμερα περισσότερο απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Χθες βράδυ ένιωσα ότι τρία χρόνια κοπιαστικής δουλειάς τελείωσαν και πλέον μπορώ να απολαύσω την ευτυχία».
Η κουβέντα κυλάει εύκολα και αυθόρμητα, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά κρεμιέσαι από τις γεμάτες νόημα κουβέντες του καθώς αυτές διατυπώνονται ήσυχα και αργά. Η σιγή σπάει από ένα γνωμικό που ο Χόφμαν επικαλείται συχνά.
Στην ουσία αυτό το γνωμικό δε είναι τίποτα άλλο από τα λόγια του Ντένις Πότερ, το 1994, την περίοδο όπου πάλευε με τον καρκίνο. «Έπαιρνε μικρές δόσεις μορφίνης τα βράδια, και παραδέχτηκε ότι εκείνη ήταν η πιο ευεργετική περίοδος της ζωής του, γιατί πλέον ήξερε κάτι που δεν γνώριζε πιο πριν: Να ζει το παρόν. Αυτά τα λόγια είχαν τεράστια επίδραση πάνω μου», αφηγείται ο Χόφμαν.
Τα λόγια του Πότερ επηρέασαν επίσης και την ταινία του «Κουαρτέτο», μια ταινία για την οποία ο Χόμφαν λέει ότι ήθελε απεγνωσμένα να κάνει από τότε που διάβασε το σενάριο του Ρόναλντ Χάργουντ.
«Ήταν τόσο δυνατό το νόημα αυτών που είπε, και αντιλαμβάνομαι ότι δεν πρέπει να αφήνεις τη ζωή να σε εμποδίζει να κάνεις αυτό που αγαπάς, ακόμα και αν δεν μπορείς να το κάνεις πια με τον τρόπο που είχες σχεδιάσει αρχικά», επανέρχεται στα λόγια του Πότερ.
Παρά το γεγονός ότι έχει τιμηθεί με δύο όσκαρ και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολύ σημαντικές ταινίες επιμένει ότι του είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφήσει πίσω τα χρόνια που ήταν ένας νέος και οργισμένος άνεργος ηθοποιός, ο οποίος λίγο έλειψε να πεθάνει μετά από μια πυρκαγιά που ξέσπασε στο διαμέρισμα που έμενε. Ευτυχώς γλύτωσε με εγκαύματα αφού πέρασε βρίζοντας και βλασφημώντας όλη τη νύχτα στα έκτακτα περιστατικά ενός νοσοκομείου.
«Μιλούσα με τον θεό και του έλεγα “είμαι 25 χρονών, δεν έχω κάνει τίποτα κακό στη ζωή μου, μην τολμήσεις να με πάρεις τώρα, καθίκι”», θυμάται από εκείνο το βράδυ.
Μιλώντας για τις μεγάλες αγάπες της ζωής του στην πρώτη σειρά τοποθετεί την υποκριτική. «Εγώ και οι φίλοι μου δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι μια μέρα θα ζούμε από την τέχνη μας. Ο Μπομπ Ντουβάλ δούλευε βραδινός σε ένα ταχυδρομείο, ο Τζιν Χάκμαν κουβαλούσε όλη μέρα έπιπλα πάνω κάτω σε ένα εξαώροφο κτίριο, και εγώ δούλευα ως σερβιτόρος. Ήμασταν χαρούμενοι μόνο που μπορούσαμε να δουλεύουμε ως ηθοποιοί παράλληλα με τις άλλες δουλειές μας!», λέει σήμερα.
Η επίσημη αφίσα της ταινίας «Κουαρτέτο», με την οποία ο Χόφμαν κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
Περί έρωτος
Ο Ουόρεν Μπίτι και ο Τζακ Νίκολσον είχαν τη μεγαλύτερη επιτυχία με τις γυναίκες, αλλά και ο Ντάστιν Χόφμαν είχε αμέτρητες κατακτήσεις. Μόνο που δρούσε αθόρυβα! Ωστόσο, σήμερα εμφανίζεται αρκετά συνειδητοποιημένος σε σχέση με εκείνα τα χρόνια των αχαλίνωτων καταχρήσεων: «Πρέπει να είσαι τουλάχιστον αφελής αν είσαι διάσημος, κάνεις σεξ και πιστεύεις ότι όλες έρχονται μαζί σου επειδή είσαι ωραίος τύπος. Επειδή έχεις σπουδαία προσωπικότητα. Το σεξ είναι δύναμη. Μερικές γυναίκες έχουν την ανάγκη να κάνουν σεξ με διάσημους. Θέλουν να λένε ότι πηδήχτηκαν με αυτόν και με εκείνον. Έτσι ποτέ δεν πίστευα ότι κοιμόντουσαν μαζί μου εξαιτίας της προσωπικότητά μου. Αλλά το εκμεταλλεύτηκα! Αυτό είναι σίγουρο! Έτσι ήταν εκείνοι οι καιροί. Πίναμε ναρκωτικά και αλκοόλ, το σεξ ήταν εφήμερο και ξεχνιόταν αμέσως»!
Ένας δεύτερος ευτυχισμένος γάμος και η πατρότητα έξι παιδιών τον έκανε να δει διαφορετικά και με περισσότερο σεβασμό το αντίθετο φύλο. Στην αλλαγή της στάσης του συνέβαλε κατά πολύ και ο ρόλος του στην ταινία «Τούτσι», όπου στη διάρκεια των γυρισμάτων υποδυόμενος τη Ντόροθι ανακάλυψε ότι οι περισσότεροι άντρες του έριχναν μια ματιά και έπειτα τον ξέγραφαν.
Ήταν μια εμπειρία που τον σόκαρε. «Είπα στη γυναίκα μου πώς μπορούν οι άντρες να είναι τόσο αναίσθητοι; Έκλαψα! Όταν η γυναίκα μου με ρώτησε γιατί κλαίω, της απάντησα πως ενώ νιώθω ότι είμαι πραγματικά ένας ενδιαφέρων άνθρωπος, θεωρώ ότι έχασα πολλές αξιόλογες γυναίκες στη ζωή μου ακριβώς επειδή συμπεριφερόμουν όπως εκείνοι οι άντρες».
Σήμερα πλέον δηλώνει ότι του αρέσει να παρατηρεί τις γυναίκες σε καφέ και σε μπαρ, θαυμάζοντας τον τρόπο που απλά παρατηρούν η μία την άλλη.
«Πρόκειται πιθανότατα για μια τραγική γενίκευση, αλλά μιλώντας για τη ζωή μου, πιστεύω ότι οι γυναίκες γνωρίζουν κάτι το οποίο οι άντρες δεν γνωρίζουν. Είναι πιο σημαντική η διαδικασία να φτάσεις κάπου παρά ο τελικός στόχος. Δεν είναι θέμα επιτυχίας μονάχα –όχι ότι οι γυναίκες δεν θέλουν να είναι πετυχημένες– άλλα τους ενδιαφέρει εξίσου η διαδικασία», συμπεραίνει.
Ο Χόφμαν μοιάζει να παλεύει με το γεγονός ότι τα χρόνια περνάνε και αυτή τη μάχη την έδινε για τη μισή του ζωή περίπου. «Η γυναίκα μου θα σας πει ότι παραπονιέμαι πως γερνάω από τη μέρα που την γνώρισα. Συνήθως όταν γίνεσαι τριάντα χρόνων και δεν είσαι πετυχημένος πανικοβάλλεσαι. Λοιπόν, εγώ έκανα τον “Πρωτάρη” κι ενώ ήμουν πετυχημένος δεν είχε καμία απολύτως σημασία. Έφερα βαρέως τα 30 μου, έφερα βαρέως τα 40 μου, το ίδιο και τα 50 μου. Στα 60 μου είπα ότι πρέπει να το σταματήσω! Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι για το χρόνο…».
Και έτσι με τη βοήθεια εκείνης της δήλωσης του Ντένις Χόπερ και μιας αξιαγάπητης συζύγου τα βρήκε με τον εαυτό του και την ηλικία του. Και σίγουρα φαίνεται ευχαριστημένος. Χαλαρός, ζεστός και συνάμα χαρούμενος.
www.street-papers.org/The Big Issue UK
Φωτό πάνω: Ο Ντάστιν Χόφμαν στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας του «Κουαρτέτο», στο 37ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, τον περασμένο Σεπτέμβριο. (φωτογραφία: Reuters/Mark Blinch)
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #3
- Αλληλεγγύη στο πεντάγραµµο, του Γιώργου Αράπογλου
- «Γκαλερί» για τη ζωή, του Σπύρου Ζωνάκη
- Πίσω από τα κόκκινα φανάρια, του Γιώργου Αράπογλου
- Είναι δουλειά! του Σέργιου Μήλη
- Η επανάσταση έµεινε ορφανή, του Ιάσονα Πιπίνη
- Η αλληλεγγύη δεν είναι αδίκηµα, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Η απώλεια της ψυχής, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Καταλανική πρωτοπορία, του Μάκη Διόγου
- Δίχως εστία, δίχως πατρίδα, του Γκολεαδόρ
- Ένας γάτος που τον έλεγαν Μποµπ, της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Το ηµερολόγιο ενός ανέργου. Συνέντευξη του Χριστόφορου Κάσδαγλη στο Χρήστο Αλεφάντη
- «Να µην κυριαρχήσει ο φόβος». Συνέντευξη του Γιώργου Καµίνη στη Μαρία Ψαρά
- «Αλληλεγγύη και επιστροφή στις αληθινές αξίες». Συνέντευξη του Μάρκου Κούµαρη στο Μπάµπη Πολυχρονιάδη
- «Μου πήρε µία ζωή για να βρω την ευτυχία». Συνέντευξη του Ντάστιν Χόφµαν στην Τζέιν Γκράιαµ
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Editorial του Χρήστου Αλεφάντη
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Γελοιογραφία του Μιχάλη Κουντούρη
- ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ, του Σπύρου Ζωνάκη
- Καρέ της πόλης, του Κωστή Μπακόπουλου
- Επείγοντα Περιστατικά, του Γιώργου Μπαζίνα
- Αστικοί µύθοι, του Άγγελου Τσέκερη
- Out & About, του Νέστορα Πουλάκου
- ΦΘΗΝΟΣ ΣΚΟΥΦΟΣ, του Γιώργου Αράπογλου
- STREETNEWS, της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- ΠΡΟΣΩΠΑ, του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter