Shedia

EN GR

02/05/2015

Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη

Μια ζωή ασεξουαλική
 
Η 23χρονη Μπάφι δεν έχει κάνει ποτέ σεξ στη ζωή της. Και είναι κάτι που δεν θέλει να δοκιµάσει ποτέ. Και δεν είναι µόνη. Ανήκει στο 1% του παγκόσµιου πληθυσµού, που χαρακτηρίζεται ως «ασεξουαλικό». Η 23χρονη φοιτήτρια µιλά στο γερµανικό περιοδικό δρόµου «Hempels» και εξηγεί τη σηµασία της ασεξουαλικότητας, αλλά και τις δυσκολίες που αντιµετωπίζει η ίδια. «Είναι µια µορφή σεξουαλικού προσανατολισµού, όπως η ετεροφυλοφιλία ή η οµοφυλοφιλία. Οι ασεξουαλικοί, όπως κάθε άλλος άνθρωπος, θέλουν να κάνουν σχέσεις. Η διαφορά είναι πως από τις σχέσεις αυτές λείπει η σεξουαλική επιθυµία», λέει η Μπάφι. Η πρώτη φορά που το αποκάλυψε σε φίλους της ήταν,  όπως περιγράφει, οδυνηρή. «Το σεξ δεν είναι το µόνο πράγµα που ορίζει µια σχέση. Δεν είναι πιο σηµαντική η αµοιβαία αποδοχή και ανεκτικότητα;» αναρωτιέται.
 
ΠΗΓΗ:  HEMPELS - Germany
 
 
Ρετσίνι από γκούγκαλ
 
 
Ένα µικρό ακανθώδες δέντρο µε το όνοµα «γκούγκαλ», που κινδύνευε µάλιστα να εξαφανιστεί, αποτελεί τη βασική πηγή εισοδήµατος για περίπου 2.000 γυναίκες στο Θαρπαρκάρ του Πακιστάν. Η παρατεταµένη ξηρασία που έπληξε την περιοχή για τρίτη συνεχόµενη χρονιά κατέστρεψε τις καλλιέργειες, οδηγώντας χιλιάδες οικογένειες στην εξαθλίωση. Με τη βοήθεια του SCOPE, ενός ντόπιου µη κυβερνητικού οργανισµού, οι γυναίκες στράφηκαν στην καλλιέργεια αυτού του ανθεκτικού φυτού, που παράγει ένα είδος ρετσινιού το οποίο χρησιµοποιείται ευρέως στη φαρµακευτική και στην παραγωγή καλλυντικών. Σαράντα κιλά ρετσίνι µπορεί να πωληθούν µέχρι και 400 δολάρια. 
 
ΠΗΓΗ: www.street-papers.org / IPS
 
 
Η δύναµη της θέλησης
 
 
Γεννηµένος µε ένα σοβαρό πρόβληµα στα οστά του, ο αυστριακός δηµοσιογράφος, µουσικός και ερα-σιτέχνης δύτης Τόµας Μπάγιερ α-
ποδεικνύει πως η ασθένεια δεν µπορεί να σταθεί εµπόδιο πουθενά. Ο Τόµας περπάτησε για πρώτη φορά στα 17 του, έχει ύψος µόλις 1.38, και
τα οστά του µπορούν να σπάσουν τόσο εύκολα όσο ένα γυαλί. Τα εµπόδια στην καθηµερινότητά του είναι πολλά, όµως ο 45χρονος ερασιτέχνης δύτης καταφέρνει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσµο. Σκοπός του είναι να κολυµπά µαζί µε τα πλάσµατα της θάλασσας και να τα κινηµατογραφεί. Για όσο καιρό βρίσκεται στην έδρα του, τη Βιέννη, παίζει κάποια βράδια µουσική σε τζαζ µπαρ της πόλης και ονειρεύεται τη στιγµή που θα µετακοµίσει µαζί µε τη φίλη του σ’ ένα νησί. 
 
ΠΗΓΗ: Apropos - Austria
 
 
Ο «παπαστρούµφ» στο δρόµο
 
 
Ο Ρίτσαρντ Κόουλ, γνωστός και ως «παπαστρούµφ», έζησε στους δρόµους για τουλάχιστον δέκα χρόνια, πέρασε ένα διάστηµα στη φυλακή, ξεπέρασε τον εθισµό του στο αλκοόλ και κατάφερε, ύστερα από πολλά χρόνια µακριά από την οικογένειά του, να ξανασµίξει µαζί της. Ο κόρες του είναι σήµερα 13 και 14 ετών και δεν είχαν δει ποτέ τον πατέρα τους, ούτε όµως και τη µητέρα τους, και ζούσαν µε τη γιαγιά τους. «Η Ρώµη δεν χτίστηκε σε µια µέρα. Σιγά-σιγά, προσπαθώ να ξαναχτίσω τη σχέση µου µε την οικογένειά µου. Δεν περιµένω να µε συγχωρήσουν αµέσως ούτε να µε φωνάξουν "µπαµπά"», λέει ο Ρίτσαρντ, που για να συνεισφέρει στο εισόδηµα της οικογένειας πουλά διάφορα αντικείµενα που φτιάχνει οι ίδιος µε τα χέρια του εδώ και χρόνια. 
 
ΠΗΓΗ: The Contributor - USA
 
 
Απεργώντας στις µπανανοφυτείες
 
 
Από τις 16 Ιανουαρίου, περισσότεροι από 300 εργαζόµενοι σε φυτείες µπανάνας στην Κόστα Ρίκα απεργούν, διαµαρτυρόµενοι για τις συνθήκες εργασίας, την καθυστερηµένη καταβολή του µισθού τους, αλλά και την αλλαγή στους όρους εργασίας. Οι φυτείες ανήκουν στην τοπική εταιρεία Corbana, αλλά είναι µισθωµένες σε γνωστή αµερικανική εταιρεία τροφίµων. Μέσα σε µια µέρα, η Corbana ίδρυσε νέο σωµατείο, απέλυσε τους εργαζόµενους και επαναπροσέλαβε µε άλλους όρους όσους… πρόλαβαν να γίνουν µέλη του νέου σωµατείου. Οι περισσότεροι από τους εργαζόµενους κατάγονται από φυλές ιθαγενών του Παναµά. «Αυτό που συνέβη είναι εντελώς παράνοµο. Όµως, πρέπει να παλέψουµε. Δεν µπορώ να ζήσω την οικογένειά µου χωρίς χρήµατα και τώρα θα ξεκινήσουµε να οργανώνουµε συσσίτια για να υποστηρίξουµε τις οικογένειές µας», εξηγεί ένας από τους απεργούς, ο Φρεντερίκο Αµπρέγκο. 
 
ΠΗΓΗ: www.street-papers.org / IPS
 
 
Πρώτα ο άνθρωπος
 
 
Τις ιστορίες, τις εµπειρίες, αλλά και το πρόσωπο και το όνοµά τους, µοιράζονται οι άστεγοι της Ουάσινγκτον µέσα από το πρόγραµµα «Person First Project» («Πρώτα ο Άνθρωπος», σε ελεύθερη µετάφραση) που οργάνωσαν τρεις νέοι άνθρωποι και το οποίο χρησιµοποιεί τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης για να γκρεµίσει τις προκαταλήψεις. «Όταν σταµατάς στο δρόµο και µιλάς µε ανθρώπους που  είναι άστεγοι, καταλαβαίνεις πως δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον υπόλοιπο κόσµο. Είναι µητέρες, πατέρες, κόρες και γιοι. Αν µπορέσουµε να µοιραστούµε αυτή την πραγµατικότητα µε περισσότερους ανθρώπους, πιστεύω πως θα είναι ιδιαίτερα χρήσιµο, καθώς πολύς κόσµος έχει εσφαλµένη αντίληψη για τους άστεγους», εξηγεί µια από τις δηµιουργούς του προγράµµατος, η Ρόµπιν Ράσελ. 
 
ΠΗΓΗ: Street Sense – USA
 
 
Αποφασιστικοί σαν πικραλίδα
 
 
Γνωστός και ως ο «αιδεσιµότατος Αλ», ο 68χρονος Αλ Τάισικ, βοηθά τα τελευταία 30 χρόνια ώστε να µειωθεί ο αριθµός των αστέγων στη Βρετανική Κολοµβία, µια δυτική επαρχία του Καναδά. Ο ίδιος έχει δηµιουργήσει µια ΜΚΟ, την «Κοινωνία της Πικραλίδας», και κάθε πρωί µε το βαν του, βρέξει χιονίσει, ακολουθεί συγκεκριµένο δροµολόγιο, µοιράζοντας καφέδες και ντόνατς, ρούχα και υπνόσακους που συγκεντρώνει από δωρεές. Κάθε µέρα βρίσκεται δίπλα σε περίπου 150 ανθρώπους. «Κάποιοι από τους ανθρώπους µε τους οποίους έρχοµαι σε επαφή έχουν περάσει τροµερές δυσκολίες. Έχουν, όµως, τόση αποφασιστικότητα, που µοιάζουν σαν την πικραλίδα που ξετρυπώνει µέσα από το τσιµέντο», περιγράφει. 
 
ΠΗΓΗ:  Megaphone - Canada

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ