26/06/2013
Η Μαρλέν είναι παικτούρα, του Γκολεαδόρ
Ντάλα καλοκαίρι και για τους παίκτες της ποδοσφαιρικής ομάδας αστέγων οι προπονήσεις και το «οικογενειακό δίτερμα» είναι το καλύτερο δροσιστικό
του Γκολεαδόρ
«Γνωρίστε τον Τζεφ. Αγωνίστηκε με τα χρώματα της Σουηδίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων της Μελβούρνης το 2008 και σήμερα είναι ο προπονητής της σουηδικής ομάδας. Σήμερα ο Τζεφ συμπληρώνει έξι μήνες καθαρός». Είναι ένα από τα πρόσφατα post στην επίσημη ιστοσελίδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων (www.homelessworldcup.org). Λεπτομέρειες για τη ζωή του Τζεφ δεν γνωρίζουμε. Δεν χρειάζεται κιόλας. Εθνική Αστέγων της Σουηδίας, έξι χρόνια καθαρός. Οι λέξεις συνδέονται και δίνουν τις απαντήσεις. Τις δικές του «απαντήσεις» όμως, δίνει και ο ίδιος ο θεσμός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων. Ο Τζεφ σήμερα είναι ο προπονητής της ποδοσφαιρικής εκείνης παρέας που συνέβαλε, δίχως αμφιβολία, στο να «καθαρίσει» από το παρελθόν που τον βάραινε.
Αυτό ναι, είναι ένα αληθινό «success story».
Λίγο πιο κάτω διαβάσαμε για το «τουρνουά της παραγκούπολης» («slum soccer»). Ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά για κορίτσια που επρόκειτο να γίνει στις αρχές Ιουνίου στο Ναγκπούρ της Ινδίας.
«Αξιοποιώντας το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό εργαλείο, το «Slum soccer» αγωνίζεται ενάντια στις διακρίσεις, για τη βελτίωση της υγείας, την αντιμετώπιση ασθενειών, την προώθηση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, την καταπολέμηση της βίας και τη διασφάλιση της περιβαλλοντικής αειφορίας», ξεκινούσε η σχετική είδηση, πριν περάσει στο θέμα των κοριτσιών.
«Ειδικά τα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες είναι αντιμέτωπες με τη βία και το έγκλημα, πολλές είναι εκείνες που βιώνουν το ρατσισμό και είναι αποκλεισμένες από την κοινωνική ζωή. Εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας ποδόσφαιρο και το «Slumsoccer Development». Ο στόχος είναι να δοθεί σε γυναίκες και κορίτσια ισότιμα το δικαίωμα της συμμετοχής, να ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή τους να ενθαρρυνθούν, να παίρνουν οι ίδιες αποφάσεις για τη ζωή τους. Στόχος είναι επίσης να αλλάξουν νοοτροπίες και προκαταλήψεις μέσα από την ενεργό συμμετοχή τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών στο πρόγραμμα».
Είναι σαφές ότι το «Slumsoccer Development» είναι πολλά περισσότερα πράγματα από ένα… ποδοσφαιράκι. Είναι μέσο ένταξης και επανένταξης σε μια κοινωνία. Μπορεί να είναι και μια ευκαιρία για αλλαγή.
Θυμηθήκαμε το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της «Μηχανής του Χρόνου» για τη δική μας την εθνική αστέγων. Οι άνθρωποι της εξαιρετικής αυτής παραγωγής είχαν ακολουθήσει την αποστολή στην πρώτη της συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, το 2007 στην Κοπεγχάγη και, βεβαίως, μίλησαν και με τους υπεύθυνους άλλων αποστολών.
Ένας από αυτούς ήταν και ο ινδός προπονητής.
-Πόσους άστεγους έχει η Ινδία; Ρώτησε ο καλός δημοσιογράφος.
-Πάνω από μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι, ήταν η απάντηση.
Μισό δις…
Με την εθνική Ινδίας –όπως και με τη Σουηδία– δεν αποκλείεται να βρεθεί αντίπαλος και η δική μας εθνική, που συνεχίζει με εντατικούς ρυθμούς την προετοιμασία της εν όψει της συμμετοχής της στο 11ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων που θα γίνει το δεύτερο δεκαήμερο του στο Πόζναν της Πολωνίας.
Την ώρα που όλες οι αθηναϊκές ομάδες που φιλοξενούνται στο Ρουφ κάνουν τα μπάνια τους, τα παιδιά της εθνικής αστέγων είναι εκεί. Χορταίνουν παρέα και μπάλα. Τακουνάκια, στραβοκλωτσιές, απίθανα «ένα δύο», χαμένες ευκαιρίες «να φαν και οι κότες» και, που και που, κανά γκολ. Όλα στην ημερήσια διάταξη. Το ποδόσφαιρο είναι πραγματικά ένα τόσο απλό και όμορφο παιχνίδι.
Το μήνα που μας πέρασε δοκιμάσαμε τον Δημήτρη στη θέση του τερματοφύλακα. Τα «έπνιγε» το ένα μετά το άλλο στην αρχή, αλλά τώρα τελευταία έχει αρχίσει να πιάνει και κανά δυο… Ο Στέλιος γκρινιάζει όλο και λιγότερο, ο Άλεξ παραμένει απροσπέλαστος, όπως πάντα άλλωστε, και ο Αντώνης γίνεται όλο και πιο ομαδικός. Μια χαρά πάει η ομάδα. Θα βάλουμε κάμποσα γκολ στην Πολωνία. Όχι πάρα πολλά, αλλά κάμποσα!
Αρχές Ιουλίου θα ανακοινωθούν και τα ονόματα της αποστολής. Μια μαρτυρική διαδικασία, αφού το προπονητικό τιμ καλείται χωρίς λόγο να «κόψει» άτομα. Ή μάλλον ο μοναδικός λόγος είναι ότι στην ομάδα αγωνίζονται μονάχα οκτώ άτομα. Το ποδοσφαιρικό ταλέντο δεν μας ενδιαφέρει, όσο και να απολαμβάνουμε τη χαρά του γκολ. Τα κριτήρια επιλογής της αποστολής είναι καθαρά και μόνο κοινωνικά. Και για μας είναι όλοι υπέροχοι… Άντε τώρα εσύ, «κόψε»…
Επισκέψεις
Όπως συμβαίνει συχνά, έτσι και τον περασμένο μήνα η ομάδα μας είχε τις επισκέψεις της. Αρχές Ιουνίου, μας επισκέφθηκε ένας άνθρωπος υπέροχος. Η Θάλεια Μήτση πήρε τηλέφωνο στο γραφείο της «σχεδίας» μας. Ήθελε να μας κάνει δώρο μία μπάλα για την ομαδάρα μας! Και, βεβαίως, την έφερε. Η Θάλεια είναι διεθνής διαιτητής. Αυτόν το μήνα, μάλιστα, θα σφυρίζει στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών που θα φιλοξενηθεί στα γήπεδα της Σουηδίας. Είπαμε πολλά με τη Θάλεια. Ένας πραγματικά ζωντανός, ευαίσθητος και υπέροχος άνθρωπος. Μας φόρτωσε αισιοδοξία. Υποσχέθηκε ότι θα μας βοηθήσει και στη σύσταση αμιγώς ποδοσφαιρικής ομάδας γυναικών (μιας και τα κορίτσια, παρά τις επίμονες προσπάθειές μας, δεν καταδέχονται να παίξουν με τα αγόρια μπάλα) που προγραμματίζουμε καιρό τώρα. Θα έρχεται και στις προπονήσεις μας μας είπε και χαρήκαμε.
Μετά ήταν και η Μαρλέν. Η Μαρλέν είναι μια γαλλίδα φοιτήτρια που κάνει την πρακτική της (intership) στην Ελλάδα και συγκεκριμένα κοντά στην Ένωση Διπλωματούχων Ελληνίδων Μηχανικών (ΕΔΕΜ). Σπουδάζει Κοινωνική Εργασία και πιο συγκεκριμένα ασχολείται με την κοινωνικοποίηση κοριτσιών που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές. Βασικό της εργαλείο είναι ο αθλητισμός και πιο συγκεκριμένα το ποδόσφαιρο, αφού δημιουργεί ποδοσφαιρικές ομάδες με κορίτσια στις υποβαθμισμένες περιοχές του Παρισιού. Με τους δικούς της όρους, η προσπάθεια της Μαρλέν, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν απέχει πολύ από αυτό που κάνει το «Slumsoccer Development» στην Ινδία!
Η Μαρλέν λοιπόν, ήρθε σε μια προπόνηση, μίλησε με τα παιδιά και συμμετείχε στο «οικογενειακό δίτερμα». Μεγάλη παικτούρα!
Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι. Είναι κι ένα τρομερό κοινωνικό εργαλείο. Στην Ινδία, στη Γαλλία, στη Σουηδία, στην Ελλάδα, παντού.
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #5
- Ένα µαύρο φάντασµα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, του Σπύρου Ζωνάκη
- Οι «Σουλιώτισσες» του Αφγανιστάν
- Ένας καφές σε περιµένει, του Σέργιου Μήλη
- Σπίτια της µιας Στερλίνας, του Σέργιου Μήλη
- Η πολιτική ενώνει!, του Θάνου Σαρρή
- Κανένας άνθρωπος στο δρόµο, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Η Μαρλέν είναι παικτούρα, του Γκολεαδόρ
- «Ροκιές» στο κατάστρωµα, φωτογραφίες του Κωστή Μπακόπουλου
- Με την ταχύτητα του... Ήλιου.
- «Έβγαινα να µαζέψω αγριολούλουδα». Συνέντευξη του Τάκη Σπυρόπουλου στην οµάδα C-J-Y
- «Είχα κοντά µου ανθρώπους». Συνέντευξη του Αυγούστου Κορτώ στη Μαρία Μανωλέλη
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Λόγια της πλώρης, του Χρήστου Αλεφάντη
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Επικοινωνία. Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Γελοιογραφία του Μιχάλη Κουντούρη
- Συναντήσεις του Σπύρου Ζωνάκη
- ΕΣΤΙΑΖΩ, του Κωστή Μπακόπουλου
- Επείγοντα Περιστατικά, του Γιώργου Μπαζίνα
- Γελοιογραφία του Δηµήτρη Κορδαλή
- Aστικοί µύθοι, του Άγγελου Τσέκερη
- Out & About, του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος, του Νίκου Φρούσου
- Πατριδογευσία, του Χρήστου Κωστή
- ΠΡΟΣΩΠΑ, του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter