Shedia

EN GR

26/06/2013

Οι «Σουλιώτισσες» του Αφγανιστάν

Η επική ιστορία της θυσίας των «σαράντα κοριτσιών» της φυλή Χαζάρα έχει εκπληκτικές ομοιότητες με το δικό μας Χορό του Ζαλόγγου!
 
Του Χρήστου Αλεφάντη
 
Κατά πως φαίνεται, οι ηρωικές Σουλιώτισσες δεν ήταν οι μόνες στην παγκόσμια ιστορία που επέλεξαν τον τραγικό θάνατο διά του άλματος εις το κενό αντί της ταπεινωτικής σύλληψης. Μια πανομοιότυπη αφήγηση περιλαμβάνεται στην ιστορία της φυλής των Χαζάρα του Αφγανιστάν!
 
Η ιστορία που αλιεύσαμε, κατ’ αρχήν (και με τη βοήθεια του αφγανού φίλου μας Αμπντουλά Καμαλί) από τον ιστότοπο των Χαζάρα (www.hazarapeople.com) αναφέρεται στα «Σαράντα Κορίτσια του Ουρουζγκάν».
 
Το Ουρουζγκάν είναι μια επαρχία στην καρδιά του Αφγανιστάν. Εκεί γεννήθηκε ο πνευματικός ηγέτης των Ταλιμπάν Μουλά Ομάρ, αλλά η περιοχή σήμερα ελέγχεται από τις δυνάμεις του Καρζάι και τους δυτικούς συμμάχους του. 
 
Όπως αναφέρουν οι ιστορικές πηγές των Χαζάρα, προς τα τέλη του 19ου αιώνα οι κάτοικοι του Ουρουζγκάν αμύνονταν υπέρ πίστεως και πατρίδος ενάντια στις ελαύνουσες κυβερνητικές δυνάμεις που αριθμούσαν περί τους 120.000 στρατιώτες. Ηγέτης τους ήταν ο τότε βασιλιάς Αμίρ Αμπντούρ Ραχμάν (σύμφωνα με την Wikipedia, ήταν ο Εμίρης του Αφγανιστάν από το 1880 ως το 1901).
 
Όταν οι ντόπιοι έχασαν τη μάχη, οι δυνάμεις του Ραχμάν επιδόθηκαν σε βιαιοπραγίες ασύλληπτης σκληρότητας. Και κάπου εκεί ξεκινάει η αφήγηση για της «αφγανές Σουλιώτισσες»:
 
«Σε μια γωνιά της πόλης, 47 κορίτσια Χαζάρα εξακολουθούσαν να αντιστέκονται. Ωστόσο, όταν συνειδητοποίησαν ότι είχαν περικυκλωθεί από το στρατό, διέφυγαν προς τα όρη Σάσπαρ. Οι στρατιώτες δεν σταμάτησαν. Τις ακολούθησαν προς την κορυφή. Τα 47 κορίτσια ήταν στα πρόθυρα της σύλληψης. Και γι’ αυτές η σύλληψη ήταν κάτι χειρότερο ακόμα και από το θάνατο. Η σύλληψη σήμαινε παραβίαση της αξιοπρέπειας και της ταπεινότητάς τους. Ήταν αποφασισμένες να κάνουν τα πάντα για να την αποφύγουν. Τελικά, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να πηδήξουν από την κορυφή του όρους Σάχπαρ και να βάψουν τα βράχια με το αίμα τους. Η ιστορία θυμάται το έπος αυτών των κοριτσιών, και τι έκαναν για να προστατέψουν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά τους. Από τότε τα όρη μετονομάστηκαν σε “Όρη των Σαράντα Κοριτσιών” ενώ έχουν γραφτεί πολλά ποιήματα γι’ αυτά»!
 
Το κείμενο κλείνει με μια αναφορά στον αιμοσταγή Εμίρη που δεν δίσταζε να εκτελεί –«Παστούν ή μη Παστούν» – όλους τους αντιφρονούντες, αλλά και τις 400 γυναίκες που συνελήφθησαν από τις δυνάμεις του Εμίρη. «Όπως και τα σαράντα κορίτσια», όμως, κατά τη μεταφορά τους από το Ουρουζγκάν στην Καμπούλ, πήδηξαν όλες σε ένα ποτάμι και πνίγηκαν.
 
Σε όλες τις γλώσσες η ιστορία είναι γεμάτη ηρωικές πράξεις. 
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ