Shedia

EN GR

22/01/2017 Το περιοδικό

Το ταξίδι των επιπτώσεων

Μια έρευνα αποτυπώνει με ακρίβεια τoν κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο που έχει η κυκλοφορία της «σχεδίας» και εξηγεί πώς τα περιοδικά δρόμου είναι κομμάτι της λύσης των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε. 
 
Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα μας απασχολούσε και εξακολουθεί να μας απασχολεί πόσο αποτελεσματικοί μπορεί να είμαστε (ή να μην είμαστε) ως ενεργοί πολίτες, οι οποίοι (και) μέσα από τη «σχεδία» πλέον προσπαθούμε να σταθούμε δίπλα στους συνανθρώπους μας εκείνους που δοκιμάζονται σκληρά από την κοινωνική και οικονομική κρίση. Αναζητούσαμε έναν τρόπο να «μετρηθούμε», όχι για τους αριθμούς αλλά από μια αγωνία να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί πολίτες, να διορθώσουμε λάθη και παραλείψεις, να ακούσουμε συμβουλές πιο ψύχραιμες από ανθρώπους αποστασιοποιημένους από τη συναισθηματική θύελλα που βιώνουμε καθημερινά, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Θέλαμε να ακούσουμε και να καταγράψουμε πιο συγκροτημένα τη γνώμη  και τα συναισθήματα των πωλητών, των αναγνωστών, των υποστηρικτών, αλλά ακόμη και εκείνων που δεν είναι κοντά στη «σχεδία», για οποιονδήποτε λόγο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, για την υλοποίηση μιας έρευνας που όχι μόνο θα έδινε απαντήσεις, αλλά θα έθετε και νέες ερωτήσεις για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους κοινούς μας αγώνες, αναζητήσαμε τους απαραίτητους πόρους, οι οποίοι, τελικά, βρέθηκαν υπό τη μορφή μιας δωρεάς από το «Open Society». Η δωρεά αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα, στις αρχές του 2016, να καταλήξουμε σε μια συμφωνία με τη διεθνούς φήμης εταιρεία συμβουλευτικών υπηρεσιών «Deloitte», η οποία ανέλαβε το έργο. Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα παραδόθηκε στα γραφεία μας η τελική έκθεση με τίτλο «Κοινωνικές και Οικονομικές Επιπτώσεις από την Κυκλοφορία του Περιοδικού Δρόμου “σχεδία”», η οποία -μεταξύ πολλών άλλων- περιλαμβάνει μία «έρευνα πεδίου» αναγνωστικού κοινού και αναγνωσιμότητας της «σχεδίας», όπως και μία έρευνα μεταξύ των πωλητών της «σχεδίας».  
 
Ξεκινάμε την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνας της «Deloitte» με την έρευνα που αφορά τους πωλητές, αλλά και τον αντίκτυπο που έχει η κυκλοφορία του περιοδικού στην οικονομία και στην κοινωνία. Η έρευνα των πωλητών δεν μας βοηθά μόνο να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες τους, αλλά αναδεικνύουν σε όλο τους το μεγαλείο την ανθρωπιά, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη και τα αποτελέσματα που μπορεί και έχει αυτή η σχέση αγάπης μεταξύ αγνώστων, μεταξύ του ανώνυμου πωλητή και του ανώνυμου αναγνώστη-υποστηρικτή. Είναι μια απόδειξη πως η αλληλεγγύη μεταξύ των απλών ανθρώπων είναι στα αλήθεια το μεγάλο μας όπλο. Με αυτά ως πυξίδα και εμείς πορευόμαστε.
 
 
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
 
Συνολικά, από το Μάρτιο του 2013, όταν η «σχεδία» έκανε το παρθενικό της ταξίδι στους δρόμους της πόλης, ώς τις 31 Δεκεμβρίου του 2015, το χαρακτηριστικό κόκκινο γιλέκο φόρεσαν, έστω και για μία μέρα, 346 άνθρωποι (231 στην Αθήνα και 115 στη Θεσσαλονίκη). Στη συντριπτική πλειοψηφία πρόκειται για άνδρες (το 79,6%), ενώ όσον αφορά το ηλικιακό τους προφίλ, το 3,7% είναι μεταξύ 25-34 χρόνων, το 14,8% μεταξύ 35-44 χρόνων, το 33,3% μεταξύ 45-54 χρόνων, το 33,3% μεταξύ 55-64 χρόνων, ενώ το 11,1% είναι άνω των 65 χρόνων. Να σημειωθεί ότι το 3,7% δεν απάντησε. (Γράφημα 1)
 
Το μέσο διάστημα παραμονής στο δίκτυο των πωλητών είναι 5,6 μήνες, με τους μεγαλύτερους ηλικιακά να μένουν περισσότερο στη «σχεδία», αφού οι προοπτικές να βρουν μια σταθερή εργασία και να κάνουν το επόμενο βήμα στη ζωή τους είναι σαφώς πιο περιορισμένες.
«Πράγματι, αναλύοντας τη μέση περίοδο παραμονής των πωλητών ανά ηλικία, οι ηλικιακές ομάδες που βρίσκονται σε συγκριτικά δυσμενέστερη θέση ως προς την εύρεση νέας εργασίας λόγω της ηλικίας είναι αυτές με τη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής και το χαμηλότερο ποσοστό αποχωρήσεων», σημειώνουν οι συγγραφείς της έκθεσης-έρευνας της «Deloitte» στη σχετική ενότητα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ ο μέσος χρόνος παραμονής στο δίκτυο των πωλητών της «σχεδίας» για τα άτομα άνω των 65 χρόνων είναι 19 μήνες, για εκείνους κάτω των 25 χρόνων είναι μόλις 4,2 μήνες.
Σε σχέση με τις συνθήκες στέγασης, το 1,9% των ανθρώπων της «σχεδίας» δηλώνει ότι διαμένει σε ανεπαρκές/ακατάλληλο κατάλυμα (όπως σε προσωρινό ή πρόχειρο κατάλυμα με μεγάλο αριθμό ατόμων στον ίδιο χώρο), το 27,8% διαμένει σε κατάλυμα υπό την απειλή της έξωσης (ενοικιαζόμενη κατοικία ή με εντολή κατάσχεσης ιδιόκτητη κατοικία), το 18,5% διαμένει προσωρινά φιλοξενούμενο σε συγγενείς ή φίλους, έχοντας απωλέσει την εστία του, ενώ το 7,4% διαμένει σε προσωρινούς ξενώνες (αστέγων, προσφύγων, γυναικών κ.ά). Στην ίδια ερώτηση, το 40,7% απάντησε «άλλο», ενώ δεν θέλησε να απαντήσει το 3,7%. (Γράφημα 2) 
 
Να σημειωθεί ότι οι αριθμοί των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες αστεγίας/επισφαλούς κατοικίας έχουν μειωθεί σημαντικά ακριβώς εξαιτίας της ενασχόλησής τους με τη «σχεδία» και την υποστήριξη των αναγνωστών, της κοινωνίας ολόκληρης, αφού από την έναρξη της κυκλοφορίας του περιοδικού ώς τις 31 Δεκεμβρίου 2015 τριάντα τέσσερις πωλητές μπήκαν σε δικό τους σπίτι, στηριζόμενοι αποκλειστικά στο εισόδημα από τις πωλήσεις του περιοδικού. Πριν από αυτό, έμεναν είτε στο δρόμο, είτε σε ξενώνες φιλοξενίας αστέγων, είτε φιλοξενούνταν από φίλους/συγγενείς. Επίσης, σημαντικός είναι και ο αριθμός των συμπολιτών μας που απέφυγαν την έξωση εξαιτίας του εισοδήματος που εξασφαλίζουν από τη διάθεση της «σχεδίας». Άνθρωποι, δηλαδή, με πολύμηνες οφειλές ενοικίων, οι οποίοι ζούσαν (ή εξακολουθούν να ζουν) υπό την απειλή της έξωσης κατάφεραν με αυτό το μικρό εισόδημα να καλύψουν μέρος της οφειλής τους, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση εμπιστοσύνης με τον ιδιοκτήτη και διασφαλίζοντας την παραμονή τους στο σπίτι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ερώτηση «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Απόκτηση βασικού εισοδήματος για κάλυψη αναγκών στέγασης», το 64,8% απάντησε είτε «πολύ» (20,4%) είτε «αρκετά» (44,4%). Το 9,3% απάντησε «ελάχιστα», και ένα 20,4% «καθόλου». Δεν απάντησε το 5,6%. (Γράφημα 3)
 
 
 
 
Ενώ στην ερώτηση «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Κάλυψη οφειλών ενοικίου», το 38,9% απάντησε «πολύ» ή «αρκετά», το 13% «ελάχιστα» και το 33,3% «καθόλου» ενώ το 14,8% δεν απάντησε. (Γράφημα 4) 
Το «ελάχιστα» θεωρούμε ότι δεν είναι ασήμαντο. Έστω αυτό το «λίγο», είναι κάτι. Για αυτό το «λίγο», άλλωστε, αγωνιζόμαστε, σε κάθε περίπτωση.
Για τη μεγάλη πλειψοφία των ανθρώπων που πλαισιώνουν το δίκτυο της «σχεδίας», η ενασχόλησή τους με το περιοδικό είναι κάτι το περιστασιακό. Άλλωστε, αυτό είναι και το φυσιολογικό. Το έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές, η «σχεδία», όπως και όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν γεννήθηκε για να δημιουργήσει ένα νέο επάγγελμα, μια στρατιά πωλητών περιοδικών δρόμου. Γεννήθηκε για να υποστηρίξει ανθρώπους που δοκιμάζονται σκληρά να υποστηρίξουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, μέχρι να καταφέρουν να κάνουν το επόμενο βήμα. Να βρουν μια δουλειά, ένα σπίτι, να ξαναμπούν στο δρόμο τους.
Από το ξεκίνημα ώς σήμερα, είναι πάνω από 70 εκείνοι που μας αποχαιρέτησαν επειδή επανεντάχθηκαν στην αγορά εργασίας. Κάθε τέτοιος αποχαιρετισμός για μας είναι μια μικρή γιορτή. Η αγωνία να βρουν μια δουλειά που θα τους επιτρέψει να ξανασταθούν για τα καλά στα πόδια τους φαίνεται και στις απαντήσεις τους. 
 
Στην ερώτηση «Πώς αντιλαμβάνεστε τη σχέση σας ως πωλητής της “σχεδίας”, το 61,1% τη θεωρεί λύση ανάγκης μέχρι να βρει δουλειά (44,4%) ή να πάρει σύνταξη (5,6%) ή άλλο, ενώ το 14,9% την εκλαμβάνει ως περιστασιακή/προσωρινή απασχόληση. Το 24,1% εκλαμβάνει τη σχέση του με τη «σχεδία» ως σταθερή απασχόληση. Πρόκειται κυρίως για τους ανθρώπους ηλικίας άνω των 65 χρόνων. Χαρακτηριστικό είναι ότι κανείς από τους ερωτηθέντες που ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 25-34 χρόνων δεν αντιλαμβάνεται τη σχέση του με το περιοδικό ως μόνιμη απασχόληση, καθώς όλοι (το 100% των ερωτηθέντων), όπως προκύπτει από την έρευνα, είναι σε ενεργή αναζήτηση εργασίας. (Γράφημα 5)
Συνολικά, το 70,4% είναι σε διαδικασία αναζήτησης εργασίας, με τα ποσοστά να μειώνονται όσο αυξάνεται η ηλικία. Από τους ανθρώπους άνω των 65 χρόνων που ενεργοποιούνται στη «σχεδία» κανείς δεν δήλωσε ότι είναι σε αναζήτηση εργασίας. (Γράφημα 6)
 
Στην ερώτηση «Πόσο ικανοποιημένος είστε σε σχέση με: Εισόδημα από τις πωλήσεις της “σχεδίας”», το 9,3% δηλώνει πολύ ικανοποιημένο, το 64,8% αρκετά ικανοποιημένο, το 24,1% ελάχιστα ικανοποιημένο, ενώ δεν απάντησε το 1,9%. (Γράφημα 7)
 
Στην ερώτηση «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Απόκτηση βασικού εισοδήματος για κάλυψη άλλων αναγκών», το 68,5% απάντησε «πολύ» (22,2%) ή «αρκετά» (46,3%). Το 18,5% απάντησε «ελάχιστα», το 5,6% «καθόλου», ενώ δεν απάντησε το 7,4% των ερωτηθέντων.
 
Στην ερώτηση «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Κάλυψη άλλων ληξιπρόθεσμων οφειλών (π.χ. λογαριασμοί, χρέη)», το 38,9% απάντησε «πολύ» (14,8%) ή «αρκετά» (24,1%), το 22,2% «ελάχιστα», ενώ μόλις 1 στους 5 (20,4%) απάντησε «καθόλου» στη συγκεκριμένη ερώτηση. Το 18,5% δεν απάντησε. (Γράφημα 8)
 
 
 
ΑΓΑΠΗ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ
 
Όμως, «σχεδία» δεν είναι μόνο η ευκαιρία εξασφάλισης ενός εισοδήματος για την κάλυψη κάποιων πολύ βασικών αναγκών, αλλά είναι και η επαφή και η σχέση με τον κόσμο, ένα βήμα προς την κοινωνική (επαν)ένταξη, η ανάκτηση της χαμένης πίστης στον εαυτό και στην κοινωνία ολόκληρη, η αποκατάσταση της λαβωμένης αξιοπρέπειας.
 
Το 74,8% των ερωτηθέντων απάντησε «πολύ» (38,9%) ή «αρκετά» (25,9%) στην ερώτηση «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Κοινωνικοποίηση / ένταξη στην κοινωνία». Στην ίδια ερώτηση, το 7,4% απάντησε «ελάχιστα», το 11,1% «καθόλου», ενώ το 16,7% δεν απάντησε. (Γράφημα 9)
 
Το 75,9% δήλωσε ότι η συμμετοχή του στη «σχεδία» ενίσχυσε την ψυχολογία του, του έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση, τον έκανε να σκέφτεται πιο θετικά για το μέλλον και να αντιμετωπίζει διαφορετικά τις δυσκολίες. Στη συγκεκριμένη ερώτηση («Πόσο έχει συμβάλει η «σχεδία» στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Καλύτερη ψυχολογία / περισσότερη αυτοπεποίθηση / (πιο) θετική»), το 46,3% απάντησε «πολύ», το 29,6% «αρκετά», το 11,1% «ελάχιστα», το 7,4% «καθόλου», ενώ δεν απάντησε το 5,6%. (Γράφημα 10)
Η στάση και τα συναισθήματα των ανθρώπων που φορούν το κόκκινο γιλέκο απέναντι σε αυτούς που τους υποστηρίζουν και στην κοινωνία, γενικότερα, δείχνουν σεβασμό και σεμνή ευγνωμοσύνη.
 
Στην ερώτηση «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Απόκτηση περισσότερης κατανόησης και αγάπης για τους ανθρώπους», το 87,1% απάντησε «πολύ» (55,6%) ή «αρκετά» (31,5%), με ένα 5,6% να μοιράζεται μεταξύ του «ελάχιστα» και του «καθόλου» και το άλλο 7,4% να μην απαντάει. (Γράφημα 11)
 
Το αίσθημα της σεμνής ευγνωμοσύνης που τρέφει ο πωλητής προς τον αναγνώστη και υποστηρικτή αναδεικνύεται και μέσα από τη στάση/απαντήσεις στην ερώτηση «Πόσο ικανοποιημένος είστε σε σχέση με: Αντιμετώπιση του κοινού»: Το 90,7% απάντησε «πολύ» (46,3%) ή «αρκετά» - 
σε ποσοστό 44,4%. (Γράφημα 12). 
Το ζεστό χαμόγελο των πωλητών προφανώς είναι η πιο άμεση και αγνή έκφραση αυτής της ευγνωμοσύνης.
 
 
ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
 
«Εκτός από την κοινωνική και οικονομική συνεισφορά στους πωλητές, η “σχεδία” έχει αντίκτυπο και στην ευρύτερη εγχώρια οικονομία. Σύμφωνα με την παραδοχή ότι οι περισσότερες από τις δαπάνες δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί εάν το περιοδικό και γενικότερα η πρωτοβουλία δεν υπήρχε, υπάρχουν άμεσες και πολλαπλασιαστικές οικονομικές επιπτώσεις για το εγχώριο οικονομικό οικοσύστημα», αναφέρεται στο κεφάλαιο της έκθεσης με τον τίτλο «Αντίκτυπος». 
Σύμφωνα με την «Deloitte», αφού συνυπολογιστούν όλες αυτές οι παράμετροι, προκύπτει ότι «η λειτουργία της “Διογένης” είναι εφαλτήριος δύναμη για τη δημιουργία παραγόμενου προϊόντος αξίας 5,3 φορές μεγαλύτερης σε σχέση με τα χρήματα που διαθέτει για τη λειτουργία της. Με άλλα λόγια, για κάθε ένα ευρώ που δαπανάται από τη “Διογένης”, δημιουργείται αξία για την ελληνική οικονομία 5,3 ευρώ. (Γράφημα 13)
 
«Επιπρόσθετα, η λειτουργία της “Διογένης” συντηρεί την απασχόληση 199 ανθρώπων, είτε λόγω άμεσης απασχόλησης στην ίδια την οργάνωση είτε λόγω των πολλαπλασιαστικών επιπτώσεων που έχει η λειτουργία της σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Επιπλέον, δημιουργούνται έσοδα για το δημόσιο συνολικής αξίας 369 χιλ. ευρώ, 197 χιλ. ευρώ εκ των οποίων προέρχονται απευθείας από τη λειτουργία της οργάνωσης, ενώ τα υπόλοιπα είναι αποτέλεσμα πολλαπλασιαστικών επιπτώσεων.
Συγκεκριμένα, ως προς τις πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις, βασικότερος μοχλός ενίσχυσής τους είναι η ικανότητα της οργάνωσης να δημιουργεί τις συνθήκες για την απασχόληση σημαντικού αριθμού πωλητών σε σχέση με τους άμεσα εργαζόμενούς της. Ενώ στην οργάνωση εργάζονται 7 άτομα, η λειτουργία της δημιουργεί τις συνθήκες για την απασχόληση 178 πωλητών. Μάλιστα, με τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα, οι πωλητές αποκτούν διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα (394 χιλ. ευρώ) το οποίο είναι μεγαλύτερο από τα έξοδα της οργάνωσης που διοχετεύονται στην οικονομία (τα έξοδα σε προμηθευτές μαζί με το καθαρό εισόδημα των εργαζομένων της οργάνωσης αγγίζουν τα 205 χιλ. ευρώ). Μέσω των πολλαπλασιαστικών επιπτώσεων στην οικονομία, το διαθέσιμο εισόδημα των πωλητών οδηγεί σε παραγόμενο προϊόν 692 χιλ. ευρώ, ενώ τα έξοδα σε προμηθευτές και το εισόδημα των εργαζομένων της οργάνωσης οδηγούν σε παραγόμενο προϊόν αξίας 396 χιλ. ευρώ. 
 
• Ποσοστό 63,6% του παραγόμενου προϊόντος από πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις οφείλεται στην κατανάλωση των πωλητών της “σχεδίας”.
• Ακολουθούν οι δαπάνες της οργάνωσης προς τους προμηθευτές της (23,4% του παραγόμενου προϊόντος από πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις).
• Στη συνέχεια, η κατανάλωση των εργαζομένων της οργάνωσης (12,9% του παραγόμενου προϊόντος από πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις)».
 
 
 
 
 
 
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
 
«Αναζητούσαμε έναν τρόπο να “μετρηθούμε”, όχι για τους αριθμούς, αλλά από μια αγωνία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πιο αποτελεσματικοι πολίτες, να διορθώσουμε λάθη και παραλείψεις, να ακούσουμε συμβουλές πιο ψύχραιμες από ανθρώπους αποστασιοποιημένους από τη συναισθηματική θύελλα που βιώνουμε καθημερινά, ερχόμενοι σε επαφή με τους εκατοντάδες ανθρώπους που πωλούν τη “σχεδία” αρχικά, αλλά και –κατ’ επέκταση– με εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που συμμετέχουν ενεργά σε αυτή την κοινωνική διαδικασία: τους αναγνώστες της “σχεδίας”, που είναι όχι απλοί υποστηρικτές, αλλά συνοδοιπόροι. Θέλαμε να ακούσουμε και να καταγράψουμε τη γνώμη  και τα συναισθήματα των πωλητών, των αναγνωστών, των υποστηρικτών, αλλά ακόμη και εκείνων που δεν είναι κοντά στη “σχεδία”, για οποιονδήποτε λόγο». Αυτά γράφαμε στο προηγούμενο τεύχος, ως εισαγωγικό σημείωμα του κειμένου με το οποίο ξεκινήσαμε την παρουσίαση της έρευνας με τίτλο «Κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από την κυκλοφορία του περιοδικού δρόμου “σχεδία”» που πραγματοποίησε η εταιρεία συμβουλευτικών υπηρεσιών «Deloitte». 
 
Η έρευνα –πέρα από την περιγραφή και καταγραφή μιας πραγματικότητας– είναι και ένα παράθυρο στη γνώση, σε έναν κόσμο που αγωνίζεται, σε έναν κόσμο αλληλέγγυο, έναν κόσμο που –από μόνος του σχεδόν– έχει κρατήσει την ελληνική κοινωνία όρθια. 
Στο τεύχος Φεβρουαρίου παρουσιάσαμε ένα μέρος των ευρημάτων της έρευνας μεταξύ των πωλητών της «σχεδίας», όπως και τη μέτρηση του αντίκτυπου που έχει στην ελληνική οικονομία η κυκλοφορία του ελληνικού περιοδικού δρόμου. Σύμφωνα με τα ευρήματα της «Deloitte», αφού συνυπολογιστούν όλες οι παράμετροι, προκύπτει ότι «η λειτουργία της “Διογένης” είναι εφαλτήριος δύναμη για τη δημιουργία παραγόμενου προϊόντος αξίας 5,3 φορές μεγαλύτερης σε σχέση με τα χρήματα που διαθέτει για τη λειτουργία της». Με άλλα λόγια, για κάθε 1€ που δαπανάται από τη “Διογένης”, δημιουργείται αξία για την ελληνική οικονομία 5,3€ (Μέρος Α' Γράφημα 13). 
 
Είχαμε επικεντρωθεί στην έρευνα μεταξύ των πωλητών, τους ανθρώπους, δηλαδή, για τους οποίους κυκλοφορεί η «σχεδία» και από εκεί θα πιάσουμε και σε αυτό το τεύχος το νήμα.
Όπως σημειώναμε, τρεις στους τέσσερις ανθρώπους της «σχεδίας» αντιλαμβάνονται ως περιστασιακή τη σχέση τους με το περιοδικό, καθώς είναι σε διαρκή αναζήτηση μιας σταθερής εργασίας που θα τους επιτρέψει να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο της ζωής τους. Πιο «σταθερή» αντιλαμβάνονται τη σχέση τους με τη «σχεδία» πρωτίστως οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας (για την ακρίβεια το 66,7% των ανθρώπων άνω των 65 χρόνων και το 22,2% εκείνων μεταξύ 54-64 χρόνων ανήκουν σε αυτή την κατηγορία).
Το 90,8% δηλώνει «πολύ» (35,2%) ή «αρκετά» ικανοποιημένο σε σχέση με την απασχόλησή του με τη «σχεδία», ενώ στην ερώτηση «τι θα θέλατε να αλλάξετε σε εσάς τον ίδιο ως πωλητή της “σχεδίας”», οι απαντήσεις (και κατ’ επέκταση οι επιθυμίες και οι στόχοι) είναι πολλές και διαφορετικές.
Ένας στους πέντε σχεδόν (το 19,4%) δηλώνει ότι θα ήθελε να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ενώ το 14,9% θέλει να γίνει πιο κοινωνικό με τον κόσμο. Το 15,5% έχει ως στόχο να αποκτήσει περισσότερες ικανότητες στις πωλήσεις, το 11,1% να έρχεται σε συχνότερη επαφή με τους συνεργάτες του περιοδικού, το 8,8% επιδιώκει τη συχνότερη επαφή με τους άλλους πωλητές, το 8% θέλει να απασχολείται περισσότερες ώρες στο πόστο, ενώ το υψηλότερο ποσοστό (22,4%) θα ήθελε να συμμετέχει περισσότερο σε άλλες δράσεις της «σχεδίας». (Γράφημα 2)
H συντριπτική πλειοψηφία των πωλητών (79,6%) δηλώνει ότι μέσα από την ενασχόλησή του με το περιοδικό έχει αποκτήσει, έστω και κατ’ ελάχιστο, νέες γνώσεις και ικανότητες. Στη σχετική ερώτηση: «Πόσο έχει συμβάλει η “σχεδία” στη βελτίωση στους παρακάτω τομείς της ζωής σας: Απόκτηση γνώσεων και ικανοτήτων (σε θέματα πωλήσεων, οργάνωσης, κ.λπ.), το 64,8% απάντησε «πολύ» (25,9%) ή «αρκετά» (38,9%), το 14,8% «ελάχιστα» και το 13% «καθόλου». Δεν απάντησε το 7,4%. (Γράφημα 3)
Η πλειοψηφία των πωλητών της «σχεδίας» επιλέγει να είναι εκεί στο πόστο τουλάχιστον έξι μέρες την εβδομάδα (27,8% δηλώνει πως απασχολείται έξι μέρες και το 35,2% και τις επτά), το 20,4% βγαίνει πέντε μέρες στο πόστο, το 3,7% τρεις με τέσσερις, ενώ, στη σχετική ερώτηση, το 1,9% απάντησε «ανάλογα». Το 11,1% δεν απάντησε. (Γράφημα 4)
 
Όσον αφορά τις ώρες ανά ημέρα, το 1,9% απασχολείται 1-2 ώρες ημερησίως, το 3,7% από 3 ώς 4 ώρες, το 20,4% από 5 ώς 6 ώρες, το 25,9% από 7 ώς 8 ώρες, το 16,7% από 9 ώς 10 ώρες, το 11,1% από 11 ώς 12 ώρες ημερησίως, ενώ πάνω από 13 ώρες ημερησίως απασχολείται το 1,9%. Δεν απάντησε το 18,5%. (Γράφημα 5)
Οι μέσες μηνιαίες πωλήσεις ανά πωλητή ανέρχονται στα 132 αντίτυπα. Τα πρώτα τρία χρόνια της κυκλοφορίας της «σχεδίας» που καλύπτει η έρευνα της «Deloitte», υπήρξε μια σταθερή αύξηση στις μέσες μηνιαίες πωλήσεις ανά πωλητή (από 106 το 2013 σε 121 το 2014 και 132 το 2015), ενώ η εμπειρία παίζει σίγουρα το ρόλο της. (Γράφημα 6)
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο μέσος όρος πωλήσεων για εκείνους που βρίσκονται στη «σχεδία» από 1 ώς 6 μήνες είναι 97 περιοδικά, ενώ για τα άτομα που είναι πωλητές μεταξύ 6 και 12 μηνών ο αριθμός αυτός ανεβαίνει στα 119 περιοδικά. Οι άνθρωποι που είναι στο περιοδικό πάνω από δύο χρόνια φτάνουν τα 197 περιοδικά, πάντα κατά μέσο όρο, το μήνα.
Συνολικά, το μέσο έσοδο του πρώτου μήνα συμμετοχής στο πρόγραμμα ανέρχεται στα 108,9€, ενώ, συνολικά, ο μέσος πωλητής φτάνει τα 151€. «Ως μέσος πωλητής θεωρείται ο πωλητής του οποίου τα έσοδα είναι η διάμεσος της κατανομής των εσόδων όλων των πωλητών», εξηγεί τα σχετικά στοιχεία η «Deloitte», που προσπαθούμε και εμείς να κατανοήσουμε στην προσπάθεια να υποστηρίξουμε συνανθρώπους μας να υποστηρίξουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. 
 
ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
‘Οσον αφορά τους αναγνώστες, το συντριπτικό 99,38% θεωρεί τη «σχεδία» είτε πρωτοβουλία αμιγώς κοινωνικού χαρακτήρα (65,84%) είτε κοινωνική επιχείρηση (33,54%). (Γράφημα 7)
Ακόμη και εκείνοι που γνωρίζουν, αλλά δεν αγοράζουν τη «σχεδία» σε ποσοστό 94% τη θεωρούν είτε κοινωνική πρωτοβουλία (41,2%) είτε κοινωνική επιχείρηση (52,8%). Μόλις το 6% τη θεωρεί αμιγώς εμπορική δραστηριότητα. 
Ένα βασικό μέλημα των ανθρώπων του περιοδικού ήταν η δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου δημοσιογραφικού εντύπου ποικίλης ύλης, με ενδιαφέροντα θέματα για όλους τους τομείς της ζωής μας. Ένα περιοδικό που θα το αγοράζει ο αναγνώστης επειδή του αρέσει, για να το διαβάσει κιόλας και όχι μόνο για να υποστηρίξει τον άνθρωπο-πωλητή.
Η προσπάθεια –που είναι συνεχής– δείχνει να έχει ανταπόκριση, αφού το 48,4% των αγοραστών δηλώνει ότι διαβάζει «πάντα» το περιοδικό, ενώ το 30,4% μας διαβάζει «περιστασιακά». «Συχνά» μας διαβάζει το 18,6%. Μόλις το 2,5% δήλωσε ότι δεν διαβάζει «ποτέ» το περιοδικό που αγοράζει.
Επιπροσθέτως, το 17,4% των αναγνωστών δηλώνει ότι του αρέσει «πάντα» να συνομιλεί με τους πωλητές. Το 44,1% απάντησε «κάποιες φορές» στη σχετική ερώτηση και το 38,5% απάντησε «ποτέ». 
Όμως, η «σχεδία» δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο που φορά το κόκκινο γιλέκο, αλλά συμβάλλει τόσο στην ενημέρωση των πολιτών όσο και στην ενεργοποίησή τους σε κοινωνικά θέματα.
«Θεωρείτε ότι η “σχεδία” ή άλλες πρωτοβουλίες που υποστηρίζονται από το περιοδικό σάς ώθησαν να γίνετε πιο ενεργός πολίτης, συμμετέχοντας πιο ενεργά σε κοινωνικές πρωτοβουλίες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις που περιλαμβάνονταν στην έρευνα «αναγνωστικού κοινού και αναγνωρισιμότητας».
Στην κλίμακα από το 1 ώς το 10, το 31,7% των ερωτηθέντων βρίσκεται μεταξύ του 7-8 και το 16,1% μεταξύ του 9-10, γεγονός που σημαίνει ότι σχεδόν ένας στους δύο αναγνώστες του περιοδικού συμμετέχουν πιο ενεργά στην κοινωνική μας ζωή, εξαιτίας των ερεθισμάτων που λαμβάνουν από τη «σχεδία». (Γράφημα 8)
Το περιοδικό φαίνεται ότι μας βοηθάει, επίσης, να αντιληφθούμε καλύτερα τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Στην ερώτηση «θεωρείτε ότι η “σχεδία” σάς έχει βοηθήσει να αντιληφθείτε καλύτερα την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα, τόσο σε σχέση με ζητήματα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, αλλά και γενικότερα», και στην κλίμακα από το 1 ώς το 10, το 36,6% τοποθετείται μεταξύ του 7 και του 8 και το 22,4% (πάνω από 1 στους 5, δηλαδή) μεταξύ του 9 και του 10. (γράφημα 9)
Η μεγάλη πλειοψηφία των υποστηρικτών και αγοραστών της «σχεδίας» πιστεύει ότι το περιοδικό είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος υποστήριξης εκείνων που δοκιμάζονται σκληρά – γι’ αυτό, άλλωστε, και την υποστηρίζουν.
Στην ερώτηση «πόσο η “σχεδία” συνεισφέρει θετικά στη βελτίωση της ζωής των πωλητών», σχεδόν τέσσερις στους πέντε (78,9% για την ακρίβεια) τοποθετούνται μεταξύ του 7 και του 10, με το δέκα να είναι πάντα η υψηλότερη βαθμολογία. (γράφημα 10)
Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και εκείνοι που γνωρίζουν, αλλά δεν αγοράζουν τη «σχεδία» σε ποσοστό 38% τοποθετούνται κάπου μεταξύ του 7 και του 10. Μεταξύ 1-6 βρίσκεται το 28,2%, ενώ το 33,8% απάντησε «δεν γνωρίζω». (γράφημα 11)
Όσον αφορά εκείνους που γνωρίζουν αλλά δεν αγοράζουν τη «σχεδία», οι λόγοι που εξηγούν την αποχή τους ποικίλλουν. Το 22,7% δηλώνει ότι «δεν συναντάει συνήθως κάποιον πωλητή», το 13% ότι «δεν έχει λεφτά και το περιοδικό είναι πολύ ακριβό», το 2,8% επειδή «δεν εμπιστεύεται τη “σχεδία”», το 3,7% επειδή «δεν εμπιστεύεται γενικά τις κοινωνικές οργανώσεις», το 4,5% επειδή «δεν του αρέσει το περιεχόμενο του περιοδικού», το 1,1% επειδή «δεν επιθυμεί να ενισχύσει τους πωλητές», ένα άλλο 1,1% υποστηρίζει ότι «δίνει κάτι στους πωλητές, χωρίς να παίρνει το περιοδικό». Το υπόλοιπο 51,2% εμπίπτει στην κατηγορία «άλλο», όπου ο βασικότερος λόγος είναι «δεν έτυχε» (το 43,5%).
 
Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι, πλέον, η «σχεδία» κατατάσσεται πολύ ψηλά στη λίστα των μηνιαίων περιοδικών όσον αφορά την κυκλοφορία, γεγονός που καταδεικνύει τον υψηλό βαθμό συμμετοχής της κοινωνίας σε αυτόν τον μεγάλο κοινωνικό αγώνα. Συγκεκριμένα, το Δεκέμβριο του 2015 (όταν ολοκληρώθηκε αυτό το κομμάτι της έρευνας), η «σχεδία» βρισκόταν στην έκτη θέση της σχετικής λίστας, παρά το γεγονός ότι το περιοδικό δρόμου κυκλοφορεί μονάχα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, καταγράφοντας μια σταθερά ανοδική πορεία.
Μπροστά από τη «σχεδία» βρίσκονταν κατά σειρά τα περιοδικά «Mirror», «Madame Figaro», «Elle», «Cosmopolitan» και «Celebrity», που έχουν σαφώς διαφορετική θεματολογία και προσανατολισμό (πηγή: www.europenet.gr).
Αναφέρει χαρακτηριστiκά η «Deloitte»: «Το ύψος των μηνιαίων πωλήσεων της “σχεδίας” σε σχέση με άλλα περιοδικά βρίσκεται σε ανταγωνιστικά επίπεδα. Η πορεία, μάλιστα, της “σχεδίας” ως προς την κατάταξή της στη λίστα ήταν ανοδική κατά τη διάρκεια του 2015. Ενώ τον Ιανουάριο του 2015 ξεκίνησε στην ενδέκατη θέση, χάρη στην ανοδική δυναμική των πωλήσεών της, κατάφερε να ανεβεί σταδιακά στην έκτη θέση το Δεκέμβριο του 2015». (γράφημα 12) 
Σημειώνεται ότι το Μάρτιο του 2016 οι πωλήσεις της «σχεδίας» άγγιξαν τις 30.000. 
Το Δεκέμβριο του 2016, σύμφωνα με τα στοιχεία του πρακτορείου διανομής ελληνικού Τύπου «Ευρώπη» (www.europenet.gr) η «σχεδία» είχε αναρριχηθεί στην τέταρτη θέση του πίνακα με τις κυκλοφορίες των μηνιαίων περιοδικών -με το ελληνικό περιοδικό δρόμου να διανέμεται σταθερά μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και τα στοιχεία για τα υπόλοιπα περιοδικά να αφορούν την πανελλαδική τους κυκλοφορία.
 
 
ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ 3€;
Συνήθως είναι μια από τις πρώτες ερωτήσεις (αν όχι η πρώτη) που δεχόμαστε. Όχι πού πάνε τα 3€, αλλά πού πάει «το άλλο 1,50€», με δεδομένο ότι το πρώτο μισό αποτελεί απευθείας έσοδο για τον ίδιο τον άνθρωπο που διανέμει τη «σχεδία». Η γρήγορη απάντηση είναι σε φόρους, άλλες κοινωνικές πρωτοβουλίες (όπως η Εθνική Αστέγων) και λειτουργικά έξοδα. Στο γράφημα 13 απεικονίζεται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια αυτή ακριβώς η κατανομή.
 
Πέρα από το 1,50€ ή 50% επί της αναγραφόμενης τιμής πώλησης, ακριβώς εξαιτίας αυτής της λαχτάρας να υποστηρίξουμε όσο πιο πολύ μπορούμε τον άνθρωπο, επιλογή μας είναι, για εύλογο χρονικό διάστημα και όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, να καταβάλλει η ίδια η «Διογένης» εξ ολοκλήρου τον αναλογούντα φόρο (20%) και το χαρτόσημο (3,6%) που αντιστοιχούν στο 1,50€. Το ποσό αυτό ανέρχεται συνολικά στα 46,3 λεπτά του ευρώ. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι οι μεικτές απολαβές των πωλητών της «σχεδίας» ανέρχονται στα 1,963€ ανά τεύχος, ήτοι 65,43% επί της τιμής πώλησης του τεύχους. Η προσπάθειά μας όλα αυτά τα χρόνια είναι να καλυφθεί αυτό το ποσό μέσα από τα διαφημιστικά έσοδα, πράγμα, βεβαίως, καθόλου εύκολο. Είναι μία από τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. 
Επιπλέον, 0,195€ ή 6,5% είναι ο ΦΠΑ (σήμερα ο ΦΠΑ είναι 6%, αφού ο συντελεστής άλλαξε τον Ιούλιο του 2015).
Περίπου 39 λεπτά (ή 13% επί του συνόλου) είναι το κόστος εκτύπωσης ανά τεύχος. Στα έξοδα εκτύπωσης περιλαμβάνεται το κόστος των όποιων επανεκτυπώσεων, αλλά και εκείνο των επιστροφών (αδιάθετα τεύχη του μήνα), με το οποίο, βεβαίως, επιβαρύνεται εξ ολοκλήρου η «Διογένης».
Το υπόλοιπο 15,07% (ή 0,452€ από το σύνολο των 3€) αξιοποιείται για να καλυφθούν οι υπόλοιπες υποχρεώσεις, στις οποίες, πέρα από τα όποια λειτουργικά έξοδα (λογαριασμοί ΔΕΚΟ, ενοίκια, μισθοδοσία κ.λπ), περιλαμβάνονται τα έξοδα για την καμπάνια «Γκολ στη Φτώχεια» (Εθνική Αστέγων), τις «Αόρατες Διαδρομές», σεμινάρια φωτογραφίας, κεραμικής και όποιες άλλες δραστηριότητες υλοποιούνται για την υποστήριξη εκείνων που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, έξοδα επικοινωνίας, τους αναλογούντες φόρους, βεβαίως, κ.ά. Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα της «σχεδίας» (www.shedia.gr), όπου αναρτώνται οι ετήσιοι κοινωνικοί και οικονομικοί απολογισμοί.  
 
Είναι σαφές ότι με μοναδική πηγή εσόδων το «άλλο 1,5%» η «σχεδία» δεν θα ήταν βιώσιμη. Διαφημίσεις, εκδηλώσεις «fundraising» (όπως η μεγάλη συναυλία του Μαΐου στην Τεχνόπολη και η συμμετοχή μας σε αγώνες δρόμου, ο αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας και ο Ημιμαραθώνιος της Θεσσαλονίκης), συνδρομές, πωλήσεις αναμνηστικών (και καταπληκτικών) t-shirts, έσοδα από τις «Αόρατες Διαδρομές» είναι οι υπόλοιπες βασικές πηγές εσόδων της «σχεδίας» που την καθιστούν βιώσιμη και της επιτρέπουν να συνεχίζει τα κοινωνικά της ταξίδια. Οι όποιες δωρεές του ιδιωτικού τομέα αφορούν είτε την έναρξη ενός νέου προγράμματος (για παράδειγμα, η εξάπλωση της «σχεδίας» στη Θεσσαλονίκη, το 2014) είτε την υλοποίηση μιας συγκεκριμένης δράσης (όπως, επί παραδείγματι, οι επισκέψεις της Εθνικής Αστέγων στα προσφυγικά κέντρα, αλλά και η έρευνα που διαβάζετε τώρα) και, σε καμία περίπτωση, δεν αφορούν την κάλυψη των καθημερινών εξόδων λειτουργίας της «σχεδίας». To 2015, τα έσοδα από το περιοδικό ήταν 5,8 φορές υψηλότερα σε σχέση με τα έσοδα από χορηγίες.
Όλα αυτά τα χρόνια αγώνα, η οργάνωση ή, καλύτερα, η δομή αλληλεγγύης που είναι η «σχεδία»,  όχι απλά δεν έχει δει ούτε ένα ευρώ κρατικής χρηματοδότησης, αλλά δεν έχει μπει καν στη διαδικασία να ζητήσει οικονομική ενίσχυση από το κράτος.
 
Όχι πως είναι «κακό» το κράτος να χρηματοδοτεί δομές αλληλεγγύης. Αντιθέτως, είναι υποχρέωσή του. Σε όλη μας την πορεία, όλα αυτά τα χρόνια –και πολύ πριν συναντηθούμε στη «σχεδία»– είχαμε τη χαρά και την τιμή να γνωριστούμε με υπέροχους ανθρώπους, αγωνιστές της ζωής, σε ΜΚΟ (τι σημαίνει ΜΚΟ; Δεν είναι οι άνθρωποι που κάνουν τις οργανώσεις;) και άλλες δομές αλληλεγγύης που, με ελάχιστη κρατική υποστήριξη, καταφέρνουν να κάνουν θαύματα, ο καθένας στον τομέα του. Όλοι γνωρίζουν –ή θα έπρεπε να γνωρίζουν– ότι το ζήτημα με τις «αμαρτωλές ΜΚΟ» ξεκινάει από πολύ ψηλά και δεν αφορά τους απλούς ανθρώπους και τις οργανώσεις βάσης (grassroots).  Το θέμα δεν είναι αν μια δομή θα πάρει χρηματοδότηση και από πού, αλλά πώς θα τη σεβαστεί, το έργο που θα παραχθεί, η κληρονομιά που θα αφήσει.  
 
Να σημειωθεί (βλέπε διπλανή στήλη, με τίτλο «Το 92%») ότι  η «Διογένης» παίρνει την υψηλότερη βαθμολογία (10 με άριστα το 10), με βάση τους πίνακες οικονομικής επίδοσης του Charity Navigator, ενός διεθνούς φήμης αξιολογητή οργανώσεων και δομών αλληλεγγύης. Ο Charity Navigator εκτιμά κατά πόσο οι δαπάνες ενός φορέα σχετίζονται με τις δραστηριότητες και υπηρεσίες που αφορούν τον βασικό σκοπό του.  
Τα ανωτέρω στοιχεία αφορούν το 2015. Με την κατάθεση της φορολογικής μας δήλωσης, θα γίνει η ανάρτηση του κοινωνικού και οικονομικού απολογισμού για την περασμένη χρονιά. Δεν αναμένονται ιδιαίτερες αποκλίσεις, πέρα από την πιθανή περαιτέρω μείωση του κόστους εκτύπωσης (εξαιτίας των λιγότερων επιστροφών), την αύξηση του προϋπολογισμού της καμπάνιας «Γκολ στη Φτώχεια», αλλά και των δαπανών για νέες κοινωνικές πρωτοβουλίες ενώ, όσον αφορά τον κοινωνικό απολογισμό, ο κατάλογος των δράσεων και πρωτοβουλιών θα είναι ακόμη μεγαλύτερος.  
 
Το 92%
Σύμφωνα με την έρευνα, και σε σχέση με το κατά πόσο οι δαπάνες σχετίζονται με τις δραστηριότητες και υπηρεσίες που αφορούν τον βασικό σκοπό του, ο «Διογένης», η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που είναι πίσω από τη «σχεδία», αλλά και την καμπάνια «Γκολ στη Φτώχεια», τις «Αόρατες Διαδρομές» και μια σειρά άλλων κοινωνικών πρωτοβουλιών, παίρνει την υψηλότερη βαθμολογία (10 με άριστα το 10), με βάση τους πίνακες οικονομικής επίδοσης του Charity Navigator, διεθνούς φήμης αξιολογητή φιλανθρωπικών οργανώσεων και δομών αλληλεγγύης. 
«Διαφαίνεται ότι η “Διογένης ΜΚΟ” επιτυγχάνει την υψηλότερη βαθμολογία στο κατά πόσο οι δαπάνες της σχετίζονται με τις δραστηριότητες και υπηρεσίες που αφορούν τον βασικό σκοπό της. Συγκεκριμένα, τα έξοδα που αφορούν την αποζημίωση των πωλητών της “σχεδίας”, τα έξοδα για την εκτύπωση του περιοδικού, τα έξοδα για την καμπάνια “Γκολ στη Φτώχεια”, τα έξοδα που αφορούν την αποζημίωση των ξεναγών/οδηγών από τις “Aόρατες Διαδρομές”, οι αμοιβές προσωπικού και λοιπά έξοδα που σχετίζονται με την έκδοση και πώληση του περιοδικού αθροιστικά ανέρχονται σε ποσοστό 92% των συνολικών εξόδων κατά μέσο όρο μεταξύ 2013 και 2015», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση.
Η ανώτατη βαθμολογία (10) δίνεται σε οργανώσεις των οποίων οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση των δραστηριοτήτων και υπηρεσιών που παρέχουν ξεπερνούν το 85% του συνόλου. Στην περίπτωσή μας το ποσοστό αυτό είναι 92%. 
 
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
 
Εισαγωγή
 
Η μεθοδολογία που ακολουθείται στην παρούσα έκθεση για την ανάλυση των επιπτώσεων στην κοινωνία και την οικονομία από τη δραστηριότητα της «Διογένης ΜΚΟ» και ειδικότερα την κυκλοφορία του περιοδικού «σχεδία» βασίζεται στην ανάπτυξη πέντε (5) κριτηρίων που εξετάζουν τις επιδόσεις του προγράμματος. Ένα πρόγραμμα ξεκινά με μια σειρά από στόχους εις απάντηση κάποιων συγκεκριμένων αναγκών στο εξωτερικό περιβάλλον. Οι στόχοι μετατρέπονται σε ένα πρόγραμμα που δέχεται εισροές (δηλαδή χρηματοδότηση και άλλους πόρους) και μέσω των δομημένων δραστηριοτήτων προσφέρει ένα σύνολο εκροών.
Αυτές οι εκροές πρέπει να σχετίζονται με τα αρχικά επιθυμητά αποτελέσματα του προγράμματος, τα οποία με τη σειρά τους θα πρέπει να σχετίζονται με τους στόχους του προγράμματος. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σχετίζονται με την ίδια τη βιωσιμότητα του προγράμματος, καθώς η ανακούφιση των κοινωνικών προβλημάτων που στοχεύεται από το πρόγραμμα μειώνει την ανάγκη για το ίδιο το πρόγραμμα.
 
 
Οι «πυλώνες» ανάλυσης
 
Συνάφεια: Ο βαθμός στον οποίο οι στόχοι ενός προγράμματος είναι σχετικοί με τη στρατηγική και τις προτεραιότητες του Οργανισμού που το εφαρμόζει αλλά και τις ανάγκες της ομάδας-στόχου.
Αποτελεσματικότητα: Ο βαθμός επίτευξης των στόχων ενός προγράμματος, αλλά και ο ρόλος που το ίδιο το πρόγραμμα είναι υπεύθυνο για τα αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν.
Αποδοτικότητα: Η σχέση μεταξύ των πόρων που χρησιμοποιούνται και των εκροών του προγράμματος, αλλά και το κατά πόσον τα αποτελέσματα επιτεύχθηκαν με τον πιο οικονομικό τρόπο.
Αντίκτυπος: Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ομάδα-στόχο που επηρεάζεται άμεσα ή έμμεσα από το πρόγραμμα, αλλά και το κοινωνικο–οικονομικό αποτύπωμα του ίδιου του προγράμματος.
Βιωσιμότητα: Ένα μέτρο της δύναμης μόχλευσης ενός προγράμματος για τη διατήρηση μιας κουλτούρας που θα ενισχύει την κοινωνική πρόνοια για την αντιμετώπιση παρόμοιων αναγκών.
 
 
Η διαδικασία ανάλυσης
 
Η ανάλυση του προγράμματος πραγματοποιήθηκε τόσο μέσα από την ανάλυση πρωτογενών όσο και δευτερογενών στοιχείων.Για την πρωτογενή ανάλυση πραγματοποιήθηκαν έρευνες πεδίου με τη χρήση ερωτηματολογίων. Για τη δευτερογενή ανάλυση, ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία ζητήθηκαν και συλλέχθηκαν από την «Διογένης ΜΚΟ».
 
Επίσης, πραγματοποιήθηκαν και επιτόπιες επισκέψεις στην έδρα του οργανισμού στην Αθήνα, όπου πραγματοποιείται και η διανομή του περιοδικού, καθώς και συναντήσεις με τα στελέχη της ΜΚΟ έτσι ώστε να γίνουν καλύτερα αντιληπτές οι επιχειρησιακές υποθέσεις που αφορούν στον οργανισμό.
 
Όσον αφορά τις έρευνες πεδίου, πραγματοποιήθηκαν οι εξής:
Έρευνα αναγνωστικού κοινού και Έρευνα αναγνωσιμότητας της «σχεδίας»: Σκοπός της έρευνας αναγνωστικού κοινού ήταν να προσεγγιστούν οι απόψεις και οι παραστάσεις των αναγνωστών και να καταγραφεί η γενική κοινωνικο-δημογραφική τους σύνθεση, η κοινωνική τους αντίληψη, οι στάσεις και συμπεριφορές τους σε κοινωνικά θέματα. Σκοπός της έρευνας αναγνωσιμότητας υπήρξε η διαμόρφωση μιας στρατηγικής μεγαλύτερης διείσδυσης του περιοδικού με σκοπό τόσο την αύξηση των πωλήσεων (υφιστάμενοι και δυνητικοί αγοραστές) όσο και την αμεσότερη επικοινωνία σε θέματα έλλειψης στέγης, κοινωνικού αποκλεισμού και φτώχειας καταρρίπτοντας στερεότυπα και προκαταλήψεις.
 
Στο πλαίσιο αυτό συμπληρώθηκαν και συγκεντρώθηκαν 1000 ερωτηματολόγια από δείγμα κοινού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου δραστηριοποιείται το δίκτυο πωλητών της «σχεδίας». Τα ερωτηματολόγια καταρτίσθηκαν από τη Deloitte και η έρευνα πραγματοποιήθηκε από συνεργαζόμενη εταιρεία ερευνών, με βάση συμφωνημένα με τη «Διογένης ΜΚΟ» κριτήρια και διαδικασία.
 
Έρευνα σε πωλητές της «σχεδίας»: Σκοπός της έρευνας ήταν να καταγραφούν οι απόψεις των ίδιων των πωλητών της «σχεδίας» αναφορικά με το πρόγραμμα και το βαθμό στον οποίο έχει συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής τους, αλλά και η οργάνωση καλύτερης εσωτερικής επικοινωνίας με τον κόσμο που απασχολείται στο πρόγραμμα. Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 54 πωλητές της «σχεδίας» από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με συμπλήρωση δομημένων ερωτηματολογίων τα οποία καταρτίστηκαν από τη Deloitte και συμφωνήθηκαν με τη «Διογένης ΜΚΟ».
 
 
 
Μεθοδολογία Ανάλυσης Επιπτώσεων
 
Η διαδικασία ανάλυσης (συνέχεια)
Έρευνα Stakeholders: Πραγματοποιήθηκε σε συνεργάτες και υποστηρικτές της «σχεδίας» προκειμένου να αποτυπωθούν οι απόψεις λοιπών εμπλεκομένων (stakeholders) αναφορικά με το πρόγραμμα και τα περιθώρια για την αύξηση της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητάς του. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με τη χρήση ημι-δομημένων ερωτηματολογίων με εκπροσώπους τεσσάρων φορέων.
Πέραν των υποστηρικτών και συνεργαζόμενων φορέων, στην έρευνα stakeholders της «σχεδίας» συμμετείχαν και εκπρόσωποι της συντακτικής ομάδας του περιοδικού, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη «σχεδία» εθελοντικά.
Στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ παρατίθενται στοιχεία αναφορικά με τους συμμετέχοντες στην έρευνα stakeholders.
 
 
Ανάλυση κοινωνικο-οικονομικών επιπτώσεων
 
Για την αποτύπωση ων κοινωνικο-οικονομικών επιπτώσεων του προγράμματος, χρησιμοποιήθηκε μοντέλο προσομοίωσης αλληλεξάρτησης οικονομικών δραστηριοτήτων και πραγματοποιήθηκε επεξεργασία στη βάση δεδομένων που αφορούν την ελληνική οικονομία.
Το μοντέλο προσομοίωσης αποτυπώνει τον τρόπο με τον οποίο μια μεταβολή στη ζήτηση ενός αγαθού σε έναν συγκεκριμένο κλάδο επηρεάζει την παραγωγή των λοιπών τομέων της οικονομίας.
Το μοντέλο προσομοίωσης αποτελεί μία ποσοτική τεχνική των οικονομικών που ποσοτικοποιεί τρεις ξεχωριστές, αλλά συνδεόμενες μεταξύ τους κατηγορίες κοινωνικο-οικονομικών επιπτώσεων.
 
• οι άμεσες οικονομικές επιπτώσεις αφορούν στο οικοσύστημα του προγράμματος,
• οι έμμεσες τις συνδεδεμένες εταιρείες και τους προμηθευτές των επιχειρήσεων του κλάδου, ενώ
• οι πολλαπλασιαστικές αποτελούν το γενικότερο περιβάλλον της οικονομίας.
 
Το σύνολο των επιπτώσεων, για τους σκοπούς του συγκεκριμένου προγράμματος, αποτιμήθηκε σε όρους οικονομικής δραστηριότητας, παραγόμενου προϊόντος, μισθοδοσίας, θέσεων εργασίας και εσόδων για το κράτος τόσο από τη λειτουργία του προγράμματος όσο και από τη μεριά των ίδιων των πωλητών.
 
 
 

comments powered byDisqus

Αρχειο

Κατηγοριες

ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot