Shedia

EN GR

31/01/2014

Χρήστος Μπακογιάννης, 50 ετών

                  

Γεννήθηκα στη Γερμανία από γονείς μετανάστες. Όταν ήμουν δύο ετών, οι γονείς μου χώρισαν και, δύο χρόνια αργότερα, με έστειλαν στην Ελλάδα να ζήσω με τη γιαγιά και τον παππού στη Μάνη. Τους έχασα και τους δύο μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και στα 13 μου αποφάσισα να έρθω μόνος στην Αθήνα να πάω στο Γυμνάσιο και, αν μπορέσω, να γραφτώ σε μία τεχνική σχολή. Δεδομένου ότι ήμουν μόνος και δεν είχα κάποιον να με στηρίξει, δεν είχα άλλη επιλογή και, προκειμένου να αναγκαστώ να γυρίζω στους δρόμους, απευθύνθηκα στην αρχή σε ένα ορφανοτροφείο. Από εκεί με έστειλαν σε μια σχολή του ΟΑΕΔ για να γίνω μηχανικός αυτοκινήτων. Για πολύ καιρό, έκανα πολλές περιστασιακές δουλειές και πήρα κάτι από όλες τις τέχνες. Εκείνη την εποχή, είχε ανοίξει μια αλυσίδα γνωστών φαστφουντάδικων. Πήγα να ζητήσω δουλειά, με προσέλαβαν αμέσως και εργάστηκα για τέσσερα χρόνια. Κάποια στιγμή, άρχισα να αναζητώ κάτι καλύτερο. Ενημέρωσα τον εργοδότη μου, κι εκείνος, επειδή με συμπάθησε, μου πρότεινε να αναλάβω μία καντίνα που είχε ο ίδιος και δεν μπορούσε να τη λειτουργήσει. Την κράτησα ένα χρόνο, αλλά μετά βγήκε σε πλειστηριασμό και δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Κάποτε πήγα διακοπές στην Κρήτη, και όταν μου τελείωσαν τα χρήματα πήγα σε ένα εστιατόριο να ζητήσω δουλειά. Ο ιδιοκτήτης με προσέλαβε αμέσως, και εκεί δούλεψα πέντε καλοκαιρινές σεζόν, πέρασα υπέροχα και γνώρισα όλη την Κρήτη. Τον χειμώνα γύριζα στην Αθήνα και δούλευα σε καντίνες. Ήταν μια περίοδος που έπαιρνα πολύ καλά χρήματα. Εργάστηκα άλλα πέντε χρόνια, ώσπου έμεινα εκτός δουλειάς. 
 
Τότε, ήρθαν κάποια χρόνια δύσκολα και μαύρα, από λάθος επιλογές μου που με έφεραν σε δύσκολη κατάσταση. Έχω, όμως, μια αυστηρότητα με τον εαυτό μου και θέλω να διορθώνω τα λάθη μου, και κατάφερα να ξεπεράσω τις δυσκολίες. Η ζωή ήταν πολύ σκληρή και πάντα χρειαζόταν να κάνω υπερβάσεις. Πολλές φορές, αναρωτιέμαι αν εκείνη η περίοδος είναι απλώς ένα όνειρο και ότι δεν την έζησα στην πραγματικότητα. 
Με τη βοήθεια του γιου μου, όμως, και μιας πολύ καλής φίλης που πίστεψε σε μένα, ακόμα και την εποχή που ούτε ο ίδιος πίστευα στον εαυτό μου, μπορώ να πω ότι η ρόδα έχει, πια, γυρίσει από την άλλη πλευρά. 
Στη «σχεδία» βρέθηκα από το δεύτερο τεύχος. Είδα μια κοπέλα στο δρόμο που κρατούσε ένα τεύχος και την ρώτησα περί τίνος πρόκειται. Μου εξήγησε κάποια πράγματα και μου είπε ότι μπορώ να το κάνω κι εγώ. 
Ήρθα στα γραφεία, και από την πρώτη επαφή ένιωσα ένα πολύ ζεστό και ανθρώπινο περιβάλλον. Είδα ότι επρόκειτο για ανθρώπους που μπορείς να επικοινωνήσεις και να ανταλλάξεις σκέψεις μαζί τους. Από την αρχή, έβλεπα ότι θα έχει μέλλον και, πλέον, νιώθω ότι θα έχει ακόμα μεγαλύτερη εξέλιξη. Το γεγονός ότι είμαι ήδη ένα χρόνο στο περιοδικό σημαίνει πάρα πολλά πράγματα για μένα. Από τότε έχω αλλάξει πολύ και σαν άνθρωπος. 
Εξαιτίας της οικονομικής μου κατάστασης, έμεινα χωρίς στέγη για ένα διάστημα, στο οποίο φιλοξενήθηκα από κάποιους καλούς φίλους. Σήμερα, ζω σε μια αποθήκη και, ήδη, προσπαθώ να μαζέψω χρήματα για να πιάσω ένα μικρό σπίτι. Είναι ένας από τους στόχους που έχω θέσει για τη ζωή μου από εδώ και πέρα και είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. 
Περίμενα ότι στην αρχή θα έχει αρκετές δυσκολίες, αλλά δεν θα το βάλω στα πόδια. Ο κόσμος βλέπει έναν άνθρωπο με αξιοπρέπεια που στέκει με κρύο και με λιακάδες, που δεν ενοχλεί κανέναν και που με σεβασμό προσπαθεί να εκπληρώσει την αποστολή του.
Πλέον, βλέπω τα πράγματα από μια εντελώς άλλη σκοπιά. Θέλω καλύτερα πράγματα για τον εαυτό μου. Η ζωή μου να αποκτήσει μια ποιότητα.
Δεν είχα ονειρευτεί ποτέ να γίνω πλούσιος. Αυτό που ήθελα πάντα ήταν να ταξιδέψω. Και ίσως ψάξω να μπω σε μια θεατρική ομάδα, αφού θεωρώ το θέατρο σαν τέχνη τόσο ψυχαγωγική όσο και θεραπευτική διαδικασία.
Μου αρέσει αυτό που βιώνω στη «σχεδία». Ο δρόμος σου μαθαίνει και σου δείχνει πάρα πολλά. Εδώ είναι ένα άλλο τεράστιο σχολείο. Μπορεί να σε βοηθήσει να ανέβεις ένα σκαλοπάτι στη ζωή σου και, όπως λέει ο ποιητής, να φτάσεις «στων ιδεών την πόλη». Δεν θα την εγκαταλείψω. Μου αρέσει, την αγαπάω, θεωρώ ότι έστω και λίγες ώρες θα βρίσκω πάντα να της αφιερώσω και να μου αφιερώσει και αυτή. Είναι πια μία σχέση, είναι μέρος της ζωής μου.